ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಗಾತಿ
ವಿಶ್ವಾಸ್ .ಡಿ.ಗೌಡ ವಿಶೇಷ ಲೇಖನ
“ಒತ್ತಡದ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಪಿಯುಸಿ ಕನಸುಗಳು”
ಇಂದಿನ ಪಿಯುಸಿ (ಪ್ರಿ-ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ) ಹಂತದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಕೀರ್ಣ ಹಾಗೂ ತೀವ್ರ ಮಿಶ್ರ ಭಾವನೆಯ ದಶೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಜೀವನದ ದಿಕ್ಕು ತೀರ್ಮಾನಿಸಬೇಕಾದ ಮಹತ್ವದ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ನಡೆಯುವ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯಾಗಿಲ್ಲ; ಇದು ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಭವಿಷ್ಯ, ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಗಂಭೀರ ಹಾದಿ.
- ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಒತ್ತಡ – ಪರೀಕ್ಷೆಗಳ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ
ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪಿಯುಸಿ ಶಿಕ್ಷಣವು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ಆಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳು NEET, JEE, CET ಅಥವಾ CA ತರಹದ ವೃತ್ತಿಪರ ಪ್ರವೇಶ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳ ಸಿದ್ಧತೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಪಿಯುಸಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶಾಲೆಯ ಪಾಠಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಕೋಚಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್ಗಳಲ್ಲಿಯೂ ವ್ಯಸ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ದಿನಕ್ಕೆ 10-12 ಗಂಟೆಗಳ ವ್ಯಾಸಂಗವು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಈ ತೀಕ್ಷ್ಣ ಪಠ್ಯಕ್ರಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಯಂತ್ರಗಳಂತಾಗಿ ರೂಪಿಸುತ್ತಿದೆ. ಪಾಠಪಾಠಾಂತರದ ಮಧ್ಯೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಕೌಶಲ್ಯ, ಶ್ರುಷ್ಟಿ, ಆಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಅರಿತು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. - ಅಂಕಪ್ರದಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮರೆಚುಂಬಿ
ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ‘ಅಂಕ’ ಎಂಬ ಅಳತೆಯೆ ಏಕೆಂದರೆ ಜೀವನದ ಏಳುಗೆಯೇ ಅಂಕರ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿರೋ ಹಾಗೆ ಪ್ರತೀತಿಯಿದೆ. ಪಿಯುಸಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ನೈಪುಣ್ಯತೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಶೇ. 95 ಮತ್ತು ಶೇ. 98 ಅಂಕಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತುಗೆಯಿದೆ. ಈ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಭಾರೀ ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಒತ್ತಡವನ್ನು ಹೇರುತ್ತವೆ. “ಇನ್ನು ಉತ್ತಮವಾಗಬಹುದು”, “ಅವನು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ, ನೀನು ಏಕೆ ಇಲ್ಲ?” ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಆತ್ಮಸ್ಥೈರ್ಯವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತವೆ. - ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ – ಆಶೀರ್ವಾದ ಅಥವಾ ಅಶಾಂತಿ?
ಇಂದಿನ ಪಿಯುಸಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮೊಬೈಲ್, ಇಂಟರ್ನೆಟ್, ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಕ್ಲಾಸ್ಸ್, ಯೂಟ್ಯೂಬ್ ತರಹದ learning platforms ನೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆದು ಬರುವ ತಲೆಮಾರು. ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವೇ distraction ಆಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸೋಷಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾ, ಗೇಮಿಂಗ್, ರೀಲ್ಗಳ ನಶೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನದಿಂದ ದೂರವಿಟ್ಟು ಅವಧಿ ಬಡಿದೆಯೆಂಬ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇಂತಹಲ್ಲಿ ಸಮಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಶಿಸ್ತು ಬಹಳ ಅವಶ್ಯಕ. - ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಹಾದಿ
ಪಿಯುಸಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಮನಸ್ಸು ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ನೇಹ, ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಾರಂಭಿಕ ಅನುಭವಗಳು, ಸ್ವಪ್ನಗಳು ಮತ್ತು ಆತ್ಮ ಗುರುತಿನ ಹುಡುಕಾಟ – ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅವರ ಚಿಂತನೆಗಳಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಈ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪೋಷಕರು, ಶಿಕ್ಷಕರು ಮಾತನಾಡಲು ಮುಕ್ತವಾಗಿಲ್ಲ. ತಕ್ಷಣ ‘ಅವಧು’, ‘ತಪ್ಪು’ ಎಂಬ ಮುದ್ರೆ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಮಕ್ಕಳು withdrawn ಆಗುತ್ತಾರೆ, ಯಾವತ್ತೊ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ತ್ಯಜಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಇದು ತೀವ್ರವಾದ ಮಾನಸಿಕ ಸಂಕಟಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. - ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದ ಬಲವಂತದ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು
“ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗ್ಬೇಕು”, “ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗ್ಬೇಕು”, “ಅನ್ನ ತಮ್ಮನಂತೆ IAS ಆಗು” – ಇವು ಕುಟುಂಬ, ಶ್ರೇಣಿಕತೆಯ, ಅಥವಾ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಹೋಲಿಕೆಯ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು. ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಆಸಕ್ತಿಗೆ ತಕ್ಕ ಹಾದಿಯನ್ನು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದೆ, imposed ambitions ನತ್ತ ಎಳೆದೊಯ್ಯಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಒತ್ತಡದ ಮಧ್ಯೆ ಮಕ್ಕಳ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆಸಕ್ತಿಗಳು, ಕಲ್ಪನೆಗಳು ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸುಗಳು ನುಜ್ಜುಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. - ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾತ್ರ – ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರಾಗಲೇ ಬೇಕೆ?
ಪದವಿಪೂರ್ವ ಶಿಕ್ಷಣ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಕೇವಲ ಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಡುವವರು ಅಲ್ಲ. ಅವರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬದುಕಿನ ಪಾಠಕ್ಕೂ ತಯಾರಾಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬೇಕು. ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಕಾಲಾವಕಾಶವಿಲ್ಲ, ಸಂವೇದನೆ ಇಲ್ಲ, ಅಥವಾ ನಿಜವಾದ ಮೌಲ್ಯಾಧಾರಿತ ಶಿಕ್ಷಣದ ಅರಿವು ಕಡಿಮೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಕ ಸಿಕ್ಕರೆ – ಅದು ಅವರ ಬದುಕಿನ ದಿಕ್ಕೇ ಬದಲಾಯಿಸಬಲ್ಲದು. ಹೀಗಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೂ ಶಿಕ್ಷಕರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನೂ ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ರೂಪಿಸಬೇಕು. - ಪರಿಹಾರ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗಗಳು
ಪೋಷಕರಲ್ಲಿ ಸ್ಪಂದನೆ: ಪೋಷಕರು open communication ನಡೆಸುವುದು ಅತ್ಯಾವಶ್ಯಕ. ಮಕ್ಕಳ ಭಯ, ಒತ್ತಡ, ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ, ಮನವಿ ಮಾಡಿ, ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು.
ಸಮತೋಲನದ ಶಿಕ್ಷಣ: ಪಠ್ಯ ಪಾಠದ ಜೊತೆಗೆ ಕೌಶಲ್ಯಾಭಿವೃದ್ಧಿ, ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ವಿಕಾಸ ತರಗತಿಗಳು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಈ ಮೂಲಕ ಮಕ್ಕಳು ಪಠ್ಯದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಲೋಕವನ್ನು ಅರಿಯುವ ಅವಕಾಶ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಗೃತಿ: ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಖಾಸಗಿ ಕೌನ್ಸೆಲಿಂಗ್, ಶಾಲಾ ಮಟ್ಟದ well-being workshops ಅಗತ್ಯ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕಾಲೇಜು ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸಲಹೆಗಾರನನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕು.
ಆಸಕ್ತಿಗೆ ತಕ್ಕ ದಿಕ್ಕು: ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಶೀಲರೆಂದರೆ ಆ ಹಾದಿಗೆ ಒತ್ತಾಸೆ ನೀಡಬೇಕು. ಕನಸು ಅವರದು – ಆದ್ದರಿಂದ ಆಯ್ಕೆಗೂ ಅವರಿಗೇ ಆದ್ಯತೆ ಇರಬೇಕು.
ಈಗ ಪಿಯುಸಿ ಓದುತ್ತಿರುವ ತಲೆಮಾರು ಅತ್ಯಂತ ಬುದ್ಧಿವಂತ, ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಮತ್ತು ನಿರಂತರ ಆತ್ಮಪರಿಶೀಲನೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅವರು ಪುಸ್ತಕಗಳ ಹೊರಗಾದ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅರಿಯುವ ಕನಸು ಹೊತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಕನಸುಗಳು ಒತ್ತಡ, ಹೋಲಿಕೆ, ನಿರೀಕ್ಷೆ ಎಂಬ ಹಗ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಲ್ಪಡದಂತಿರಲಿ. ಪೋಷಕರು, ಶಿಕ್ಷಕರು, ಸಮಾಜ – ಎಲ್ಲರೂ ಮೌನವಲ್ಲ, ಸ್ಪಂದನೆಯೊಂದಿಗೆ, ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಹಸ್ತವಿಟ್ಟು ಈ ಮಕ್ಕಳ ಪಾಠದೊಳಗಿನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಜ್ವಲಿಸಲು ಜೊತೆಯಾಗಬೇಕು.
ವಿಶ್ವಾಸ್ .ಡಿ.ಗೌಡ
About The Author
