ಅನುವಾದಿತ ಕವಿತೆ

ಶಹರು ನಿದ್ರಿಸುವ ಚಿತ್ರ

ಅನವರತ ಕರುಬಿದ್ದಕ್ಕೋ
ಹಲುಬಿದ್ದಕ್ಕೋ
ಅಚಾನಕ್ ಮಹಾನಗರದ ನಡುವಿಗೆ
ಪಾದವಿಡುವಾಗ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಪುಳಕ.

ದುಡು ದುಡು ರೈಲು ಹತ್ತಿ
ದಡ ದಡನೆ ಇಳಿಯುವಾಗ
ಕಣ್ಣು ಬಾಡುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ
ನಗರ ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ನೋಡುತ್ತಿದೆ

ಬಹುಶ: ನನ್ನನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಿರಬೇಕು
ಅಂದುಕೊಂಡೆ.
ಇನ್ನು ಅದೆಷ್ಟು ನನ್ನಂತವರೋ..?!

ನೋಟವನ್ನು ಶೂನ್ಯಕ್ಕೆ ನೆಟ್ಟು
ದೌಡಾಯಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ
ಚೋದ್ಯವಲ್ಲ ತಾನೇ? ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ
ಚಿವುಟಿಕೊಂಡೆ.

ನನಗೋ ಗಂಟು ನೋವು ಪಾದಕ್ಕಿಳಿದು
ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಕಾತರ
ಅವರಿಗೋ ಅದೆಂಥಾ ಆತುರ?

ತಳ್ಳಿಸಿಕೊಂಡ ರಭಸಕ್ಕೆ ಜೋಲು
ಹೊಡೆದಿದ್ದೆ ಅಷ್ಟೆ.
ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಬಿದ್ದವರನ್ನ ನಗರ ಕೆಳಕ್ಕೆ
ಬೀಳಿಸುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ
ಹೌದೆಂಬುದ ಖಾತ್ರಿ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡೆ.

ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಯಂತ್ರದ ರೆಕ್ಕೆ
ನೆತ್ತಿ ಸವರುವಾಗ
ದಡಲ್ ದಡಲ್ ಸದ್ದು ಎದೆಯ
ನಡುವಿನಿಂದ ಹಾಯುವಾಗ
ನಿದ್ರೆ ಮರೆತ ಶಹರು ಝಗಮಗಿಸುವಾಗ
ನಾನೋ ಜಾತ್ರೆಯಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ.

ಅಬ್ಭಾ! ಓಡಿ ಓಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ
ನನ್ನೂರಿಗೆ ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ ಕಾಲಿಳಿಸಿ
ದಣಿವು ನೀಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಶ್..! ಊರೀಗ ಸಕ್ಕರೆ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿದೆ.

ಪ್ರಭುವೇ..
ಇನ್ನೇನು ಬೇಡಲಾರೆ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ.

ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವೆನ್ನಲೇ? ಸತ್ಯದರ್ಶನವೆನ್ನಲೇ?
ಊಹೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಾಯೆಯೇ ದಿಟ
ದೂರದಿಂದ ನುಣ್ಣಗೆಯೇ ಬೆಟ್ಟ.

ನನ್ನ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲೂ, ಎಚ್ಚರದಲ್ಲೂ
ಕನಸಿನಲ್ಲೂ, ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಲ್ಲೂ ಈಗ
ಶಹರು ನಿದ್ರಿಸುವ ಚಿತ್ರ.

---

ಸ್ಮಿತಾ ಅಮೃತ್ರಾಜ್

The picture of a sleeping Metro..

I just don’t know,
whether it was because of
my yearning or envying,
Thrilled all over
when stepped in to
the heart of a Metro..

When hurriedly got in
And hastily got down the train,
The Metro was blinking it’s eyes
at a time when eyelids were dropping..

“Might be waiting for me only”
Thought I.
But how many like me are
Might be there…?!

Sight fixed at nowhere
All are hurrying.
“Isn’t it a wonder”
I pinched myself again.

I was eager to sit
when the pain in the joints
Dripped down to the feet,
But what kind of haste they have?

Was about to fall by a rushing push,
But got assured of the fact that
the city will not let the ones
in its arms to fall down.

When the restless wing of the machine
Was caressing the scalp,
Bang Bang sound was
passing through the heart,
And when the insomniac Metro
Was shining and glistening
I thought of it as a fair.

Oh! Got tired of running and running,
Came back slowly and
Getting rid of the tiredness.
Shh! My place is in a sweet sleep.

My lord…
I will not ask for more.

Shall I call it an intuition or enlightenment?
Sometimes illusion becomes
the ultimate truth.
Greener is the grass,
on the other side of the fence.

And now in my sleep, awareness
dreams and prayers too,
I see the picture of the Metro sleeping.

---

Translated by Samatha.R