Category: ಕಾವ್ಯಯಾನ

ಸಿರಿ ಭುವಿಯ ಐಸಿರಿ
ಸರಿದ ತಾ ಹೋಗ್ಯಾದ
ಬರಗಾಲ ಬಂದು
ಬೆಂಕಿ ಆಗ್ಯಾದ ನೆಲವ ||

ಜಗದ ಅವಮಾನದ ವಿಷ ಕುಡಿಯಬಹುದು
ಆದರೆ ನಿನ್ನ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಸಹಿಸಿರಲು ಆಗದು
ನನಗಾಗಿ ಚಂದ್ರನ ತಂದು ಕೊಡುವರಾರು
ನಿನ್ನ ಮುಖ ಚಂದಿರ ನನಗಾಗಿ ಬೆಳಗುತಿರು

ಭೃಂಗ ತಂದ ಜೇನಸುಧೆಯ ಸವಿಯಂತಿರೊ ಒಲವು
ಸರಸದಾಟವೆನಗೆ ಸಿಹಿ ಹೋಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲುವಂತೆ ಜಿಯಾ

ನೀ ಮೇಘವಾದರೆ ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿ ನಾನು
ನೀ ಬಾನಾದರೆ ಮಿಂಚುವ ಚುಕ್ಕಿ ನಾನು

ಭೂತಕಾಲದ ಭೂತವ ಬಿಡಿಸಿ
ವರ್ತಮಾನದ ಸಂಕೋಲೆಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ
ಭವಿಷ್ಯದ ದಾರಿತೋರಿದ,
ಅಕ್ಷರದವ್ವ ಸಾವಿತ್ರಿ…….

ಧಣಿಗಳ ಹೊಲದ ಮಣ್ಣು ಬಡವನು ನೆಕ್ಕಿ ಬೆವರಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಬೆಳೆವ ಕಪ್ಪುಮಣ್ಣಷ್ಟೇ ಸಖಿ
ಕುಂಬಾರನ ಮನೆಯಲಿ ಮಿಡಿದ ಮಣ್ಣು ಮಣ್ಣಲ್ಲವು ಬೆಳಕ ಚೆಲ್ಲುವ, ಹಣತಿಯಷ್ಟೇ ಸಖಿ

ಉಸಿರಾದ ಬ್ರೂಣವನು ಮತ್ತೆ
ಮಡಿಲೊಳಗೆ ಹಾಕಿ ಹೊಲೆದು ಕೊಂಡಳು ತನ್ನದೇ ಕೈಗಳಿಂದ
ನವೀರಾದ ಕೈಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತ ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು ಸೂಜಿ
ಕರೆದು ಕೂಗಿದ ನೋವಿನ