ಅನುವಾದ ಸಂಗಾತಿ
ಗ್ರೀಷ್ಮ ಮುಗಿಯಿತು
ತೆಲುಗು ಮೂಲ : ಕೊಯಿಲಾಡ ರಾಮ್ಮೋಹನ್ ರಾವು
ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ: ಕೊಡೀಹಳ್ಳಿ ಮುರಳೀ ಮೋಹನ್
ವೆರಂಡಾದಲ್ಲಿ ಚಪ್ಪಲಿ ನೋಡಿ ನನಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ‘ಲೋಕಿ ಬಂದಿದ್ದಾನಾ? ಎರಡು ವಾರ ಆಗೋ ಒಳಗೇ ಮತ್ತೆ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟನಲ್ಲ? ಈ ಸಾರಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಇರುತ್ತಾನೋ!’ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಒಳಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಕೋಪವನ್ನು ಮರೆಮಾಚಿ, ನಕಲಿ ನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಅವನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದೆ.
‘ಹಾಯ್ ಕಣೋ… ಯಾವಾಗ ಬಂದೆ?’ ಎಂದು ಅವನ ಬ್ಯಾಗ್ ಕಡೆ ನೋಡಿದೆ. ಅದರ ಗಾತ್ರ ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಇರುತ್ತಾನೋ ಅಂತ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದೆ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಾಲ್ಗೆ ಬಂದ ಶ್ರಾವ್ಯಾ, ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾ, ‘ಇಂದು ಬೇಗ ಬಂದಿದ್ದೀರಲ್ಲ! ಅಣ್ಣ ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಮೊದಲೇ ಬಂದರು. ನಿಮಗೆ ಕಾಫಿ ತರುತ್ತೇನೆ, ಇರಿ’ ಅಂದಳು. ಲೋಕಿಗೂ ಕಾಫಿ ಕೊಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಹೋದಳು.
‘ಮತ್ತೆ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸ ಬಂತು ಕೇಶವ್. ಈ ಸಾರಿ ಎರಡು-ಮೂರು ದಿನ ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೂ ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟ ತಾನೇ?’ ಎಂದು ಜೀವವಿಲ್ಲದ ನಗು ನಕ್ಕನು.
‘ಅಯ್ಯೋ, ಕಷ್ಟವೇನಿದೆ? ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಷ್ಟು ದಿನ ಇರು. ಇದು ನಿನ್ನದೇ ಮನೆ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೋ’ ಅಂದೆ. ನನ್ನ ಮಾತುಗಳು ಶ್ರಾವ್ಯಾಳಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿರಬಹುದು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ವ್ಯಂಗ್ಯದ ನಗು ಮೂಡಿರಬಹುದು.
* * *
ಲೋಕಿಯ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ‘ಲೋಕನಾಥಂ’. ಎಲ್ಲರೂ ಲೋಕಿ ಅಂತಲೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೇ ಅವನಿಗೆ ಈಗಲೂ ಇದೆ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಮನೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಮನೆ ಪಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದವು. ಆಗ ನಾವೆಲ್ಲಾ ವಿಜಯವಾಡದ ಸತ್ಯನಾರಾಯಣಪುರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆವು. ಅವರದ್ದು ದೊಡ್ಡ ಬಂಗಲೆ. ಮನೆಯಲ್ಲದೆ ಸುಮಾರು ನಾನೂರು ಗಜಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜಾಗವಿತ್ತು. ಆ ಖಾಲಿ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಉಯ್ಯಾಲೆ, ಒಂದು ಶಟಲ್ ಕೋರ್ಟ್ ಇದ್ದವು. ಆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳಂತೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಲೋಕಿಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆ ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕದು. ಬೆಂಕಿಪಟ್ಟಣಿಯಂತಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಚಿಕ್ಕ ಕೊಠಡಿಗಳು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಲೋಕಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಲೋಕಿ ಜೊತೆಗೆ ಅಲ್ಲೇ ತಿಂಡಿ, ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವನ ತಂದೆ ರಾಮನಾಥಂ ಮತ್ತು ತಾಯಿ ಜಾನಕಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಲೋಕಿಯಂತೆ ಸಮನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಜಾನಕಮ್ಮರಿಗೆ ಮೂವರು ಮಕ್ಕಳು – ಲೋಕಿ, ಜಾಹ್ನವಿ, ಉತ್ತೇಜ್. ಆದರೆ ರಾಮನಾಥಂ ಅವರಿಗೆ ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಜನ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರ ದೊಡ್ಡ ಪತ್ನಿ ಪಾರ್ವತಮ್ಮರಿಗೆ ಐದು ಜನ. ಅವರು ವಿಜಯವಾಡದ ಬೆಂಜ್ ಸರ್ಕಲ್ ಹತ್ತಿರ ಬೇರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಮನೆಗಳು ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಜಾನಕಮ್ಮ, ಪಾರ್ವತಮ್ಮ ತುಂಬಾ ಅನ್ಯೋನ್ಯವಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ತಾಯಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿದವರಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾರ್ವತಮ್ಮನ ಮಕ್ಕಳು ದೊಡ್ಡವರಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಲೋಕಿ, ಅವನ ತಂಗಿ ಮತ್ತು ತಮ್ಮನನ್ನು ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕು, ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಆ ಮನೆ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾದ ಅಡುಗೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಜಾನಕಮ್ಮ. ಪ್ರತಿದಿನ ಮೂರು ರೀತಿಯ ತಿಂಡಿಗಳು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು.
‘ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಡ್ತೀಯಾ? ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಮಾಡಬಹುದಲ್ಲ!’ ಅಂತ ರಾಮನಾಥಂ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು.
‘ಅವರು ದೊಡ್ಡವರಾಗ್ತಿದ್ದಾರೆ ತಾನೇ? ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಅಭಿರುಚಿ ಇರುತ್ತೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟವೇನಿದೆ? ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದವಳು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತಾಳೆ ತಾನೇ? ನೀವು ಅಡ್ಡ ಬರಬೇಡಿ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಅವರು ನಗುತ್ತಾ ಪೇಪರ್ ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಡತಿಯರೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಆರಾಮವಾಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮನಾಥಂ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ, ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಸೇರಿ ಅನೇಕರು ಅಸೂಯೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಜಾನಕಮ್ಮರ ಕುಟುಂಬ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅತಂತ್ರವಾಯಿತು. ಒಂದು ದಿನ ರಾಮನಾಥಂ ಹೃದಯಾಘಾತದಿಂದ ಹಠಾತ್ತನೆ ಮರಣ ಹೊಂದಿದರು. ದೊಡ್ಡಕರ್ಮದವರೆಗೂ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಆ ನಂತರ ಪಾರ್ವತಮ್ಮರ ಕುಟುಂಬ ಈ ಕಡೆ ಬರುವುದನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಜಾನಕಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು, ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ, ಪಾರ್ವತಮ್ಮ ಏನೋ ನೆಪ ಹೇಳಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ, ಏನಾಗಲಿದೆಯೋ ಅಂತ ನಮಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಜಾನಕಮ್ಮಗೆ ಒಂದು ವಕೀಲರ ನೋಟೀಸ್ ಬಂತು. ಅವಳು ರಾಮನಾಥಂ ಅವರ ಪತ್ನಿಯಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಉಪಪತ್ನಿ. ಅವರ ಮದುವೆ ಅಮಾನ್ಯ. ಅವಳು ತಕ್ಷಣವೇ ಆ ಮನೆಯನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಆ ನೋಟೀಸ್ನ ಸಾರಾಂಶ. ಇದರಿಂದ ಜಾನಕಮ್ಮ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಂಡಳು. ಮಕ್ಕಳು ಗೊಳೋ ಅಂತ ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಆ ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿದ ವಯಸ್ಸಾದ್ದರಿಂದ ಆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ತಾಯಿ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅನ್ನ ಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಜಾನಕಮ್ಮ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರು ಕೂಡ ಕುಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ನಡೆದದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಪ್ಪ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ಕೇಳಿದೆ.
‘ಎಷ್ಟು ಅನ್ಯಾಯ ಆಗಿದೆ! ದೊಡ್ಡವರು ಇದ್ದಷ್ಟು ಕಾಲ ಎಷ್ಟೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯವರಂತೆ ನಟಿಸಿದರು ಪಾರ್ವತಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರು ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ಹೀಗೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ವಕೀಲರ ನೋಟೀಸ್ ಕೊಟ್ಟರೆ ಮುಗಿದುಹೋಗುತ್ತದೆಯೇ? ಕೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ನಿಜಾಂಶ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ?’ ಅಂದಳು ಅಮ್ಮ.
‘ಜಾನಕಮ್ಮರದ್ದು ಗಂಭೀರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ತಂದೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೆ ಅವಳ ಸಹೋದರ ಆಸರೆಯಾಗಿದ್ದನು. ಆದರೆ ಅವನೂ ಕೂಡ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ. ಈಗ ಅವಳ ಪರವಾಗಿ ಯಾರು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ? ಪಾರ್ವತಮ್ಮರದ್ದು ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬ. ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಜಾನಕಮ್ಮ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇರುವುದೇನಿದೆ? ಕೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಆಗಬಹುದು. ಸುಳ್ಳನ್ನು ಸತ್ಯ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಮಾಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ವಕೀಲರಿಗೆ ಇದೆ’ ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ನಾನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಂಡೆವು.
* * *
ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಿಗಡಾಯಿಸಿತು. ಜಾನಕಮ್ಮ ಕುಟುಂಬ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಆದರೂ ಅವಳು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಚಿನ್ನವನ್ನು ಮಾರಿ, ಒಳ್ಳೆಯ ವಕೀಲರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡು ಕೋರ್ಟ್ಗೆ ಹೋದಳು. ಈಗಲೂ ಕೋರ್ಟ್ ಕೇಸ್ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ದೊಡ್ಡವರಾದೆವು. ಪ್ರಸ್ತುತ ಲೋಕಿ ಕೋರ್ಟ್ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಈ ಕೇಸ್ಗಳಿಂದ ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಲೋಕಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಖಾಸಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ, ಕುಟುಂಬದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡನು. ತಮ್ಮನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸಬೇಕು. ಸಹೋದರಿಯನ್ನು ಓದಿಸಿ, ಒಂದು ಮನೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಬೇಕು. ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಕೋರ್ಟ್ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ವಕೀಲರು ಒಳ್ಳೆಯವರಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಕೇಸ್ ಗೆದ್ದ ನಂತರವೇ ಉಳಿದ ಶುಲ್ಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ, ಲೋಕಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನವಿತ್ತು.
ಮೂವತ್ತೈದು ವರ್ಷ ತುಂಬಿದ್ದರೂ, ಕುಟುಂಬಕ್ಕಾಗಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟನು ಲೋಕಿ. ಕೆಲಸದ ಕಾರಣದಿಂದ ಪದೇ ಪದೇ ನಾನು ಇದ್ದ ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಾದ ಕೆಲಸವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊರ ಊರಿಗೆ ಹೋದರೆ ಕಂಪನಿ ಟಿಎ, ಡಿಎ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಲಾಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದನು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮನಃಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅವನನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೆ ಅವನಿಗೆ ವಸತಿಯ ಜೊತೆಗೆ ತಿಂಡಿ, ಊಟದ ಖರ್ಚು ಉಳಿತಾಯವಾಗುತ್ತವೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟ ಎನಿಸದಿದ್ದರೂ, ದಿನೇ ದಿನೇ ನನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು. ನನಗೂ ಚಿಕ್ಕ ಕೆಲಸವೇ. ಒಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ನಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಶ್ರಾವ್ಯಾ ಗೃಹಿಣಿ ಆದ್ದರಿಂದ ಬೇರೆ ಆದಾಯವಿಲ್ಲ. ಲೋನ್ ಹಾಕಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟವಿದೆ. ನಮ್ಮದು ಒಂದೇ ಬೆಡ್ರೂಮ್ ಮನೆ. ಬೆಡ್ರೂಮ್, ಹಾಲ್, ಕಿಚನ್ ಸೇರಿ ಮೂರು ಕೊಠಡಿಗಳು. ಬೆಡ್ರೂಮ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಅಟ್ಯಾಚ್ಡ್ ಬಾತ್ರೂಮ್ ಇದೆ. ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಯಿತು. ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಮಲಗಬೇಕಾದ ಲೋಕಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ನಮಗೂ ಆ ಬಾತ್ರೂಮ್ನಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು, ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ?
ಈ ಸಾರಿ ಮಾತ್ರ ತಿಂಡಿ, ಊಟ ಹೊರಗಡೆಯೇ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹಠ ಮಾಡಿದ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಬಹಳ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ತಿಂಡಿಯಾದರೂ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಮಾಡಲು ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಅವನ ನಿರ್ಧಾರ ಅವನಿಗೆ ಆ ದಿನವೇ ದೊಡ್ಡ ಪೆಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟಿತು. ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲಿ ತಿಂದಿದ್ದಾನೋ, ಏನನ್ನು ತಿಂದಿದ್ದಾನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹನ್ನೊಂದು ಗಂಟೆಗೆ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿ, ‘ಹೊಟ್ಟೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ, ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತಾ ಬಾತ್ರೂಮ್ಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದೆ. ಹಾಗೆ ಅವನು ಆ ರಾತ್ರಿ ಕೊಠಡಿಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಶ್ರಾವ್ಯಾ ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾದಳು. ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಂಡು ನೋಡಿದಳು.
‘ಅವನಿಗೆ ಏನೋ ತೊಂದರೆಯಾಗಿದೆ. ಏನಾಗಿದೆಯೋ ಏನೋ!’ ಅಂದೆ. ಬಾತ್ರೂಮ್ನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ಸಾರಿ ಹೇಳಿ, ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಹೊರಟು ಹೋದನು. ಆದರೆ ಆ ತಾಪತ್ರಯ ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆಯವರೆಗೂ ಗಂಟೆಗೆ ಒಂದು ಬಾರಿ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ಕೂಡಲೇ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸರ್ನನ್ನು ಕೇಳಿ ಒಂದು ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ ತಂದು ಕೊಟ್ಟೆ. ಅದನ್ನು ಹಾಕಿದ ನಂತರ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನ ಸಿಕ್ಕಿದ ಕೂಡಲೇ, ಬ್ಯಾಗ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ‘ಮನೆಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ’ ಅಂತ ಹೊರಟನು. ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳು ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳದೆ ಹೊರಟು ಹೋದನು. ನಡೆದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವನು ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟನು. ಯಾವುದೋ ಅಗ್ಗದ ಲಾಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತಿದ್ದನು. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಇರು ಅಂತ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಕೇಳಿದರೂ, ನಗುತ್ತಾ, ಮೃದುವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಹಾಗೆ ಆರು ತಿಂಗಳುಗಳು ಕಳೆದವು.
* * *
ಈ ಮಧ್ಯೆ ನನಗೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ತೊಂದರೆಗಳು ಉಂಟಾದವು. ನಮ್ಮ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ನಾಗಭೂಷಣಂ ಎಂಬ ದೊಡ್ಡ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮಗ ಫಣಿಭೂಷಣ್ನಿಂದ ಕೆಲವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬಂದವು. ನಾಗಭೂಷಣಂ ತುಂಬಾ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ. ಅವನನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ‘ಕಿಂಗ್ ಮೇಕರ್’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನೇರವಾಗಿ ರಾಜಕೀಯ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಇರದಿದ್ದರೂ, ಅವನು ನಿರ್ಧರಿಸಿದವನೇ ಕಾರ್ಪೊರೇಟರ್. ಅವನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟವನೇ ಎಂಎಲ್ಎ. ತಂದೆಯ ಪ್ರಭಾವ ನೋಡಿ ಫಣಿಭೂಷಣ್ ತುಂಬಾ ಉಬ್ಬಿ ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನ ಹಿಂಬಾಲಕರನ್ನು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಂದ ಅಮಾನ್ಯಗೊಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ದ್ವೇಷ ಸಾಧಿಸಿದ್ದನು. ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆಯಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ದಿನ ಅವನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದೆ. ಅವನ ಗೂಂಡಾಗಳು, ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಿ ಹೊಡೆಯಲು ಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ದೊಡ್ಡ ಕೂಗು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದು ‘ಲೋಕಿ’ ಹಾಕಿದ ಕೂಗು. ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಲಾಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದನು. ಅವನು ತಕ್ಷಣವೇ ಹೊರಗೆ ಬಂದು, ಆ ಗೂಂಡಾಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಡಿದನು. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿ ವಸ್ತುವೂ ಅವನಿಗೆ ಆಯುಧವಾಯಿತು. ಲಾಡ್ಜ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಕೆಟ್, ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಬಿದಿರಿನ ಕೋಲು… ಹೀಗೆ ಯಾವುದು ಕಂಡರೆ ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಗೂಂಡಾಗಳಿಗೆ ಮನಬಂದಂತೆ ಹೊಡೆದನು. ಆದರೆ ಭೂಷಣ್ ಕಳ್ಳದಡಿ ಹೊಡೆದನು. ಕಾರಿನಿಂದ ಒಂದು ರಾಡ್ ತೆಗೆದು, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆದ ಕೂಡಲೇ ಲೋಕಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದನು. ಆದರೂ ಮೇಲೇಳಿದ ಲೋಕಿ, ಆ ಗೂಂಡಾಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗದೆ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರೌಡಿಗಳು ದಯೆ, ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಿಲ್ಲದೆ, ಅವನ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಬಲವಾದ ಏಟುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ವಿಜಯಗರ್ವದಿಂದ ಭೂಷಣ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಆಳುಗಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದ ನಂತರ, ಲೋಕಿಯನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದೆ. ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಿದರೂ ಆರು ತಿಂಗಳುಗಳವರೆಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಡಾಕ್ಟರ್ಗಳು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಲೋಕಿಗೆ ದುಃಖ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ.
‘ಆರು ತಿಂಗಳು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಇರಬೇಕೇ? ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಹೋಗುತ್ತೆ. ನಮ್ಮ ಅಮ್ಮ, ತಂಗಿ, ತಮ್ಮ, ಹೇಗೆ ಬದುಕಬೇಕು?’ ಎಂದು ಗೊಳೋ ಅಂತ ಅತ್ತನು. ನನಗೂ ದುಃಖ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏನು ಹೇಳಬೇಕು ಅಂತ ತಿಳಿಯದೆ ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ನಾನೂ ಅಳುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ.
ಮೋಹಕ ಔಷಧ ನೀಡಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಅವನು ಮತ್ತೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳವರೆಗೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದನು. ಆ ನಂತರ ಎದ್ದು, ಮತ್ತೆ ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಮಾತು. ಈ ಸಾರಿ ನಾನು ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ.
‘ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ಬರ್ತಿದೆ ಕಣೋ. ಇಷ್ಟುವರೆಗೆ ಬಿಸಿಲಿನ ಪ್ರತಾಪವನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಈಗ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ನೋಡು. ತಂಪಾದ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತಗೋ’ ಅಂದೆ ನಗುತ್ತಾ. ಅವನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಕೋಪ ಬಂತು.
‘ನಿನಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆಯೇ? ಏನಿದು ಮಾತುಗಳು? ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟವಲ್ಲವೇ? ನಾನು ಇಷ್ಟು ದುಃಖದಲ್ಲಿದ್ರೆ ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡ್ತೀಯಾ?’ ಅಂತ ಕೂಗಿದನು. ನನಗೆ ಕೋಪ ಬರಲಿಲ್ಲ. ನಗು ಬಂತು.
‘ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಈ ತಂಪಾದ ವಾತಾವರಣ ನಿನಗೊಂದು ಶುಭ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದಿದೆ!’ ಅಂದೆ, ಅವನನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಾ.
ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡಿದನು. ‘ಏನದು? ಅದೇನೋ ಹೇಳು. ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಕಾಡಿಸ್ತೀಯಾ?’ ಅಂದನು ಅಸಹನದಿಂದ.
‘ತಂಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದಳು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ’ ಅಂದೆ.
‘ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆಯೇ?’ ಅಂತ ಆತಂಕದಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಲೋಕಿ, ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ ವಿಷಯವನ್ನೇ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟನು.
ಇನ್ನು ತಡ ಮಾಡದೆ ಶುಭ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಹೇಳಿಬಿಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ.
‘ನೀವು ಕೇಸ್ ಗೆದ್ದಿದ್ದೀರಿ. ನಾಳೆ ನಿಮ್ಮ ಜಾಗ ನಿಮಗೆ ಹ್ಯಾಂಡ್ಓವರ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವಕೀಲರು, ತಂಗಿ ನಿನಗೆ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೂ, ನೀನು ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಎತ್ತುತ್ತೀಯಾ? ಆ ರೌಡಿಗಳು ಅದನ್ನು ಕೂಡ ಒಡೆದು ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ ತಾನೇ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ತಂಗಿ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, ಈ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದಳು. ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ದಾಳಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಗಾಬರಿಯಾಗಬೇಡ’ ಅಂತ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ, ಅವನ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಅವಧಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಕಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲಾ ಮುಗಿದುಹೋದವು. ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಕೋಟಿ ಮೌಲ್ಯದ ಆಸ್ತಿ ಅವನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವನಿಗೆ ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಅವನೇ ಹತ್ತು ಜನರಿಗೆ ಈಗ ಕೆಲಸ ಕೊಡಬಲ್ಲನು. ಅವನು ಆನಂದದಿಂದ ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ಶುಭ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಅವನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ.
‘ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ದಾಳಿಯನ್ನು, ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ವೀಡಿಯೋ ತೆಗೆದು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಅದು ಈಗ ವೈರಲ್ ಆಗಿದೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಅವಕಾಶ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ಎಸ್ಪಿ, ಭೂಷಣ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಗೂಂಡಾಗಳನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಕೇಸ್ ತುಂಬಾ ಬಲವಾಗಿ ಇರುವುದರಿಂದ, ನಾಗಭೂಷಣಂ ಕೂಡ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಈಗಲಾದರೂ ಈ ತಂಪಾದ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸ್ತೀಯೋ ಇಲ್ಲವೋ?’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೃದುವಾಗಿ ಒತ್ತಿ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಿದನು ತನ್ಮಯತೆಯಿಂದ.ಎರಡು ವಾರ ಆಗೋ ಒಳಗೇ ಮತ್ತೆ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟನಲ್ಲ? ಈ ಸಾರಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಇರುತ್ತಾನೋ!’ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಒಳಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಕೋಪವನ್ನು ಮರೆಮಾಚಿ, ನಕಲಿ ನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಅವನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದೆ.
‘ಹಾಯ್ ಕಣೋ… ಯಾವಾಗ ಬಂದೆ?’ ಎಂದು ಅವನ ಬ್ಯಾಗ್ ಕಡೆ ನೋಡಿದೆ. ಅದರ ಗಾತ್ರ ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಇರುತ್ತಾನೋ ಅಂತ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದೆ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಾಲ್ಗೆ ಬಂದ ಶ್ರಾವ್ಯಾ, ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾ, ‘ಇಂದು ಬೇಗ ಬಂದಿದ್ದೀರಲ್ಲ! ಅಣ್ಣ ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಮೊದಲೇ ಬಂದರು. ನಿಮಗೆ ಕಾಫಿ ತರುತ್ತೇನೆ, ಇರಿ’ ಅಂದಳು. ಲೋಕಿಗೂ ಕಾಫಿ ಕೊಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಹೋದಳು.
‘ಮತ್ತೆ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸ ಬಂತು ಕೇಶವ್. ಈ ಸಾರಿ ಎರಡು-ಮೂರು ದಿನ ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೂ ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟ ತಾನೇ?’ ಎಂದು ಜೀವವಿಲ್ಲದ ನಗು ನಕ್ಕನು.
‘ಅಯ್ಯೋ, ಕಷ್ಟವೇನಿದೆ? ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಷ್ಟು ದಿನ ಇರು. ಇದು ನಿನ್ನದೇ ಮನೆ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೋ’ ಅಂದೆ. ನನ್ನ ಮಾತುಗಳು ಶ್ರಾವ್ಯಾಳಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿರಬಹುದು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ವ್ಯಂಗ್ಯದ ನಗು ಮೂಡಿರಬಹುದು.
* * *
ಲೋಕಿಯ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ‘ಲೋಕನಾಥಂ’. ಎಲ್ಲರೂ ಲೋಕಿ ಅಂತಲೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೇ ಅವನಿಗೆ ಈಗಲೂ ಇದೆ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಮನೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಮನೆ ಪಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದವು. ಆಗ ನಾವೆಲ್ಲಾ ವಿಜಯವಾಡದ ಸತ್ಯನಾರಾಯಣಪುರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆವು. ಅವರದ್ದು ದೊಡ್ಡ ಬಂಗಲೆ. ಮನೆಯಲ್ಲದೆ ಸುಮಾರು ನಾನೂರು ಗಜಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜಾಗವಿತ್ತು. ಆ ಖಾಲಿ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಉಯ್ಯಾಲೆ, ಒಂದು ಶಟಲ್ ಕೋರ್ಟ್ ಇದ್ದವು. ಆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳಂತೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಲೋಕಿಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆ ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕದು. ಬೆಂಕಿಪಟ್ಟಣಿಯಂತಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಚಿಕ್ಕ ಕೊಠಡಿಗಳು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಲೋಕಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಲೋಕಿ ಜೊತೆಗೆ ಅಲ್ಲೇ ತಿಂಡಿ, ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವನ ತಂದೆ ರಾಮನಾಥಂ ಮತ್ತು ತಾಯಿ ಜಾನಕಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಲೋಕಿಯಂತೆ ಸಮನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಜಾನಕಮ್ಮರಿಗೆ ಮೂವರು ಮಕ್ಕಳು – ಲೋಕಿ, ಜಾಹ್ನವಿ, ಉತ್ತೇಜ್. ಆದರೆ ರಾಮನಾಥಂ ಅವರಿಗೆ ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಜನ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರ ದೊಡ್ಡ ಪತ್ನಿ ಪಾರ್ವತಮ್ಮರಿಗೆ ಐದು ಜನ. ಅವರು ವಿಜಯವಾಡದ ಬೆಂಜ್ ಸರ್ಕಲ್ ಹತ್ತಿರ ಬೇರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಮನೆಗಳು ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಜಾನಕಮ್ಮ, ಪಾರ್ವತಮ್ಮ ತುಂಬಾ ಅನ್ಯೋನ್ಯವಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ತಾಯಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿದವರಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾರ್ವತಮ್ಮನ ಮಕ್ಕಳು ದೊಡ್ಡವರಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಲೋಕಿ, ಅವನ ತಂಗಿ ಮತ್ತು ತಮ್ಮನನ್ನು ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕು, ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಆ ಮನೆ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾದ ಅಡುಗೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಜಾನಕಮ್ಮ. ಪ್ರತಿದಿನ ಮೂರು ರೀತಿಯ ತಿಂಡಿಗಳು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು.
‘ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಡ್ತೀಯಾ? ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಮಾಡಬಹುದಲ್ಲ!’ ಅಂತ ರಾಮನಾಥಂ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು.
‘ಅವರು ದೊಡ್ಡವರಾಗ್ತಿದ್ದಾರೆ ತಾನೇ? ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಅಭಿರುಚಿ ಇರುತ್ತೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟವೇನಿದೆ? ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದವಳು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತಾಳೆ ತಾನೇ? ನೀವು ಅಡ್ಡ ಬರಬೇಡಿ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಅವರು ನಗುತ್ತಾ ಪೇಪರ್ ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಡತಿಯರೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಆರಾಮವಾಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮನಾಥಂ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ, ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಸೇರಿ ಅನೇಕರು ಅಸೂಯೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಜಾನಕಮ್ಮರ ಕುಟುಂಬ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅತಂತ್ರವಾಯಿತು. ಒಂದು ದಿನ ರಾಮನಾಥಂ ಹೃದಯಾಘಾತದಿಂದ ಹಠಾತ್ತನೆ ಮರಣ ಹೊಂದಿದರು. ದೊಡ್ಡಕರ್ಮದವರೆಗೂ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಆ ನಂತರ ಪಾರ್ವತಮ್ಮರ ಕುಟುಂಬ ಈ ಕಡೆ ಬರುವುದನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಜಾನಕಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು, ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ, ಪಾರ್ವತಮ್ಮ ಏನೋ ನೆಪ ಹೇಳಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ, ಏನಾಗಲಿದೆಯೋ ಅಂತ ನಮಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಜಾನಕಮ್ಮಗೆ ಒಂದು ವಕೀಲರ ನೋಟೀಸ್ ಬಂತು. ಅವಳು ರಾಮನಾಥಂ ಅವರ ಪತ್ನಿಯಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಉಪಪತ್ನಿ. ಅವರ ಮದುವೆ ಅಮಾನ್ಯ. ಅವಳು ತಕ್ಷಣವೇ ಆ ಮನೆಯನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಆ ನೋಟೀಸ್ನ ಸಾರಾಂಶ. ಇದರಿಂದ ಜಾನಕಮ್ಮ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಂಡಳು. ಮಕ್ಕಳು ಗೊಳೋ ಅಂತ ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಆ ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿದ ವಯಸ್ಸಾದ್ದರಿಂದ ಆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ತಾಯಿ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅನ್ನ ಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಜಾನಕಮ್ಮ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರು ಕೂಡ ಕುಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ನಡೆದದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಪ್ಪ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ಕೇಳಿದೆ.
‘ಎಷ್ಟು ಅನ್ಯಾಯ ಆಗಿದೆ! ದೊಡ್ಡವರು ಇದ್ದಷ್ಟು ಕಾಲ ಎಷ್ಟೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯವರಂತೆ ನಟಿಸಿದರು ಪಾರ್ವತಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರು ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ಹೀಗೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ವಕೀಲರ ನೋಟೀಸ್ ಕೊಟ್ಟರೆ ಮುಗಿದುಹೋಗುತ್ತದೆಯೇ? ಕೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ನಿಜಾಂಶ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ?’ ಅಂದಳು ಅಮ್ಮ.
‘ಜಾನಕಮ್ಮರದ್ದು ಗಂಭೀರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ತಂದೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೆ ಅವಳ ಸಹೋದರ ಆಸರೆಯಾಗಿದ್ದನು. ಆದರೆ ಅವನೂ ಕೂಡ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ. ಈಗ ಅವಳ ಪರವಾಗಿ ಯಾರು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ? ಪಾರ್ವತಮ್ಮರದ್ದು ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬ. ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಜಾನಕಮ್ಮ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇರುವುದೇನಿದೆ? ಕೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಆಗಬಹುದು. ಸುಳ್ಳನ್ನು ಸತ್ಯ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಮಾಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ವಕೀಲರಿಗೆ ಇದೆ’ ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ನಾನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಂಡೆವು.
* * *
ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಿಗಡಾಯಿಸಿತು. ಜಾನಕಮ್ಮ ಕುಟುಂಬ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಆದರೂ ಅವಳು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಚಿನ್ನವನ್ನು ಮಾರಿ, ಒಳ್ಳೆಯ ವಕೀಲರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡು ಕೋರ್ಟ್ಗೆ ಹೋದಳು. ಈಗಲೂ ಕೋರ್ಟ್ ಕೇಸ್ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ದೊಡ್ಡವರಾದೆವು. ಪ್ರಸ್ತುತ ಲೋಕಿ ಕೋರ್ಟ್ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಈ ಕೇಸ್ಗಳಿಂದ ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಲೋಕಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಖಾಸಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ, ಕುಟುಂಬದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡನು. ತಮ್ಮನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸಬೇಕು. ಸಹೋದರಿಯನ್ನು ಓದಿಸಿ, ಒಂದು ಮನೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಬೇಕು. ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಕೋರ್ಟ್ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ವಕೀಲರು ಒಳ್ಳೆಯವರಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಕೇಸ್ ಗೆದ್ದ ನಂತರವೇ ಉಳಿದ ಶುಲ್ಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ, ಲೋಕಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನವಿತ್ತು.
ಮೂವತ್ತೈದು ವರ್ಷ ತುಂಬಿದ್ದರೂ, ಕುಟುಂಬಕ್ಕಾಗಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟನು ಲೋಕಿ. ಕೆಲಸದ ಕಾರಣದಿಂದ ಪದೇ ಪದೇ ನಾನು ಇದ್ದ ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಾದ ಕೆಲಸವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊರ ಊರಿಗೆ ಹೋದರೆ ಕಂಪನಿ ಟಿಎ, ಡಿಎ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಲಾಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದನು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮನಃಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅವನನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೆ ಅವನಿಗೆ ವಸತಿಯ ಜೊತೆಗೆ ತಿಂಡಿ, ಊಟದ ಖರ್ಚು ಉಳಿತಾಯವಾಗುತ್ತವೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟ ಎನಿಸದಿದ್ದರೂ, ದಿನೇ ದಿನೇ ನನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು. ನನಗೂ ಚಿಕ್ಕ ಕೆಲಸವೇ. ಒಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ನಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಶ್ರಾವ್ಯಾ ಗೃಹಿಣಿ ಆದ್ದರಿಂದ ಬೇರೆ ಆದಾಯವಿಲ್ಲ. ಲೋನ್ ಹಾಕಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟವಿದೆ. ನಮ್ಮದು ಒಂದೇ ಬೆಡ್ರೂಮ್ ಮನೆ. ಬೆಡ್ರೂಮ್, ಹಾಲ್, ಕಿಚನ್ ಸೇರಿ ಮೂರು ಕೊಠಡಿಗಳು. ಬೆಡ್ರೂಮ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಅಟ್ಯಾಚ್ಡ್ ಬಾತ್ರೂಮ್ ಇದೆ. ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಯಿತು. ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಮಲಗಬೇಕಾದ ಲೋಕಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ನಮಗೂ ಆ ಬಾತ್ರೂಮ್ನಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು, ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ?
ಈ ಸಾರಿ ಮಾತ್ರ ತಿಂಡಿ, ಊಟ ಹೊರಗಡೆಯೇ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹಠ ಮಾಡಿದ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಬಹಳ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ತಿಂಡಿಯಾದರೂ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಮಾಡಲು ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಅವನ ನಿರ್ಧಾರ ಅವನಿಗೆ ಆ ದಿನವೇ ದೊಡ್ಡ ಪೆಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟಿತು. ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲಿ ತಿಂದಿದ್ದಾನೋ, ಏನನ್ನು ತಿಂದಿದ್ದಾನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹನ್ನೊಂದು ಗಂಟೆಗೆ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿ, ‘ಹೊಟ್ಟೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ, ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತಾ ಬಾತ್ರೂಮ್ಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದೆ. ಹಾಗೆ ಅವನು ಆ ರಾತ್ರಿ ಕೊಠಡಿಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಶ್ರಾವ್ಯಾ ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾದಳು. ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಂಡು ನೋಡಿದಳು.
‘ಅವನಿಗೆ ಏನೋ ತೊಂದರೆಯಾಗಿದೆ. ಏನಾಗಿದೆಯೋ ಏನೋ!’ ಅಂದೆ. ಬಾತ್ರೂಮ್ನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ಸಾರಿ ಹೇಳಿ, ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಹೊರಟು ಹೋದನು. ಆದರೆ ಆ ತಾಪತ್ರಯ ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆಯವರೆಗೂ ಗಂಟೆಗೆ ಒಂದು ಬಾರಿ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ಕೂಡಲೇ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸರ್ನನ್ನು ಕೇಳಿ ಒಂದು ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ ತಂದು ಕೊಟ್ಟೆ. ಅದನ್ನು ಹಾಕಿದ ನಂತರ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನ ಸಿಕ್ಕಿದ ಕೂಡಲೇ, ಬ್ಯಾಗ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ‘ಮನೆಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ’ ಅಂತ ಹೊರಟನು. ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳು ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳದೆ ಹೊರಟು ಹೋದನು. ನಡೆದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವನು ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟನು. ಯಾವುದೋ ಅಗ್ಗದ ಲಾಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತಿದ್ದನು. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಇರು ಅಂತ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಕೇಳಿದರೂ, ನಗುತ್ತಾ, ಮೃದುವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಹಾಗೆ ಆರು ತಿಂಗಳುಗಳು ಕಳೆದವು.
* * *
ಈ ಮಧ್ಯೆ ನನಗೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ತೊಂದರೆಗಳು ಉಂಟಾದವು. ನಮ್ಮ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ನಾಗಭೂಷಣಂ ಎಂಬ ದೊಡ್ಡ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮಗ ಫಣಿಭೂಷಣ್ನಿಂದ ಕೆಲವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬಂದವು. ನಾಗಭೂಷಣಂ ತುಂಬಾ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ. ಅವನನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ‘ಕಿಂಗ್ ಮೇಕರ್’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನೇರವಾಗಿ ರಾಜಕೀಯ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಇರದಿದ್ದರೂ, ಅವನು ನಿರ್ಧರಿಸಿದವನೇ ಕಾರ್ಪೊರೇಟರ್. ಅವನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟವನೇ ಎಂಎಲ್ಎ. ತಂದೆಯ ಪ್ರಭಾವ ನೋಡಿ ಫಣಿಭೂಷಣ್ ತುಂಬಾ ಉಬ್ಬಿ ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನ ಹಿಂಬಾಲಕರನ್ನು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಂದ ಅಮಾನ್ಯಗೊಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ದ್ವೇಷ ಸಾಧಿಸಿದ್ದನು. ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆಯಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ದಿನ ಅವನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದೆ. ಅವನ ಗೂಂಡಾಗಳು, ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಿ ಹೊಡೆಯಲು ಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ದೊಡ್ಡ ಕೂಗು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದು ‘ಲೋಕಿ’ ಹಾಕಿದ ಕೂಗು. ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಲಾಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದನು. ಅವನು ತಕ್ಷಣವೇ ಹೊರಗೆ ಬಂದು, ಆ ಗೂಂಡಾಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಡಿದನು. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿ ವಸ್ತುವೂ ಅವನಿಗೆ ಆಯುಧವಾಯಿತು. ಲಾಡ್ಜ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಕೆಟ್, ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಬಿದಿರಿನ ಕೋಲು… ಹೀಗೆ ಯಾವುದು ಕಂಡರೆ ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಗೂಂಡಾಗಳಿಗೆ ಮನಬಂದಂತೆ ಹೊಡೆದನು. ಆದರೆ ಭೂಷಣ್ ಕಳ್ಳದಡಿ ಹೊಡೆದನು. ಕಾರಿನಿಂದ ಒಂದು ರಾಡ್ ತೆಗೆದು, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆದ ಕೂಡಲೇ ಲೋಕಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದನು. ಆದರೂ ಮೇಲೇಳಿದ ಲೋಕಿ, ಆ ಗೂಂಡಾಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗದೆ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರೌಡಿಗಳು ದಯೆ, ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಿಲ್ಲದೆ, ಅವನ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಬಲವಾದ ಏಟುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ವಿಜಯಗರ್ವದಿಂದ ಭೂಷಣ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಆಳುಗಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದ ನಂತರ, ಲೋಕಿಯನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದೆ. ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಿದರೂ ಆರು ತಿಂಗಳುಗಳವರೆಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಡಾಕ್ಟರ್ಗಳು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಲೋಕಿಗೆ ದುಃಖ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ.
‘ಆರು ತಿಂಗಳು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಇರಬೇಕೇ? ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಹೋಗುತ್ತೆ. ನಮ್ಮ ಅಮ್ಮ, ತಂಗಿ, ತಮ್ಮ, ಹೇಗೆ ಬದುಕಬೇಕು?’ ಎಂದು ಗೊಳೋ ಅಂತ ಅತ್ತನು. ನನಗೂ ದುಃಖ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏನು ಹೇಳಬೇಕು ಅಂತ ತಿಳಿಯದೆ ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ನಾನೂ ಅಳುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ.
ಮೋಹಕ ಔಷಧ ನೀಡಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಅವನು ಮತ್ತೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳವರೆಗೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದನು. ಆ ನಂತರ ಎದ್ದು, ಮತ್ತೆ ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಮಾತು. ಈ ಸಾರಿ ನಾನು ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ.
‘ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ಬರ್ತಿದೆ ಕಣೋ. ಇಷ್ಟುವರೆಗೆ ಬಿಸಿಲಿನ ಪ್ರತಾಪವನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಈಗ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ನೋಡು. ತಂಪಾದ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತಗೋ’ ಅಂದೆ ನಗುತ್ತಾ. ಅವನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಕೋಪ ಬಂತು.
‘ನಿನಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆಯೇ? ಏನಿದು ಮಾತುಗಳು? ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟವಲ್ಲವೇ? ನಾನು ಇಷ್ಟು ದುಃಖದಲ್ಲಿದ್ರೆ ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡ್ತೀಯಾ?’ ಅಂತ ಕೂಗಿದನು. ನನಗೆ ಕೋಪ ಬರಲಿಲ್ಲ. ನಗು ಬಂತು.
‘ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಈ ತಂಪಾದ ವಾತಾವರಣ ನಿನಗೊಂದು ಶುಭ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದಿದೆ!’ ಅಂದೆ, ಅವನನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಾ.
ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡಿದನು. ‘ಏನದು? ಅದೇನೋ ಹೇಳು. ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಕಾಡಿಸ್ತೀಯಾ?’ ಅಂದನು ಅಸಹನದಿಂದ.
‘ತಂಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದಳು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ’ ಅಂದೆ.
‘ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆಯೇ?’ ಅಂತ ಆತಂಕದಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಲೋಕಿ, ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ ವಿಷಯವನ್ನೇ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟನು.
ಇನ್ನು ತಡ ಮಾಡದೆ ಶುಭ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಹೇಳಿಬಿಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ.
‘ನೀವು ಕೇಸ್ ಗೆದ್ದಿದ್ದೀರಿ. ನಾಳೆ ನಿಮ್ಮ ಜಾಗ ನಿಮಗೆ ಹ್ಯಾಂಡ್ಓವರ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವಕೀಲರು, ತಂಗಿ ನಿನಗೆ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೂ, ನೀನು ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಎತ್ತುತ್ತೀಯಾ? ಆ ರೌಡಿಗಳು ಅದನ್ನು ಕೂಡ ಒಡೆದು ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ ತಾನೇ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ತಂಗಿ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, ಈ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದಳು. ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ದಾಳಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಗಾಬರಿಯಾಗಬೇಡ’ ಅಂತ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ, ಅವನ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಅವಧಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಕಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲಾ ಮುಗಿದುಹೋದವು. ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಕೋಟಿ ಮೌಲ್ಯದ ಆಸ್ತಿ ಅವನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವನಿಗೆ ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಅವನೇ ಹತ್ತು ಜನರಿಗೆ ಈಗ ಕೆಲಸ ಕೊಡಬಲ್ಲನು. ಅವನು ಆನಂದದಿಂದ ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ಶುಭ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಅವನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ.
‘ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ದಾಳಿಯನ್ನು, ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ವೀಡಿಯೋ ತೆಗೆದು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಅದು ಈಗ ವೈರಲ್ ಆಗಿದೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಅವಕಾಶ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ಎಸ್ಪಿ, ಭೂಷಣ್ ಮತ್ತು ಅವನ ಗೂಂಡಾಗಳನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಕೇಸ್ ತುಂಬಾ ಬಲವಾಗಿ ಇರುವುದರಿಂದ, ನಾಗಭೂಷಣಂ ಕೂಡ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಈಗಲಾದರೂ ಈ ತಂಪಾದ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸ್ತೀಯೋ ಇಲ್ಲವೋ?’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೃದುವಾಗಿ ಒತ್ತಿ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಿದನು ತನ್ಮಯತೆಯಿಂದ.
ತೆಲುಗು ಮೂಲ : ಕೊಯಿಲಾಡ ರಾಮ್ಮೋಹನ್ ರಾವು
ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ: ಕೊಡೀಹಳ್ಳಿ ಮುರಳೀ ಮೋಹನ್
About The Author
