ಮಮಕಾರ

ಕಾವ್ಯಯಾನ

ಕಾವ್ಯಯಾನ

ಎಂ. ಆರ್. ಅನಸೂಯ

ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು
ಹೊಳೆಯ ಸುಳಿಯಂತೆ
ಒಳ ಬಂದಂತಲ್ಲ ಹೊರ ಹೋಗುವುದು !
ಅಂಗೈಲಿ ಸಗ್ಗ ತೋರುವ ಬಿಸಿಲ್ಗುದುರೆ

ತನ್ನದೆಲ್ಲವ ಹೀರಿ
ಮುನ್ನಡೆವ ಕವಲ ಕುಡಿಗಳ
ಭಾರ ಹೊರಲು
ಬೇಸರಿಸಲಿಲ್ಲ ಮರದ ಬೇರು
ಕೊಟ್ಟಷ್ಟು ಪಡೆಯುವ
ಬೇರುಗಳಿಗೆ
ರಮ್ಯ ಚೈತ್ರದ ಸೊಗಸ ಕಾಣುವ
ಕನಸು ನನಸಾಗವುದೇ ಇಲ್ಲ !
ಕೊಡುವವರ ಕಾಡುವ ಮಾಯೆ
ಪಡೆದವರ ಬಳಿಯಿರಲಾರಳು

ಆಪ್ತರಿಲ್ಲದ ಆನಾಥ ಭಾವ
ವ್ಯಾಮೋಹದ ನೋವಿಗೆ.
ಬೇಕೆನಿಸುವುದು
ನಿರ್ಜನ ಏಕಾಂತ ಮಹಾ ಮೌನ
ಬದುಕಿನ ಮಹಾಪ್ರಸ್ಥಾನ
ಕೊಟ್ಟಷ್ಟೂ
ಅಕ್ಷಯ ಮಮಕಾರದ ಮನ .
ನುಂಗುತ್ತಾ ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ದುಮ್ಮಾನ
ದೂರ ಸರಿದವರ ಸಮ್ಮಾನ
ಬಯಸುವುದೆ
ಮಮಕಾರದ ಜಾಯಮಾನ

******