Category: ಕಾವ್ಯಯಾನ

ಅರುಣಾ ನರೇಂದ್ರ ಅವರ ಗಜಲ್
ನೀ ಆಡಿದ ಮಾತು ಎದೆಚಿಪ್ಪಿನಲಿ ಮುತ್ತಾಗಿವೆ
ಸುರಿವ ಸ್ವಾತಿಮಳೆಯಾಗಿ ಬಾಯೆಂದು ಕರೆದೆ

ಡಾ ಸಾವಿತ್ರಿ ಮಹಾದೇವಪ್ಪ ಕಮಲಾಪೂರ ಕವಿತೆ-ಶರಣು ಶರಣೆನ್ನಿ
ತುಳಿದ ನಿಮ್ಮ ಪಾಪದ
ಪಾದದ ಕೊಳೆ ತೊಳೆದು ಬಿಡಲೆಂದು

ವೈ.ಎಂ.ಯಾಕೊಳ್ಳಿ ಅವರ ಗಜಲ್
ಸಾವಿರ ಸಾವಿರ ಹೊತ್ತಗೆಗಳು ಶಾಸನ ಸ್ಮಾರಕಗಳು
ಕೆತ್ತುವ ಸಾಲುಗಳಿಗೆ ಸಿಗದೆ ಚರವಾಗುತ್ತಾಳೆ ಅವಳು

ಪಿ.ವೆಂಕಟಾಚಲಯ್ಯ ಅವರ ಕವಿತೆ-‘ಹೊಂಗೆಯ ಮರದ ನೆರಳು.’
ಸೌಮ್ಯ ಸುಗಂಧದ
ಪರಿಮಳ ಮರದಡಿ,
ಮಧುವನು ಹೀರಲು

ಕಾವ್ಯ ಸುಧೆ. ( ರೇಖಾ )ಅವರಕವಿತೆ- ಅವನಿಲ್ಲ
ಕೇಶ ನಾಗರವಂತೂ
ತಬ್ಬಿದೆ ಮಲ್ಲಿಗೆದಂಡೆಯ
ಅವನಿಲ್ಲ ಆಸ್ವಾದಿಸಲು

ಹಮೀದಾಬೇಗಂ ದೇಸಾಯಿ ಅವರ ಗಜಲ್
ತಂಗಾಳಿಯ ಅಲೆಗಳ ಸುಂಯ್ಯೆಂಬ ಗಾನ ಕೇಳಿಸದೇ ನಿನಗೆ
ಗಿರಿಗಳ ಶಿಖರಗಳಿಗೆ ಮಂಜು ಮುಸುಕು ಹೊದಿಸಿದೆ ಮೆತ್ತಗೆ

ಸವಿತಾ ದೇಶಮುಖ ಅವರ ಕವಿತೆ-ಬೇಟೆ
ಭಾವದಿ,ತೃಪ್ತಿಯ ಹೊನಲಲಿ
ತೇಲಾಡಿದ ಪ್ರೇಮದಿ ಮೈ
ಮರೆತು ನಲುಗಿದ ದಿನ