ಸತ್ಯಮಂಗಲ ಮಹಾದೇವ ಅವರ ಕವಿತೆ,
“ಎತ್ತರವಾಗುವುದೆಂದರೆ”

ಪರಾತ್ಪರತೆಯಲಿ ಪವಡಿಸುವವನು
ಕವಿಯ ನಡೆಗೂ ನುಡಿಗೂ ಹತ್ತಿರ
ಅನುಭವಿಸಿ ನುಡಿಯುವವನು ಅನುಭಾವಿಗೂ ಎತ್ತರ

ವಿಜಯ ಅಮೃತರಾಜ್ ಅವರ ಕವಿತೆ,”ಭಾವಗಳ ಯಾನ”

ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸುಗಳೆಂಬ ಮೋಡಗಳು ಕವಿದರೂ ಏನಂತೆ? ಅವು ವಿರಸದ ಕಂದಕಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಲವಾದ ಸೇತುವೆಗಳು. ನಮ್ಮ ಬಂಧ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ, ಇವು ಪ್ರೇಮದ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಂತೆ.

ಆದಪ್ಪ ಹೆಂಬಾ ಕೋರುತ್ತಾರೆ
ಬದುಕಲು ಇನ್ನೊಂದವಕಾಶ ಕೊಡು
ಆದ್ರೆ ಹಣ ಗಳಿಸುವ ಯಂತ್ರದಂತಲ್ಲ
ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ ಬದುಕುವುದಕ್ಕೆ

ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ

ಎಸ್ ವಿ ಹೆಗಡೆ

“ಕಡಲ ಕರೆ”
ಹೊರಳಾಡು ಮಗುವಂತೆ ಮರಳುರಾಶಿಯಲಿಂದು
ಮರಳಿ ಬಾರದ ಬಾಲ್ಯ ತಿರುಗಿ ಬರಲೆಂದು

ಎ.ಎನ್.ರಮೇಶ್.ಗುಬ್ಬಿ.ಅವರ ಕವಿತೆ ಸಂತ!
ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾನೆ ಏಕಾಂತವಾಗುವುದು
ಜಾತ್ರೆ ಯಾತ್ರೆಗಳ ಗೌಜು ಗದ್ದಲದಲು

ಮಮತ ಕೆ. ಎಸ್.ಅವರ ಪುಟ್ಟ ಕವಿತೆ
ಅಪರಾಜಿತುತ್ಸವದ ಮೌಲ್ಯ ಭರಿತ ಶಿರಸ್ತ್ರಾಣ
ತಾಪೋಧ್ವೇಗ ರೌದ್ರತೆ ದಹಿಸುವ ದೀನತೆ ಇವಳು

ಅಶ್ಫಾಕ್ ಪೀರಜಾದೆ
ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲ ಮಗು ಕುಲುಕುಲು ನಗುವಂತೆ
ಮಣ್ಣಿನಾಳದಲಿ ಬೀಜವೊಂದು ಚಿಗುರೊಡೆಯುತಿದೆ

ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ

ಸುಮನಾ ರಮಾನಂದ,ಕೊಯ್ಮತ್ತೂರು

“ಭಾವಾಲಿಂಗನದ ಲಹರಿ”
ಆ ಕೃಷ್ಣನ ವೇಣುಗಾನವೇ ತೃಪ್ತಿ..!
ಶಬರಿಯ ಕಾಯುವಿಕೆಯ ತಪಸ್ಸಿನ ಪರಿಗೆ‌..
ಆ ರಾಮನ ದಿವ್ಯಾಗಮನವೇ ಶಕ್ತಿ!!

ಗಜಲ್‌ ಸಂಗಾತಿ

ಮಧು‌ ವಸ್ತ್ರದ ಅವರ ಗಜಲ್

ಸತ್ಯ ನುಡಿವವನ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಖಳನಿಗೆ ಜಯಕಾರ ಹಾಕುವುದರಲಿ ಏನು ಅರ್ಥ
ಅಸತ್ಯ ಮುಖವಾಡದ ಹಿಂದಿನ ನಿಜಸ್ಥಿತಿಯನೋಡುವ ಸಮಯ‌ ಬಂದಿದೆ

ಬದುಕ ನೋವಲಿ ಸಾಗುತ
ಕೈಯ ಹಿಡಿದಿಹ ನಲ್ಲನೊಳಗಡೆ
ಬಂಡಿ ಚಕ್ರವು ಮುರಿಯುತ

ಹಾ.ಮ.ಸತೀಶ್‌

“ಸೆಡವು”