Category: ಕಾವ್ಯಯಾನ
ಕಾವ್ಯಯಾನ
ಇಳಿ ವಯಸಿನ ಒಡನಾಡಿ
ಇಷ್ಟಾದರೂ ಒಬ್ಬಂಟಿ ಬದುಕು ನನ್ನ ನನ್ನೊಳಗಿನ ನರನಾಡಿಗಳನ್ನ ಕೊಂಚ ಕೂಡ ನುಚ್ಚುಗುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಒಂದೇ ಒಂದು ಘಳಿಗೆ…
ಗಜಲ್
ಪೂರ್ಣ ಚಂದ್ರನ ಕಾಂತಿಯ ಚಿರ ಶಾಂತಿಯರಮನೆಯ ಹೊಳಪಲ್ಲ ಒಲವು। ಬೆಳಕ ನುಂಗಿದ ಕಾಳರಾತ್ರಿಗಳ ದಿಗಿಲುಗೊಂಡ ಸ್ಮಶಾನ ಮೌನಕು ಮಿಗಿಲು।।
ಭಾವನೆಗಳ ಸಂಘರ್ಷ..
ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಕೂಡಿ ಸಂತೆಯಂತೆ ಆಗಿರುವ ನನ್ನ ಚಂಚಲ ಚಿತ್ತ ಸಾಂತ್ವನದ ನುಡಿಗಳಿಗೆ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದೆ ನನ್ನ ಮನೋ ವೃತ್ತ..
ನಾನು ಗಂಡಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಿದ್ದರೆ..
ಅನೇಕ ಬೇಸರಿಕೆ, ಹೇವರಿಕೆಯ ನಡುವಿನ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಆಸೆಗಳ, ಸಣ್ಣ ಖುಷಿಗಳ ಆನಂದವಿದೆ.
ಅನುದಿನದ.ಅನುರಾಗ
ಅಂತ್ಯದ ಜಿಜ್ಙಾಸೆಯ ಕಾಡದ ಕ್ಷಣ ಆದಿಯಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ ಅನುರಾಗದ ಅನಾವರಣ!
ನೀ ಹೇಳೆ ಬಾಲೆ
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಸಹಸ್ರ ವೇದನವ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ಸಂತೈಸುವವಳು ನೀನು ಕರವೆತ್ತಿ ಮುಗಿಯಲೆ
ಧರ್ಮದ ಲಿಬಾಸು ತೊಟ್ಟ ನಾಲಿಗೆ
ಜೀವ ಚೈತನ್ಯದ ಉಸಿರು ದೊಗರೆದ್ದ ನೆಲದಲಿ ಬಿಕ್ಕಳಿಸುತಿದೆ