ನೀ ಹೇಳೆ ಬಾಲೆ
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಸಹಸ್ರ ವೇದನವ
ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ಸಂತೈಸುವವಳು ನೀನು
ಕರವೆತ್ತಿ ಮುಗಿಯಲೆ
ಧರ್ಮದ ಲಿಬಾಸು ತೊಟ್ಟ ನಾಲಿಗೆ
ಜೀವ ಚೈತನ್ಯದ ಉಸಿರು
ದೊಗರೆದ್ದ ನೆಲದಲಿ ಬಿಕ್ಕಳಿಸುತಿದೆ
ಕ್ರಾಂತಿಯ ಕಹಳೆ
ವಿಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಗತಿಯ ಉಪಯೋಗಿಸುವರು
ಹೆಣ್ಣು ಭ್ರೂಣ ಪತ್ತೆಗಾಗಿ ಕ್ರೂರ ಹತ್ಯೆಗಾಗಿ
ಮನೆ ಬೆಳಗುವ ತಾಯಿ ತಂಗಿ ಹೆಂಡತಿ ಮಗಳು
ವನಿತೆಯ ವಾತ್ಸಲ್ಯದ ಪ್ರತಿರೂಪವೆಂದೇ ಮರೆವರು
ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ..
ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಮಾತ್ರ
ಇನ್ನೇನು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ
ಅಷ್ಟೆ ಪಯಣ…
ಅವಳು
ನೋವು ನಲಿವುಗಳ ಸಮನಿಸಲು
ತನ್ನದೇ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯುವಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅವಳೇ ಅವಳು
ನಂಟು
ಹೆಣ್ಣು ಕ್ಷಮಯಾಧರಿತ್ರಿ ಎಂದಾಗಲೇ
ಕಂಬನಿ ಕರಗಿಸಿ
ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದ ನೋವ ಅವುಡುಗಚ್ಚಿ
ಬಚ್ಚಿಡುವಂತಾಯಿತು
ಒಲವಿನ ಹಾಡು
ಸಾಕು ಬಿಡು ನಾನೇನು
ಮೂಕ ಪಶುವೇ?
ನನ್ನ ಪ್ರೇಮವು ನಿನಗೆ
ಮೋಹ ಪಾಶವೇ?
ಜೀವಂತವಿರುವಾಗಲೇ
ಎಲ್ಲ ಕಾನೂನಿನ ಛತ್ರಛಾಯೆ
ವಿಷದ ಮಕ್ಕಳು ಹರಿದು ಹಾಕಿಯಾರೆ
ಆಸ್ತಿ ಪಾಸ್ತಿಯ ಗಂಟು?
ನೆನಪು ಹೀಗೆಯೇ
ಗಜಲ್
ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಊರ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಆಡಿದ್ದೆವು ಗೆಳತಿ
ಮನದಂಗಳದಲಿ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಅರಳಿಸಿದ ಮಾತುಗಳನು
ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳು
ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳಲಿ ಕರುಳು ಮಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ
ಯಾಕೆಂದರೆ ಲೇಖನಿ ಹೆಣ್ಣಾಗಿರಲಿಲ್ಲ