ಬಾಲ್ಯವೆಂದರೆ
ಬಾಲ್ಯವೆಂದರೆ ಹಾಗೆ
ಬರಿ ಸಂತಸದ ಚಣಗಳೆ
ನಮ್ಮವರು ಅಗಲಿದಾಗ
ಗಜಲ್
ಮೌನವಾದರೂ ನಿನ್ನೆದೆಯ ಪಿಸುಮಾತಿಗೆ ಒಲವು ಕಿವಿಯಾಗುತ್ತದೆ
ತಣ್ಣನೆಯ ಹಿಮದ ಹಣೆ ಬೆವರುವಾಗ ಸುನಾಮಿಯಾಗುತ್ತದೆ
ನಾಗರಾಜ ಹರಪನಹಳ್ಳಿ ಕವಿತೆ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವ ಪರಿಚಿತರು , ಗೆಳೆಯರಿಗೆ
ಕುಳಿತಲ್ಲಿಂದಲೇ ಕಣ್ಣೊಡೆದು, ಕೈ ಬೀಸಿ
ಮೂಗಿನಡಿಯಲ್ಲಿ ನಗೆ ಉಕ್ಕಿಸಿ ಸಾಗು ಹಾಕುತ್ತೇನೆ ; ನಿನ್ನೊಡನೆ
ಉತ್ಸಾಹದಿ ಮಾತಿಗಿಳಿದ ನಾನು
ಶಾಲಿನಿ ಕೆಮ್ಮಣ್ಣು ಹೊಸ ಕವಿತೆ
ಶಾಲಿನಿ ಕೆಮ್ಮಣ್ಣು ಹೊಸ ಕವಿತೆ
ಮಮತಾ ಶಂಕರ್-ಮಾತು ಮೌನ
ಮಮತಾ ಶಂಕರ್ ಕವಿತೆ
ಮಾತು-ಮೌನ
ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಯುವ ಕವಯಿತ್ರಿಯರಾದ ಸ್ಮಿತಾಭಟ್ ಮತ್ತು ರೇಖಾಭಟ್ ಅವರು ಪ್ರತಿವಾರ ಸಂಗಾತಿಗಾಗಿ ಗಜಲ್ ಜುಗಲ್ ಬಂದಿ ಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಿದ್ದಾರೆ
ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಹೋಗುವ ಕವಿತೆ
ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಮೆರೆಯಲಿಲ್ಲ,
ಸಂಭ್ರಮವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲಿಲ್ಲ,
ಸುಖದಲ್ಲಿ ತಾನೊಮ್ಮೆಯು ತೇಲಲಿಲ್ಲ,
ಗಜಲ್
ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೂಗಳ ಬೀದಿಬದಿಯಲಿ ಜನಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಉಸಿರು ಚೆಲ್ಲುತ್ತವೆ
ಹೂತಿಟ್ಟರು ನೆನಪುಗಳೇ ಹೀಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾಗದು
ಗಜಲ್
ಜಗದ ಮುಖಗಳು ಹೆದರಿ ರಂಗಿನ ಮುಖವಾಡದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿವೆ
ಮಿಡಿ ಹಾವುಗಳು ಪೊರೆ ಕಳಚಿ ಚುರುಕಾಗಿವೆ ಬದುಕಲೆಲ್ಲಿ ಓಡುವೆ
ನನ್ನ ಕವನ
ಪ್ರಖರವಾದ ಬಿಸಿಲ ಕುಡಿದು
ಮಸೂರ ಉಗುಳಿದ ಕಿರಣದಂತೆ
ಅಂತರಂಗದ ಮೌನ ಮುರಿದು