“ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸುತ್ತವೆ”ಓದಿನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದುಲೇಖನ,ಪರವಿನ ಬಾನು ಯಲಿಗಾರ ಅವರಿಂದ

ಓದಿನ ಸಂಗಾತಿ

ಪರವಿನ ಬಾನು ಯಲಿಗಾರ ಅವರಿಂದ

“ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸುತ್ತವೆ”

ಓದಿನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದುಲೇಖನ,

  

“ ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸುತ್ತವೆ  “

ಓದುವ ಹವ್ಯಾಸ , ಓದುವ ಅಭ್ಯಾಸ , ಓದುವ ಚಟವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿದ ಕಾಲ ಒಂದಿತ್ತು  , ಆ ಸಮಯ ನಮ್ಮದಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದು ನಮಗೆ ಖುಷಿ .

ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪಠ್ಯ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಪುಸ್ತಕ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲವದು . ಒಳ್ಳೆಯ ಲೇಖಕ , ಕವಿ , ಸಾಹಿತಿಗಳು ಬರೆದ ಪುಸ್ತಕ ಒಬ್ಬರ ಕೈ ಸೇರಿದರೆ ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಓದಿ , ಅದರಲ್ಲಿಯ ನಾಯಕ, ನಾಯಕಿ , ಖಳನಾಯಕನ ಬಗ್ಗೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ , ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ವಿನಿಮಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು . ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ,  ಬರೀ ಓದುವ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರಾ ಸೀಮಿತವಾಗಿರದೆ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸೇತುವೆಯಾಗಿತ್ತು . ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಆಗದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಚೀಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಪುಸ್ತಕದ ಮೂಲಕ ತಲುಪಿಸುವ ಕೆಲಸ , ಎಷ್ಟೂ ಚಂದ ಅಲ್ಲವಾ…. ಆ ದಿನಗಳು ?  ಪುಸ್ತಕಗಳು ಅದೆಷ್ಟೋ ಯುವಕರ ದಾರಿದೀಪವಾದವು , ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡಿದವು ,  ದುಃಖಿಸುವ ಮನಕೆ ಸಾಂತ್ವಾನ ನೀಡಿದವು , ಒಂಟಿತನಕೆ ಜೊತೆಯಾದವು , ಪುಸ್ತಕ ಬರೀ ಹಾಳೆಗಳ ಕಂತೆಯಾಗದೆ , ಅಕ್ಷರಗಳ ಗುಡ್ಡೆಯಾಗದೆ , ಪದಗಳ ಪುಂಜವಾಗದೆ ….. ಬರಹಗಾರನ ಅನುಭವ , ಅಭಿಪ್ರಾಯ , ಅನಿಸಿಕೆ , ನೋವು , ನಲಿವು , ಯಾತನೆ ,  ಸಂಕಟ , ಜ್ಞಾನ , ಪಾಂಡಿತ್ಯ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಎರಕ ಹೊಯ್ದು ಹೊರಬಂದು ಓದುಗನ ಕೈ ಸೇರಿರುತ್ತದೆ.

                 ಓದಿದ ಪುಸ್ತಕದ ಬಗ್ಗೆ ಬರಹಗಾರರಿಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವುದು ಒಂದು ರೂಢಿ ಆಗ . ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಕಾಯುವುದು , ಮತ್ತೊಂದು ಪರಿಪಾಠ . ಹೀಗೆ ,  ಆಗೆಲ್ಲ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ ,  ಬರೆಯುವ ಜಮಾನ ಒಂದಿತ್ತು . ನಮ್ಮಿಷ್ಟದ ಲೇಖಕರ ಹೊಸ ಪುಸ್ತಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಂದರೆ  , ಅದು ಬರೆದವರಿಗಿಂತ ಓದುಗರಿಗೆ ಊರ ಹಬ್ಬದ ಸಂಭ್ರಮದ ಸಂಗತಿ .  ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ಖರೀದಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಗ್ರಂಥಾಲಯಾದ ಮೊರೆ ಹೋಗುವುದು  .  ಪುಸ್ತಕ ಓದಿದ್ದು ಕುತೂಹಲಕ್ಕಾದರೂ  , ಅದರಿಂದ ಕಲಿತ ಜ್ಞಾನ , ಪದಗಳ ಸಂಗ್ರಹ , ವಿಷಯ ಗ್ರಹಿಕೆ ಇವೆಲ್ಲವುಗಳು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಜೀವಂತವಾಗಿವೆ . 

                  ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆ , ವಾರ ಪತ್ರಿಕೆ , ಮಾಸಿಕ , ತ್ತ್ರೆ ಮಾಸಿಕ , ದೀಪಾವಳಿ ವಿಶೇಷಾಂಕ, ಯುಗಾದಿ ವಿಶೇಷಾಂಕ , ನಿಯತಕಾಲಿಕೆಗಳು , ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ! ಎಂಥಾ ಸಂಭ್ರಮ ಆಗ  , ಓದುವ ಜನ ಹೆಚ್ಚು , ಕೊಂಡು ಓದುವ ಜನ ಕಡಿಮೆ , ಸುದ್ದಿಗಳ ಜೊತೆ ಹೊತ್ತು ತರುವ ವಿವಿಧ ಕೌಶಲ್ಯಗಳ ಕಲಿಕೆ , ಅಡುಗೆ , ಪದಬಂಧ , ರಂಗೋಲಿ , ಚಿತ್ರಕಲೆ , ನಟ , ನಟಿಯರ ಸಂದರ್ಶನ , ರೈತರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ , ಆರೋಗ್ಯ ಮಾಹಿತಿ , ಸೌಂದರ್ಯದ ಕಾಳಜಿ , ರಾಜಕೀಯ , ಆಡಳಿತ , ಆರ್ಥಿಕತೆ , ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಸ್ಥಿತಿ  , ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ಹಲವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಹೊತ್ತು ಮನೆ ಮನವ ತಣಿಸಿದ್ದ ಕಾಲವದು . ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಓದಿದ ದಿನಗಳು ,  ಎಷ್ಟೂ ಸುಂದರ ಅನುಭವ ಅದು  , ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಫಲಿತಾಂಶ , ದೂರ ದೇಶದ ಸಮಾಚಾರ , ಎಲ್ಲೋ ನಡೆದ ಅಪಘಾತ , ಅವಘಡ ತಿಳಿಸುವ ಏಕಮಾತ್ರ ವಾಹಿನಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು . ಓದು ತಿಳಿಯದ ಜನಕ್ಕೆ , ಬಲ್ಲವರು ಓದಿ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳುವ ವ್ಯವಧಾನ ನಮ್ಮ ಜನಕ್ಕೆ ಆಗ ಇತ್ತು . 

                    ಓದಲು ಬಾರದ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ರೇಡಿಯೋ ಜೀವಾಳ …. ರೇಡಿಯೋ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ಸಂಚಲನವನ್ನೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿತ್ತು . ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯನ ಜಾಗ ಪಡೆದಿತ್ತು . ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆಯೇ ಸಮಯ ತಿಳಿಯುವಷ್ಟು  ಜನ ,  ರೆಡಿಯೋಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡರು . ಅಲ್ಲೂ ಒಂದು ಕೇಳುಗ ವರ್ಗ ,  ಬಗೆಬಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಿದ್ದರು . ಧ್ವನಿ ಆಧಾರದಿಂದನೆ ಹೆಸರು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕೇಳುಗರು ತಲ್ಲೀನತೆ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು . ಯಾವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಎಷ್ಟು ಗಂಟೆಗೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿಖರವಾಗಿ ,  ಓದಲಾರದವರೂ ಹೇಳುವಷ್ಟು ರೆಡಿಯೋ ಜನರಿಗೆ ಹತ್ತಿರದ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿತ್ತು . ಅದರಲ್ಲೂ  , ಗ್ರಾಮೀಣ ಜನರ ಜೀವನಾಡಿಯೇ ರೇಡಿಯೋ . ಬೆಳಗಿನ ಸುಪ್ರಭಾತದಿಂದ ಶುರುವಾದ ದಿನಚರಿ ,  ಶುಭ ರಾತ್ರಿ ಎನ್ನುವವರೆಗೂ ಅದು ಉಲೀಯುತ್ತಿತ್ತು .

                       ತಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೂ ರೇಡಿಯೋ ಗೆ ಪರವಾನಿಗೆ ಇತ್ತು . ಮದುವೆಯ ವರನಿಗೆ ರೇಡಿಯೋ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಲವದು. ಪ್ರೇಮಿ ಪ್ರೇಯಸಿಗೆ ಬೇಸರ ಕಳೆಯಲು , ಹೆಂಡತಿಯ ಒಂಟಿತನ ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು ಗಂಡನ ಆಯ್ಕೆ ರೇಡಿಯೋ , ವೃದ್ಧರ ಸಮಯ ಸಾಗಲು ಒಳ್ಳೆಯ ಜೊತೆಗಾರ ಇದು . ರೇಡಿಯೋ ಉಲೀಯುವ ಸಂಗೀತದಷ್ಟು ಮಧುರ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ . ಆ ಧ್ವನಿ ಮಾಧುರ್ಯ, ಸ್ಪಷ್ಟ ಉಚ್ಚಾರಣೆ , ದ್ವನಿಯಲ್ಲೇ ಭಾವಗಳ ಏರಿಳಿತ ,ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟುವ ಹಾಗೆ ಬಿತ್ತರಿಸುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ವೈಖರಿ  , ಬೇರೆ ಎಲ್ಲೂ ಸಿಗಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ 

                         ಕಾಲ ಬದಲಾಯಿತು , ಮನಸ್ಥಿತಿ , ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ , ಬದಲಾದವು , ಪುಸ್ತಕ ,  ಪತ್ರಿಕೆ , ರೇಡಿಯೋ , ಮರೆಯಾದವು , ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಡಿದರು ತುರ್ತು ನಿಗಾ ಘಟಕದಲ್ಲಿ ಇವೆ, ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ಕೊನೆಯುಸಿರು ಎಳೆಯಬಹುದು .

ಓದುವ , ಕೇಳುವ , ಹವ್ಯಾಸ ಮರೆಮಾಚಿ ಇಂದು ಬರೀ  ( ಮೊಬೈಲ್ )  ನೋಡುವ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಪದ್ಧತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ . ನೈತಿಕತೆ , ಸಂಸ್ಕಾರ , ಸಂಬಂಧಗಳು ,  ಸದಾಚಾರ , ಆದರ್ಶಗಳು , ಮಾನವೀಯತೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನೂ ನಾವು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ . ಯಾವುದರಲ್ಲಿಯೂ ಕುತೂಹಲವಿಲ್ಲ , ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ , 

ಕೂಡಿ ಬಾಳುವ , ಬೆಳೆಯುವ ,  ಬೆರೆಯುವ ಮನೋಭಾವ ನಮಗಿಲ್ಲ ,  ಯಾರನ್ನು , ಏನನ್ನೂ ಕೇಳುವ ,  ಹೇಳುವ ಪುರಸತ್ತು ನಮಗಿಲ್ಲ . ಮನುಷ್ಯ ಕಾಲ ಕಳೆದಂತೆ ಒಂಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ , ಯಾವ ಸಂಬಂಧವೂ ಬೇಕಿಲ್ಲಾ, ಬರೀ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೆ ಒಂದೆಡೆ ಬದುಕಬೇಕಿದೆ . ಸತ್ವಹೀನ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತಿದೆ .

---

ಪರವಿನ ಬಾನು ಯಲಿಗಾರ