ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಡಾ ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಹಿರೇಮಠ
ಉಕ್ಕೊ ಕಡಲಂತೆ
ಅವಳೆದೆಯಾ ಗೂಡಲಿ ನೂಪುರದಾ ನಗೆ ನೋವು
ಕೂಡಿ ಹರಿದರೂ ಕಾಣದಲ್ಲ ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೆ
ಅವಳೆದೆಯಾ ಬಣ್ಣದಿ ಅರಳಿ ನಿಂತ
ಒಲವಿನೂಗಳ ಪರಿಮಳ ತೋರದಲ್ಲ ನೋಟಕೆ//
ಎಡವಿ ಬೀಳುವಾಗ ಎತ್ತಿ ಎದೆಗವಚಿ
ಬೆರಳು ಹಿಡಿದು ಜಗವ ತೋರಿ
ಅಳುವಾಗ ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿ
ಧೈರ್ಯ ಛಲವ ತುಂಬಿ ಹರಸಿ
ಜಗದ ಬಯಲಾಟಕ್ಕೆ ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಾಕಿ ಆಕಿ//
ಎದೆಯ ಬಗೆದರೂ ಕದಡುವವಳಲ್ಲ
ಹೃದಯ ಒಡೆದರೂ ತೋರುವವಳಲ್ಲ
ಬರಸಿಡಿಲಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ನಮ್ಮ ಕಾಯುವವಳು
ದೇವನಿತ್ತ ವರವು ನಮ್ಮ ತಾಯಿ
ಮಮತಾಮಯಿ ಪ್ರೇಮದಾ ಮಾಯಿ//
ಅವಳ ಪ್ರೀತಿ ಸಾಗರದಲೆಯ ಮೊರೆತದಂತೆ
ಅವಳ ಮಮತೆ ಹರವಿ ಉಕ್ಕೊ ಕಡಲಂತೆ
ಅವಳಿಗಾರು ಸಮನಿಲ್ಲ ಕೇಳಿ ಈ ಜಗದಲಿ
ಅವಳ ಮುತ್ತು ಅವಳ ಗತ್ತು ಯಾರಿಗುಂಟು ಧರೆಯಲಿ//
ಅಪ್ಪುಗೆಯಲಿ ಅಮೃತ ಸುರಿವ ಸುರೆಯವಳು
ತಬ್ಬಿ ಮುತ್ತಿಟ್ಟರೆ ಅಂಬರದ ತಾರೆ
ತಲೆ ನೇವರಸಿ ಹರಸುವಾ ದೇವತೆ
ಕಣ್ಣೋಟ ಬೆರೆಸಿ ಶಕ್ತಿ ಯುಕ್ತಿ ಬಿತ್ತುವಾ ಒಡತಿ//
ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟು ಸಲಹುವಾ ಗೆಳತಿ
ಎಲ್ಲ ಇತ್ತು ಪೊರೆಯುವ ಬತ್ತದ ಒರತಿ
ಅವಳ ತೊಡೆ ಬಯಲ ಬಾನಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ತೊಟ್ಟಿಲು
ಅವಳ ಸವಿ ಮಾತೇ ತಂಪು ತಂಗಾಳಿ
ಇಂಪಾದ ಜೋಲಾಲಿ ಸುವ್ವಾಲಿ ಆಕಿ//
ಸೀರೆ ಸೆರಗ ಮರೆಮಾಚಿ ಹಾಲುಣಿಸಿ
ತನ್ನ ಕಣ್ಣೇ ತಾಗದಂತೆ ಕಾಪಾಡಿ ಸಾಕಿ
ಬಣ್ಣನೆಯ ಬಯಸದಾ ಹೊನ್ನ ತೂಕದಾಕಿ
ನೆಟ್ಟ ನೋಟದ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿ ಮುತ್ತು ರತ್ನ
ಕಟ್ಟಿಟ್ಟು ತೋರಿದಾಕಿ ನನ್ನವ್ವ ಆಕಿ //
ಡಾ ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಹಿರೇಮಠ
