ಮಮತೆಯೂಡಿ ಸಂಭ್ರಮಿಪ ಮನಸು ಅಕ್ಷಯ ಪಾತ್ರೆಯಂತೆ
ದಮನಿಸದೆ ಹೀನಗುಣ ಆಂತರ್ಯವ ತೊಳೆಯುವೆ ಹೇಗೆ

ಕಾಯವು ಕಾದ ಹೆಂಚಾಗಿ ಬವಣೆಯ ಕೂಸು ಕಣಿವೆಯ ಆಳಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಲು
ಬಿಡುವಿನ ಹಾಸ್ಯಕೆ ಗರಿಕೆಯು ಕಿವಿಯಾಗಿ ನಗೆಯ ಕೂಟವೇ ರಂಗಕೆ ನೆಗೆಯಿತು

ಪ್ರೀತಿಯ ನೆನಪುಗಳು ಇರಬೇಕು. ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ತಾಳ್ಮೆ ಇರಬೇಕು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ದೈನ್ಯತೆಯ ಅಂತಃಕರಣವಿರಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳ ಖುಷಿಗೆಂದು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಇವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಾತುಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ .

ಇದ್ದದ್ದನ್ನು ಲಯ ಮಾಡಲು ಬಾರದು ಇಲ್ಲದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು  ಆಗದು
 ಸೃಷ್ಟಿಯು ಇಲ್ಲ  , ಲಯವೂ ಇಲ್ಲ
ಅದೇ ಮುರಿದು ಕಟ್ಟುವ (  ಕಾರ್ಯ )ದೃಷ್ಟಿ

ಇಂದು ಮತ್ತೆ ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಸರ್ವತೋಮುಖ ಸಮತಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತರಬೇಕಾದರೆ,ಶರಣರ
ವಚನ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮೊರೆ ಹೋಗುವ ,ಕಾಯಕ ದಾಸೋಹ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಆಚರಣೆಗೆ ತರುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.

ಹೆಚ್ಚಾದ ಉಸಿರಾಟ,
ಎದೆ ಬಡಿತದ ಸದ್ದನ್ನಾದರು
ಕೇಳಿಸಿಕೊ..