ಗಜಲ್
ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೂಗಳ ಬೀದಿಬದಿಯಲಿ ಜನಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಉಸಿರು ಚೆಲ್ಲುತ್ತವೆ
ಹೂತಿಟ್ಟರು ನೆನಪುಗಳೇ ಹೀಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾಗದು
ಕಾವೇರಿ ತೀರದ ಪಯಣ
ಕಾಲ ಮತ್ತು ನದಿಯ ಪ್ರವಹಿಸುವಿಕೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾದ ದಡಗಳ ಕಥನ ಕನ್ನಡಿ
ಗಜಲ್
ಜಗದ ಮುಖಗಳು ಹೆದರಿ ರಂಗಿನ ಮುಖವಾಡದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿವೆ
ಮಿಡಿ ಹಾವುಗಳು ಪೊರೆ ಕಳಚಿ ಚುರುಕಾಗಿವೆ ಬದುಕಲೆಲ್ಲಿ ಓಡುವೆ
ನನ್ನ ಕವನ
ಪ್ರಖರವಾದ ಬಿಸಿಲ ಕುಡಿದು
ಮಸೂರ ಉಗುಳಿದ ಕಿರಣದಂತೆ
ಅಂತರಂಗದ ಮೌನ ಮುರಿದು
‘ನಾನೇನು ನನ್ನ ಲಾಭಕ್ಕೆ ಆ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಸಾಕಿದೆನಾ? ನೀವು ನಮಗಾಗಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತೀರಿ. ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನಿಂದಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಹಾಯವಾಗಲಿ ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಇಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ತಾಳ್ಮೆಗೆಟ್ಟರೇನು ಬಂತು…?’ ಎಂದು ಅಳುತ್ತ ಹೇಳಿ ಧುರಧುರನೇ ಒಳಕ್ಕೆ ನಡೆದಳು.
ಕಾವ್ಯಯಾನ
ಗರಿಕೆಯ ಕುಡಿಯಂತೆ ಆಶೆಗಳು ಬೆಳೆಯುವುದು ಉದ್ದುದ್ದ
ಆಶೆಗಳ ಹಂಗು ಬಾಳಿಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯೇ ಹೊರತು ಮಹಾತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯಿಂದಲ್ಲ
ಗಜಲ್
ಬೆವರು ಹರಿಸಿ ದುಡಿದ ಅನ್ನದಲಿ ಬದುಕುವ ಛಲ ತುಂಬಿದೆ |
ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಮೆರೆಸಿದ ಅಪ್ಪನಲಿ ಮುಗಿಲಿನತ್ತ ಕನಸುಗಳು ಸಖಿ ||
ನಾಮ
ನಾನು ಸಹಜ ನೀನು ಸಹಜ
ಇರಲೆ ಇಲ್ಲ ಬೆಡಗು
ಭಾವ ಒಡಲು..
ಶಾಂತ ಕಡಲು
ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿದ
ಭಾವ ಒಡಲು..
ಸಾವಿನ-ಅರಮನೆ
ಈಗರ್ಥವಾಗುತಿದೆ ಇದೇನಾ ಅದು…!
ನಿದಿರೆಯಲೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬೆದರಿಸಿ ಸ್ಖಲಿಸುವ,
ಕೊರೆಯುವ ಏಕಾಂತದ ಚಳಿಯಲಿ ನಡುಗಿಸುವ,