ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಮಧುಮಾಲತಿರುದ್ರೇಶ್
ಮರೆತೂ ಮರೆಯದಿರು
ಕದ್ದು ಕದ್ದು ನೋಡುತಿಹೆ ಏಕೆ ಮಾಧವ
ನಾನೆಂದೋ ಅರಿತಿಹೆ ನಿನ್ನಂತ ರಂಗವ
ಕಿವಿಯಲಿ ಉಸುರಿಹುದು ಆ ಮಲಯ ಮಾರುತ
ನೀ ಬರುವ ಸದ್ದನು ರಟ್ಟು ಮಾಡುತ
ಸಾವಿರ ಗೋಪಿಕೆಯರು ನಿನ್ನರಸಿ ಬಂದರೂ
ಬಲ್ಲೆ ನಾನು ಈ ರಾಧೆಯೇ ನಿನ್ನ ಉಸಿರು
ಕಂಡೆ ನನ್ನನೇ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಕೊಳದಲಿ
ಅಂತರವೆಲ್ಲಿಯದು ಈ ನಮ್ಮ ಅಂತರಂಗದಲಿ
ಉಸಿರ ಕಣಕಣದಲೂ ನೀ ಬೆರೆತಿರಲು
ಸವಿ ಯಾತನೆಯಿದೆ ನಿನ್ನ ಕಾಯುವಿಕೆಯಲೂ
ನೀ ಬರುವೆಯಾದರೆ ಯುಗವೂ ಕ್ಷಣದಂತೆ
ಕಾಪಿಡುವೆ ನಿನ್ನೊಲವ ಆ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಯಂತೆ
ತೊರೆಯದಿರು ಈ ಮಧುರ ಮೈತ್ರಿಯನು
ಮರೆತೂ ಮರೆಯದಿರು ಈ ರಾಧೆಯನು
ಮಧುಮಾಲತಿರುದ್ರೇಶ್
Nice
Very Nice
ನಿಮ್ಮ ಕವನದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಸ
ಓದುಗರಿಗೆ ತರುವುದಿಲ್ಲ ತ್ರಾಸ
ವೃದ್ಧಿಸುತ್ತದೆ ಮನೋಲ್ಲಾಸ
ಪರಿದಿಯ ವ್ಯಾಸ
ನಿಮ್ಮ ಕವನದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಸ
ಓದುಗರಿಗೆ ತರುವುದಿಲ್ಲ ತ್ರಾಸ
ಬದಲಾಗಿ ವೃದ್ಧಿಸುತ್ತದೆ
ಮನೋಲ್ಲಾಸ ಪರಿದಿಯ ವ್ಯಾಸ