ಧರೆಯ ಮಳೆ
ಅಲೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತ
ಸುರಿಯುತ್ತ ನದಿಗಳ ಸೇರಿ
ತೀರಗಳನ್ನು ಕೋಚ್ಚುತ್ತಿದೆ
ಶೃಂಗಾರ ಸತ್ಯ !
ಉನ್ಮಾದಲಿ ಲೊಚಗುಟ್ಟುವ ಹಲ್ಲಿ ಮನ
ಬೆಂಕಿ ಸಂಕಟ ವಾಸದ ಆಲಯ ಉದರ
ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುವ ಅಂಕುಶಾತ್ಮ
ಬಹು ಕಾಫಿಯಾ ಗಜಲ್
ಮರೆಯಾದ ಪ್ರೇಮವು ಜಿನುಗುವುದು ನೀ ಬಳಿಯಿದ್ದರೆ ಮೋಹನ
ಸತ್ತುಹೋದ ಭಾವವು ಉಸಿರಾಡುವುದು ನೀ ಬಳಿಯಿದ್ದರೆ ಮೋಹನ
ಕಾಗದದ ದೋಣಿ
ನೆನಪಿದೆಯ ಗೆಳೆಯ
ಕಾಗದದ ದೋಣಿ
ವಿದಾಯ
ಕೊರಡ ಕೊನರಿಸಿ,ಹೂ,ಹಣ್ಣು ತುಂಬಿದ
ಸಮ್ರದ್ಧಗಿಡವಾಗಿಸಿ..ಒಳ ಹೊರಗ,
ಹೆದ್ದಾರಿಯ ಸೆರಗಿನ ಮೇಲೆ
ಅವಳ ಕೂಗಿನ ಏರಿಳಿತ
ಮೌನದ ಸಂಕೇತ
ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ
ನಿನ್ನದೆ
ಮನುಕುಲದ ಪಾಪದ ಜಲದಲ್ಲಿ
ಮುಳುಗುತಿರುವ ಈ ಪೃಥ್ವಿಯನು
ಮೇಲೆತ್ತಲು ನೀನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ
ವರಾಹ ಅವತಾರವೆತ್ತಿ
ರಕ್ಷಿಸು ಪ್ರಭುವೇ…. !
ಕಾವ್ಯಯಾನ
ಅಬ್ಬರಿಸಿ ಬೊಬ್ಬಿರಿವ ಸದ್ದಿನಲಿ
ಅದೆಷ್ಟು ಆತುರದ ಕಾತರವಿದೆಯೋ
ಕಾವ್ಯಯಾನ
ಎಲ್ಲವೂ ಇದ್ದೂ ಇರದಂತೆ
ಇರದದ್ದು ಎದೆಯೊತ್ತಿದಂತೆ
ಒಡಲೊಳಗೆ ಜ್ವಾಲೆಯುರಿದು
ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಯುವ ಕವಯಿತ್ರಿಯರಾದ ಸ್ಮಿತಾಭಟ್ ಮತ್ತು ರೇಖಾಭಟ್ ಅವರು ಪ್ರತಿವಾರ ಸಂಗಾತಿಗಾಗಿ ಗಜಲ್ ಜುಗಲ್ ಬಂದಿ ಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಿದ್ದಾರೆ