ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಹರಿದ ಷರಟಿನ ಬೆಳಕು
ಬಿ.ಶ್ರೀನಿವಾಸ
ಗಡಿಬಿಡಿಯಲಿ ಮರೆತೇ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ
ಏಸೊಂದು ಜನರನು
ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು
ಜಗವ ತೋರಿದವರನು,
ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದ ಕೈಗಳನು,
ಸಲೀಸಾಗಿ ಸ್ಮೃತಿಗೆ ಸರಿಸಿ
ನಡೆದೇಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಸುಮ್ಮನೆ
ಸಾಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ
ಬೆಳಕು ತರುವೆನೆಂದು ಹೋದ ಹುಡುಗ
ಅದೇ ಮುಖದ ಗೆರೆಗಳು!
ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತಿದೆ ಮನ
ಲೋಕದ ಸಾಲಿ ಬಿಟ್ಟು
ಸಾಗಿ ಬಂದ ದೂರ
ಮಗನ ಕಾಗುಣಿತ ತಿದ್ದುವಾಗ ಮೇಷ್ಟ್ರು ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ಹೀಗೆ,
ಸಾಕ್ಷಿ ನುಡಿಯಲು ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತ ಮುದುಕಿ
ಕೋರ್ಟಿನಂಗಳದ ಕಸಗುಡಿಸುವಾಗ…
ಥಟ್ಟನೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾಳೆ ಅವ್ವ.
ನೋಡಿಯೂ ನೋಡದಂತೆ ಎಲ್ಲಿಯೋ ಮೂಲೆಯಲಿ ಹರಿದ ಷರಟಿನ ಬೆಳಕಿನಲಿ
ಥಟ್ಟನೆ ನೆನಪಾಗಿಬಿಟ್ಟ ಅಪ್ಪ!
