ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಡಾ. ಕವಿತಾ
ಬಣ್ಣಗಳ ಬದುಕು
ಹಲವು ಬಣ್ಣಗಳ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಲೋಕ ಅನಿಸಿತ್ತು ಆನಂದಮಯ…
ಮುಖಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯುವರೆಂದು ತಿಳಿದು ಆಯಿತು ಆರದ ಗಾಯ…
ನನ್ನಂತೆ ಎಲ್ಲರೂ, ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ಮಹಾದೇವ ಎಂದುಕೊಂಡೆ…
ಮನಸ್ಸುಗಳ ದ್ವಿಪಾತ್ರ ಅಭಿನಯ ಕಂಡು ನೊಂದುಕೊಂಡೆ….
ನಿಜರೂಪ ಮರೆಯಾಗಿಸಲು ತೊಡುವರು ವಿವಿಧ ವೇಷ-ಭೂಷಣ…
ಅಡಗಿರುವ ಕೊಳಕು ನೋಡಿ ತಿಂದಂತೆ ಆಯಿತು ಪಾಷಾಣ…
ಮಿತ್ಯವೆ ಸತ್ಯವೆಂದು ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಹೊತ್ತು ಭ್ರಮೆ…
ಮುಖವಾಡಗಳು ಕಳಚಿದಂತೆಲ್ಲಾ ಅಯಿತು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ…
ನನ್ನ ಬೆನ್ನು ನನಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಅರಿಯಲು ಬೇಕು ಕನ್ನಡಿ…
ಕನ್ನಡಿಯಂತಿದ್ದವರು ಹೊರಟರು ಬೆನ್ನಿಗೆ ಇರಿದು ಗಾಯ ಮಾಡಿ…
ಡಾ. ಕವಿತಾ
ಮುಖಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಹಾಕುವುದು ಬುದುಕಿಗಾಗಿ , ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಹಾಕಿ ಬದುಕುವುದು ಯಾವುದಕ್ಕಾಗಿ ಎನ್ನುವ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟ ಕವಿತೆ ಇದು.
ಮುಖವಾಡಗಳ ಬದುಕು
ಸಾವಿಗು ಹೆದರಿಕೆ ಮುಖವಾಡಗಳ ಧರಿಸಿದ ದೇಹಗಳ ಕರೆದೊಯ್ಯಲು….
ಚೆಂದದ ಬರಹ ಮೇಡಮ್
ಇವತ್ತಿನ ಬದುಕಿಗೆ ಹತ್ತಿರದ ಕವಿತೆ