ಮಾಳೇಟಿರ ಸೀತಮ್ಮ ವಿವೇಕ್ ಅವರ ಕವಿತೆ-ಅರಿವಿ(ಪ್ರಜ್ಞೆ)ನಾಟ


ಜನರನರಿಯದರಿವು‌ ಮನವ ಒಂಟಿಯಾಗಿಸಿಡುವುದು
ಕನಸನರಿಯದರಿವು‌ ಮನಕೆ
ಆಸೆ ಧರಿಸಿ ಅಳುವುದು

ತನ್ನ ತಾನು ನೋಡದೇನೆ
ಇತರರನ್ನು ಜರಿವುದು
ಯಾರಿಗ್ಯಾರು ಆಗರೆನುತ
ಇರುವುದನ್ನೇ ಮರೆವುದು

ಜಗದ ನಿಯಮ ತಿಳಿಯದಿನಿತು
ಜತನದಿಂದ ಸರಿಯುವುದು
ತನ್ನಡೆನುಡಿಯದು ತನ್ನೆ ಮಥಿಸಿ ಮದಿಸಲಿಳಿವುದದನೆ ಅರಿಯದು

ಆನಂದದ(ಹ)ರಿವುತನ್ನೊಳಗಿಹು
ದೆನುವ ಸುಜ್ಞಾನವನು ಕಾಣದು
ಒಡಲ‌ ಆಲಸ(ಆಲಸ್ಯ)ರಿಯದ
ಅಹಂ ಜೀವನಳಿಸಲಿಳಿವುದು

ತಾಳ್ಮೆ ಇರದ ಅರಿವಿನಾಟ
ತನುಮನವದೇ ಗ್ರಹಿಸದು
ಶಾಂತ ಹರಿತ ಅರಿವಿ(ಜ್ಞಾನ)ನಲೇ
ಸರ್ವರಿಗಿಹುದು ಸುಂದರ ಬಾಳದು


Leave a Reply

Back To Top