ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
“ಕಣ್ಣ ಬೆಳಕು”
ಸುವಿಧಾ ಹಡಿನಬಾಳ
ಅವಳ ಕತ್ತಲೆಯ ಬಾಳಲ್ಲಿ
ಬೆಳಕಾಗಿ ಬಂದವನು ಆತ
ಒಲವಿನ ಹಣತೆ ಬೆಳಗಿ
ಒಳಗಿನ ಬೇಗುದಿ ನೀಗಿ
ಕಣ್ಸನ್ನೆಯಲೆ ತಂಪೆರೆಯುವ ಹಿತ
ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನ ಮೃದು ಮಧುರ
ಸವಿಗಾನ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಮನವ ಕದ್ದ
ಒಲ್ಲೆಯೆನಲು ಯಾವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ
ಸ್ವರ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ತಂತಿಯಲಿ
ನವಿರಾದ ಋತುಗಾನ
ಮೈ ಮನದ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ
ಹೊಸತನದ ತನಧಿರೆನ
ಅವನೆದೆಯ ಗೂಡಲ್ಲಿ
ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯಾಗಿ ಎದೆಯಾಳದ
ವೇದನೆಯ ಭಾರವಿಳಿಸಿ
ಹಗುರಾಗುವಾಸೆ ಜೀವಕ್ಕೆ
ಎದೆಯ ಬಾಗಿಲ ಸರಿಸಿ
ಪ್ರೇಮದಾಲಾಪ ಸುರಿಸಿ
ಹೃದಯ ತಂತಿಯ ಮೀಟಿದ ಪ್ರಿಯತಮನ ಉಸಿರಾಗುವಾಸೆ
ಕಾದಳು ಕಾದಲನ ಬರುವಿಕೆಗೆ
ಮೈ ಮನಸು ಹಗುರಾಗಿ
ಮೊರದಗಲ ನಗುವಾಗಿ
ಹಿರಿಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಿ ಹೂವಾಗಿ!
ಬಂದೀತು ಆ ಸುದಿನ
ತಿಂಗಳು ವರುಷಗಳುರುಳಿ
ವಸಂತದಾಗಮನದಂತೆ
ಸೊಬಗಿನ ಸುಗ್ಗಿಯಂತೆ!
ಅವನ ಕಣ್ಣೋಟ ಬಿಸಿಯುಸಿರು
ಎದೆಯ ಲಯದ ತಾಳ
ತಪ್ಪಿಸುತಿರೆ ಅವಳ ತನುಮನ
ಅವನಿಗೆ ಶರಣಾಗತಿ!!
ಅವನ ಮೆಲು ಮಾತು ನಡೆನುಡಿ
ಶುದ್ಧ ಅಪರಂಜಿ ಮಾತಲ್ಲೆ ಸಂತೈಸಿ
ಬೊಗಸೆಯಲಿ ಮೊಗವನೆತ್ತಿ
ಹೂಮುತ್ತು ಹಣೆಗಿರಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿದ!
ಸೋತ ದೇಹದ ಬಯಕೆ
ಅರ್ಥವಾಗದ ತೃಪ್ತ ಮನಕೆ
ಕಣ್ಣಂಚು ತೇವ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಭಾವ
ಕನಲಿದಳು ಅವನ ಸಾಮಿಪ್ಯ ಸುಖಕೆ
ಅವನ ಪ್ರೇಮದಾಲಾಪದಲಿ
ಇನ್ನಷ್ಟು ಸೆಳೆತ ಮನತಣಿಸುವ
ಎಂದಿನಾ ರಾಗಲಹರಿ ವರುಷ
ಉರುಳಿದ ಮೇಲೂ ಅವಳ
‘ಕಣ್ಣ ಬೆಳಕು ‘ಅವನಿಂದು
ಸುವಿಧಾ ಹಡಿನಬಾಳ
