ಬಳಲಿ ಹೋದ ಹೂವಿನ  ಕರೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲಾ ಯಾರಿಗೂ ಈಗೀಗ
ಕಾಲ ಕದ್ದು ಹೀರುತಿದೆ ಒಂಟಿತನದ ಒಡಲಿನಲಿ ದುಂಬಿಯಾಗುವೆಯಾ?

ಜಯಂತಿ ಸುನಿಲ್

ಗಜಲ್

ಮೆಟ್ಟಿಬಿಡು ಮಹಾತ್ಮರು ತೋರಿದ ದಾರಿಯನೆಂದು ಬಿಡದಂತೆ ತುಳಿದುಬಿಡು
ತಟ್ಟಿಬಿಡು ಸ್ವರ್ಗದ ಬಾಗಿಲನು ಬೇರೆಯವರೆಂದು ನೋಡದಂತೆ ನೀನು

ಚಿತ್ತ ಕದಡಿ ಕೆಣಕಿದ ಮಾಯಗಾರನ ಮೋಸದ ಬಲೆಗೆ ಸಿಕ್ಕುಬಿಟ್ಟೆ
ಕಂಡ ಕನಸುಗಳ ಆಸೆ ಗಾಸಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಏಕಾದೆ ಪಾಗಲ್
ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ

ಡಾ ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಹಿರೇಮಠ

ಗಜಲ್

ಮಮತೆಯೂಡಿ ಸಂಭ್ರಮಿಪ ಮನಸು ಅಕ್ಷಯ ಪಾತ್ರೆಯಂತೆ
ದಮನಿಸದೆ ಹೀನಗುಣ ಆಂತರ್ಯವ ತೊಳೆಯುವೆ ಹೇಗೆ

ಕಾಯವು ಕಾದ ಹೆಂಚಾಗಿ ಬವಣೆಯ ಕೂಸು ಕಣಿವೆಯ ಆಳಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಲು
ಬಿಡುವಿನ ಹಾಸ್ಯಕೆ ಗರಿಕೆಯು ಕಿವಿಯಾಗಿ ನಗೆಯ ಕೂಟವೇ ರಂಗಕೆ ನೆಗೆಯಿತು

ಗರಬಡಿದ ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ವರವಾಗಿ ಬಂದಿರಲು ನಿಶ್ಚಿoತೆಯಿಂದ ಸಾಗುತ್ತಿರುವೆ
ನಡೆದು ಬಂದ ಹಾದಿಯ ಸೊಗಸ ಅಲ್ಲಗಳೆದು ಜೀವದುಸಿರ ಕೊಚ್ಚುವೆಯೇಕೆ

ಹೊಳೆಯ ಎರಡು ದಡಗಳು ಮೌನವೇ , ನೀರ ಸಂಗ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಯಾಕೋ
ಬಾನು ಭೂಮಿ ದೂರ ತೀರ ಹಸಿರು ಫಸಲಿಗೆ ಒಲವ ನೇವರಿಕೆ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಯಾಕೋ

ಭೃಂಗ ತಂದ ಜೇನಸುಧೆಯ ಸವಿಯಂತಿರೊ ಒಲವು
ಸರಸದಾಟವೆನಗೆ ಸಿಹಿ ಹೋಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲುವಂತೆ ಜಿಯಾ

ಎದೆಯ ಆಳದಲಿ ಭಾವೋನ್ಮಾದ ಉಕ್ಕಿತೇ
ಒಲವ ಹಾದಿಯಲಿ ಜೊತೆಯ ಬೇಡುವಾಸೆ

ನಿನ್ನ ಗೈರು ಹಾಜರಿಯಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ನೋವಿನೂಟ ಬಡಿಸಿದ್ದೆ ಈ ಹೃದಯಕ್ಕೆ!
ಕಂಬನಿ ಗೀಚಿದ ಕಥೆಯನೊಮ್ಮೆ ಪಠಿಸಬೇಕಿತ್ತು ನೀ ಮುನಿಯುವ ಮುನ್ನ