ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಸುವರ್ಣ ಕುಂಬಾರ
ಕಾಲ ತಿಜೋರಿ
ಕಾಲದ ತಿಜೋರಿಯಲ್ಲಿ ಹೃದಯವಿಟ್ಟು
ಕೀಲಿ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟನಾ ಒಲವಿನ ಮಾತಿಟ್ಟು
ಸನಿಹ ಬಂದು ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಬೆರೆಯುತ್ತಾ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು
ನಾ ಉಣಿಸುವೇ ನನ್ನ ಜೀವಿತದವರೆಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಟ್ಟು
ಮನದ ಬಾನಂಗಳದಲ್ಲಿ ರಂಗಿನ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿಟ್ಟು
ರಂಗೇರಿಸಿ ಹೃದಯವಾ ಮನವಾ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಡವಿಟ್ಟು
ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಸುವೆ ಎನ್ನುದೆ ಮೆರೆಸಿದ ಹೃದಯದ ಪಲಕ್ಕಿಯಟ್ಟು
ಬಿಳುವುದೆಲ್ಲಿ ನಡೆಯುದೆ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟು
ನಾ ಸಹಚರಿಯಾಗಿ ಸಂಚಿಸಿದೆ ಒಲವಿನ ಮಡಿ ಉಟ್ಟು
ಅಂತರವಾ ಅಳಿಸಿದ ಅರವಿಂದ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ಮನವಿಟ್ಟು
ಮೌನ ಮುರಿಯುತ್ತಾ ಒಲವಿನ ಕವನ ಬರೆದಿಟ್ಟು
ಇಂದಿಗೂ ಕಾಯುತ್ತಿರುವೇ ನಾನು ನನ್ನನ್ನೇ ಮೀಸಲಿಟ್ಟು
ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಕಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಮೀರಿ ನಿಂತು ಪ್ರೇಮವಿಟ್ಟು
ಕಾಣದೆ ದೃಷ್ಟಿಯು ಮರೆತಿದೆ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಗುಟ್ಟು
ಉಸಿರು ಉಸಿರಾಗಿ ಕಣ ಕಣದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನಿಟ್ಟು
ಬೆರೆತೆ ಭಾವ ತೊರೆದು ಆರಾಧನೆಯ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಮನವಿಟ್ಟು
ಬಂದುಬಿಡು ನಲ್ಲವೇ ಕಾಯುವಿಕೆಯ ಸುಟ್ಟು
ನನ್ನ ಅಪ್ಪಲೂ ನೀವೂ ಒಲವಿನಂಗಿಯ ಉಟ್ಟು
ಕಾಣದೆನು ಈ ಜೀವಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು
ಉಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟು ಗುಟ್ಟು ಇಟ್ಟು ಎಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು
ಸುವರ್ಣ ಕುಂಬಾರ
ಅದ್ಭುತ ಅಪ್ರತಿಮ ಸುಂದರ ಕವನ
ಧನ್ಯವಾದಗಳು
ಅದ್ಬುತ ಸೃಷ್ಟಿ ಮೇಡಮ್
ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ಓದಿದೆ… ಪ್ರೀತಿಯ ಆರಾಧನೆ
ಧನ್ಯವಾದಗಳು