ಕವಿತೆ

ಅವಳೆಂದರೆ?

ಅವಳೆಂದರೆ ಹಾಗೆಯಮ್ಮ
ಅವಳಿರುವೆಂದರೆ ನಲಿವು
ಅವಳಿರುವೆಂದರೆ ಮರುಳು
ಅವಳಿರುವೆಡೆ ನಗೆ ಹೊನಲು
ಅವಳಿಂದಲೆ ಜಗವು
ಅವಳಿರದಿರೆ ಅಳಿವು

ಅವಳು ಅಬಲೆ ಎಂದೆ ನೀನು
ಮೇಲರಗಿ ಒಸಕಿ ಹಿಸುಕಿ
ಸಾವಮನೆಗೆ ಆಹುತಿ ಆಗಿಸಿ
ನೋವ ನೋಡುತಾ ಹೇಗೆ
ನಿಂತೆ?ಅದೇಗೆ ನಿಂತೆ
ಮರುಕವಿರದೆ ಮೃಗವಾದೆಯ

ಅವಳೊಡಲ ಆಸರೆಯ ಮರೆತೆಯಾ
ಮರುಗಟ್ಟಿತೆ ಹೃದಯ
ಮನವಿಹುದು ಮನುಜನಿಗೆ
ಅದಕಾಗೆ ಅವ ಮನುಜ
ಎಲ್ಲ ಮರೆತೆಯಲ್ಲ ಇಂದು
ಪಿಶಾಚಿಗೂ ಮಿಗಿಲಾದ ರಕ್ಕಸ

ಕರುಳುಹಿಂಡೊ ಕೃತ್ಯವೆಸಗಿ
ಕಾರ್ಕೋಟ ವಿಷವ ಕಾರಿ
ಪುರುಷ ಪೌರುಷವೆಂದು ತೋರಿ
ಅವಳೆದೆಯ ಬಗೆದೆಯಲ್ಲ
ಮೃಗಕು ಕೀಳು ಮರುಕವಿರದ ಮಾನವ
ಕಾಮಾಂಧ ದಾನವ

ರುದಿರ ಹರಿವಾಗ ಕರಗಲಿಲ್ಲ
ಅವಳಾರ್ತ ಕೂಗು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ
ಅಂದೂ ಇತ್ತು ಯುದ್ಧದಮಲು
ಇಂದಿಗೂ ಅದರದೇ ಘಾಟು
ನಾಗರೀಕ ನಗೆಪಾಟಲು
ಬಗೆ ಬಗೆಯ ನೀತಿ ನಿಯಮ
ಅನೀತಿಗಾಳಾಗಿಹನು
ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವಿರದ ಮನುಜನು.

ಕಾಯುವರಸುತನದ ಕೇಡು
ಎಲ್ಲ ಅರಸರೇ..ಕಣ್ಣಿಗೆಣ್ಣೆ
ಸತ್ತ ಸಾಕ್ಷಿ ಸಾಲದು
ಬರಿದೆ ಬರೆಯಲಾರದೆ
ಅನ್ಯಾಯದ ತೀರ್ಪಗೀಚಲು
ನ್ಯಾಯದೇವತೆ ಕುರುಡ ಮಾಡಿ
ನೂಕಿ ನೂಕಿ ಕಾಲವ

ಅಟ್ಟಹಾಸ ಮೆರೆದು
ಬಲಾತ್ಕಾರದುನ್ಮಾದ
ಮರೆಸಿತೇ ಮಾನವತೆ
ಅವಳಮ್ಮನ ಅಳಲೆಷ್ಟೊ
ಭೀತ ಬೀಭತ್ಸಳಾದಳಿಲ್ಲಿ
ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಮಡಿಲ ತುಂಬಿ

ನಗುತ ಮಲಗಿಹ ಮನೆಯ
ಬೆಳಗೊ ಲಕುಮಿ ಭವಿತವವ
ನೆನೆದು ಬೆಚ್ಚಿಬೆವರಿ
ತಿಳಿಯದಾಗಿ ಪಾಪ ಪುಣ್ಯ
ನೆಲಕುರುಳಿದಳೀಕೆ
ಅಮ್ಮನಾದ ಪಾಪಕೆ!?

**********************

About The Author