“…ಗೆ” ಶೋಭಾ ನಾಯ್ಕಅವರ ಕವಿತೆ

ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ

“…ಗೆ”

ಶೋಭಾ ನಾಯ್ಕ

ನೀ.. ಯಾಕೆ ಹೀಗೇ?
ಎಂದು
ಕೇಳಿದೆನೋ
ಆಗೆಲ್ಲ
ಮಹಾಮುನಿ
ನೀನು

ಮುದ್ದು ,ಬೇಗಂ
ಎಂದು ಕರೆಯುವ
ಆ….ದನಿ
ನಿನ್ನದೇನಾ?

ಅರೇ..
ಮುನಿದಾಗ ಮಾತ್ರ
ನೀನಲ್ಲ
ನೀನು!

ಇಲ್ಲಿದ್ದ ನೀನು
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ
ಇಣುಕಿ,
ಹಣುಕಿ
ಮತ್ತಿಲ್ಲಿ ಬಂದು
ಮಂಡಿಯೂರಿ
ಮುನಿಸು
ಓಡಿಸುವಾಗ

ಬೇಗಂ
ಗುಲಾಮನಾಗುವೆ
ಎಂದು
ಕವಿತೆಯೋದುವಾಗ

ಜೀವ ನೀನು
ಎನ್ನುತ
ನನ್ನ ಜೀವವೇ…
ಆಗುವಾಗ

ಉಟ್ಟ ಬಣ್ಣ
ಉಂಡ ಅನ್ನ
ಗುಟುಕಿನ ಹನಿ
ಇಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆ
ಎಲ್ಲವುಗಳ ದಿನದ
ಲೆಕ್ಕ ನೀ ಕೇಳುವಾಗ
ಹಾಗೇ…ನಿನ್ನ
ಲೆಕ್ಕ
ನೀ.. ಹೇಳುವಾಗ

ಕಡಲ ದಂಡೆ
ನದಿಯ ದಡ
ಹೂವು ಹಕ್ಕಿ
ಬಾನ ಚುಕ್ಕಿ
ಹಗಲ ಸೂರ್ಯ
ಇರುಳ ಚಂದ್ರ
ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ
ನಮ್ಮ ನಾವು ಕಾಣುವಾಗ

ದೂರವಿದ್ದು,
ಹತ್ತಿರವಿರುವಾಗ
ದೂರಲಾರೆ
ಬಿಡು ಇನ್ನು

ನೀ ಯಾಕೆ
ಹಾಗೆಂದು!

ಮತ್ತೆ,
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೂ..
ನಿನ್ನ
ಬಿಟ್ಟು
ಉಸಿರಾಡುವುದು
ಹೇಗೆಂದು!

ಶೋಭಾ ನಾಯ್ಕ