ಕಾವ್ಯಯಾನ
ನೀನಿಲ್ಲದೇ
ಸುಧಾರಾಣಿ ನಾಯ್ಕ
ಹರಿದ ಕಣ್ಣೀರು
ಕೊರಕಲು ಕೊರದ್ದಿದ್ದರೇ
ಕಣಿವೆಯೇ ಆಗುತ್ತಿದ್ದೆ
ನನ್ನ ಕುರುಹು
ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನಿನಗೆ
ಆಳ ಆಳಕೆ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದೆ
ನೀನೇ ತೊರೆದ ಮೇಲೆ
ಜಗದ ಗೊಡವೆ ಬೇಕೇ?
ಮನದ ಮಾತು
ತುಟಿಯಾಡಿದ್ದರೇ
ಸತ್ತ ಮನೆಗಿಂತ
ಮುರಿದ ಮನಸಿನ
ನೋವು
ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗದ
ಸೂತಕವೆಂಬುದು
ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು
ಅಡಿಗಡಿಗೂ ನಿನ್ನಿಚ್ಚೆಯ
ಗೆರೆ ಎಳೆಯದೇ ಪ್ರೀತಿಗೆ
ಪರವಶವಾಗಿದ್ದರೇ
ದಾರಿಯುದ್ದಕೂ
ಮಳ್ಳಿನ ಮಧ್ಯೆ ಗುಲಾಬಿ
ಅರಳದೇ ಪ್ರೀತಿಯ
ಗುಲ್ ಮೊಹರ
ಹಾಸುತ್ತಿತ್ತು
ಕಣ್ಣಿನ ಬದಲು ಕೆನ್ನೆ
ಕೆಂಪಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು
**************
