ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಒಂಥರಾ ಭಯ
ಸಂತೆಬೆನ್ನೂರು ಫೈಜ್ನಟ್ರಾಜ್
ಬೆಳೆದಷ್ಟೂ ಭಯ
ಬಿದಿರಿಗೆ
ಬೆತ್ತ, ಬುಟ್ಟಿ, ಕೊಳಲಾಗುವ ಹುನ್ನಾರಕೆ
*
ಹರಿದಷ್ಟೂ ನದಿಗೆ ಭಯ
ಸಾಗರದಿ
ಕಳೆದೇ ಹೋಗುವ ದುಗುಡಕೆ
*
ಮಣ್ಣಲಿ ಮಲಗಿದಷ್ಟೂ ಬೀಜಕ್ಕೆ ಭಯ
ಟಿಸಿಲೊಡೆದು
ಮಣ್ಣ ಬಂಧ ದೂರಾದೀತೆಂದು
*
ನಡೆದಷ್ಟು ಆತಂಕ
ಗುರಿ ಮುಟ್ಟಿ ಮುಂದೆ
ಮೈಲಿಗಲ್ಲಾಗಿ ತಟಸ್ಥನಾಗೋ ತುಮುಲ
*
ಒಲವೂ ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿಸಿದಷ್ಟು ಭಯ
ಕಳೆದುಕೊಂಡು
ಒಳಗೇ ಸತ್ತು ಹೋಗಬಹುದೆಂದು!
ಉತ್ತಮ ವಾಗಿದೆ
ಸುಂದರವಾದ ಕವಿತೆ.
ಆಕರ್ಷಕ ಕವಿತೆ