ಒಬ್ಬಂಟಿ…!

ಕವಿತೆ

ಒಬ್ಬಂಟಿ…!

ಡಾ. ಅರಕಲಗೂಡು ನೀಲಕಂಠ ಮೂರ್ತಿ.

ಅನಾಥ
ಎಲ್ಲ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೂ ಅಪ್ರತಿಮ
ಅನಾಥತೆಯ ಒಬ್ಬಂಟಿ!

ಇರುವವರೆಲ್ಲ ಒಂದಿನಿತು ಇದ್ದು
ಎದ್ದು ಎತ್ತೆತ್ತಲೋ ಸಾಗುವವರು
ಬರುವವರೆಲ್ಲ ಸಹ ಕ್ಷಣಕಾಲ
ಬಂದು ಹಾಗೇ ಹೋಗುವವರು

ಕೊನೆಗೆ
ಮತ್ತೆ ಒಬ್ಬಂಟಿ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅಂಥದೇ ಒಬ್ಬಂಟಿತನ
ಆಜೀವಪರ್ಯಂತ…
ಇದು ಬದುಕು
ಯಾರಿದ್ದರೇನು
ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಡಿದಂತೆ ಇದ್ದರೇನು
ಎಲ್ಲರ ನಡುವೆಯೇ
ತಾನಿದ್ದೂ ಇಲ್ಲದಂಥ
ತುಂಬು ಒಬ್ಬಂಟಿತನ
ಬಾಧಿಸುವ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ…!
ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯ
ಕಂಬಗಳ ಸುತ್ತ ಬಳಸಿ
ಬದುಕಿದ ಹಾಗೆ…

ಬದುಕು ಕ್ರೂರ ಹಲವರಿಗೆ
ಧನ್ಯವಾದ ಓ ಬದುಕೆ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಿನಗೆ
ನಿನ್ನ ಥಳಕು ನಾಟಕಕೆ
ಧನ್ಯವಾದ ಓ ಬದುಕೇ…!

ಎಲೆ ಯಾತನಾಮಯ ಬದುಕೆ
ಇಷ್ಟೊಂದು ಯಾತನೆ ಏತಕೆ
ಯಾತನೆ ಇಲ್ಲದ ಬದುಕ
ಬದುಕಲೊಲ್ಲೆಯಾ ನೀ ಓ ಬದಕೆ
ಅಥವ ಅಂಥ ಬೆಳಕಿನ ಬದುಕ
ನೀಡಲೊಲ್ಲೆಯಾ ಒಮ್ಮೆ ನಮಗೆ…?

ಹೌದು
ಇಷ್ಟೊಂದು ಯಾತನಾ
ಸಮೂಹಗಳ ನಡುವೆ
ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು
ಸಂತಸದ ಬೆರಗು ಕ್ಷಣಗಳೂ ಇವೆ
ಬೆರಳ ಸಂದುಗಳ ಮಧ್ಯೆ
ಬ್ಯಾಟರಿ ಬೆಳಕು ಬಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ…!
ಆ ಬೆಳಕ ಕಸುವು ತಾನೆ ಎಷ್ಟು
ಮತ್ತದು ನಿಲುವ ಸಮಯವೆಷ್ಟು
ಎಲ್ಲದರ ಮೊತ್ತ ಕೂಡಿದರು
ಇಡೀ ಬದುಕೊಂದರ ದಾರಿ
ಉದ್ದಗಲಕು ತೋರಬಲ್ಲುದೆ ಬೆಳಕು
ಆ ಬೆಳಕು ಹೊನಲಾಗುವಷ್ಟು…?
ಕನಸಲಿ ಕಂಡಂಥ ಮಹಾಮಹಲು!

ಬಂದಂತೆ
ಮತ್ತೆ ಅದೇ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು
ಹೋಗೇ ಹೋಗುವಂತೆ
ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬಂಟಿ
ಬದುಕುವುದೂ ಹಾಗೆ ಖಾತರಿ
ಗೋರಿಯೊಳಗೆ ಮಲಗಿದಂತೆ…
ಒಬ್ಬಂಟಿ
ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಒಬ್ಬಂಟಿ
ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ…!

********