ಇಬ್ಬನಿಯ ಹನಿಗಳು ನಾಗರಾಜ ಹರಪನಹಳ್ಳಿ. -1-ರಂಗೇರಿತು ಕೆನ್ನೆನೀ ಬಂದಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಿರಬೇಕುಒಲವಿಗೆ -2-ಎಲೆ ಅಲುಗುತ್ತಿಲ್ಲಕತ್ತಲ ಆವರಣಭೂಮಿಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿದೆ -3-ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಗೆಎದೆಗೊಟ್ಟಿದೆದಾರಿಒಲವಿಲ್ಲದ ಬದುಕುಮೌನ ಇರುಳು -4-ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕೊರಳಒಲವುಂಡಮರ ಧನ್ಯತೆಅನುಭವಿಸಿತುಒಲವ ಗಾಳಿತಲೆದೂಗಿತು -5- ಉಸಿರು ಕದ್ದವಳೇಎಲ್ಲಿಹೋದೆಉಸಿರುಬೆಸೆಯಬೇಕಿದೆಇಲ್ಲಿಇಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಪಾರಿವಾಳಗಳುಚಳಿಗೆ ಗುಟುರುಹಾಕಿಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿವೆ -6-ಚಳಿಗೆದಾರಿ ಸಹಮುದುಡಿಕೊಂಡಿದೆಉರಿವ ಒಲೆಯಮುಂದೆಹೊಸೆವ ಕೈಗಳುವಿರಹಗೊಂಡಿವೆ -7-ಕೆನ್ನೆಯಮೇಲಿನ ಕೈ ಬೆರಳುಬಿಸಿ ಉಸಿರನೆನೆದುಪಿಸು ಮಾತಬಯಸಿತು… -8-ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕೆನ್ನೆಗೆತಾಗಿದ ತಣ್ಣೀರುಎಳೆ ಬಿಸಿಲಸ್ಪರ್ಶಆಕೆಯನೆನಪಿಸಿದವು -9- ಕಪ್ಪು ಆಗಸದಿಬೆಳುದಿಂಗಳಹಾಸಿಗೆಆಕೆಯ ಸೆರಗು -10- ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಚಹಾ ದೊಂದಿಗೆಎದೆಗೆ ಬಿತ್ತುಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಣ್ಣು ***********************

ನಿರಾಕಾರ ಶಕ್ತಿ ಮಾಲಾ.ಮ.ಅಕ್ಕಿಶೆಟ್ಟಿ. ವಿಘ್ನಗಳ ನಾಶ,ಸುಖ ದುಃಖ ಕೊಡುವಪರೀಕ್ಷೆ ನಡೆಸುವ, ಸಕಲ ಪೊರೆವಶ್ರೇಷ್ಠ ದೇವ ದೇವತೆಗಳು ಅನಂತದಲಿ ಹುಲುಮಾನವನ ಬುದ್ಧಿ ನಿನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಕೈಚಳಕ ನಿಮಗೊಂದು ಆಕಾರದ ಕೊಡುಗೆಬಿಂಕದಲಿ ಬೀಗುವ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ಅಭಯ ಹಸ್ತ ಸದಾ ನಮಗೆಹಣೆ ಪಟ್ಟಿ ಮೂರ್ಖರುಬಟ್ಟೆ ಬರೆಗಳಿಂದ,ಬಂ‌ಗಾರ ಬೆಳ್ಳಿಯಿಂದವಿಶಾಲ ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಗುಡಿ ಕಟ್ಟಿಸಿಭಾರೀ ವಜ್ಜನಿನ ಕೀಲಿ ಹಾಕಿ, ಕಾವಲುಗಾರ ನೇಮಿಸಿನಾವೇ ನಿನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ್ದೇವೆಂದರೆ ದೇವರು ದಿನ್ನರುಗಳು ಕಪೋಲಕಲ್ಪಿತವಾದಗಳು ಹೆಚ್ಚುಇರಲಿ, ಕಾಣದ ಶಕ್ತಿ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿನಿನ್ನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇರಬಾರದೇಕೆ? ರಕ್ಷಿಸುಸದಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಹೀಗೆಯೇನಿರಾಕಾರ ಶಕ್ತಿಗೆ ಆಕಾರವುಂಟೆ?

ಗಜಲ್ ಅರುಣಾ ನರೇಂದ್ರ ನೀ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಅತ್ತರಿನದೆ ವಾಸನೆ ಬರುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿರುವಿಮೋಹಬ್ಬತ್ತಿನ ಈ ಹಾಡಲ್ಲಿ ನಿನ್ನದೇ ಧ್ವನಿ ಕೇಳುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿರುವಿ ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಜಿನ ಹನಿಗೂ ಕಣ್ಣ ಕನಸುಗಳಿವೆಆಗಸದ ಹಾಳೆಯಲಿ ನೀ ಬರೆದ ಚಿತ್ರ ಕಾಣುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿರುವಿ ಮುಂಗುರುಳ ತೀಡುವ ತಂಗಾಳಿ ಇಂದೇಕೋ ಹಠ ಮಾಡುತಿದೆಇಲ್ಲಿ ನೀ ನಡೆದಾಡಿದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಗುರುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿರುವಿ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುವ ಪ್ರವಾಹಕ್ಕೆ ಗೋಡೆ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲನಿನ್ನ ನಗೆಯ ಅಲೆ ಎದೆಗೆ ಅಪ್ಪುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿರುವಿ ಎದುರಿನಲಿ ಸಿಕ್ಕು ಬಿಡು ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗೇಕೆ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿಅರುಣಾಳ ಅಂತರಾತ್ಮ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಧ್ಯಾನಿಸುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿರುವಿ ********************************

ಗ್ರಾಮಾಯಣದ ಪಂಚಾಯಿತಿ ಹಾಗೂ ನಾವು ಸರಿತಾ ಮಧು ಚುನಾವಣೆಗಳೆಂದರೆ ಹಬ್ಬಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ್ದೂ , ಜನಗಳದ್ದೂಪ್ರತಿವರ್ಷವೂ ಆಚರಣೆಯೇಗ್ರಾಮ, ತಾಲ್ಲೂಕು, ಜಿಲ್ಲೆಗಳೂಹೊರತಲ್ಲ ಒಂದಾಗಿದ್ದ ಊರೊಳಗೆ ಜಾತಿಯ ತಂದಿಟ್ಟುಭಿನ್ನತೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾದರು ನಮ್ಮವರು , ನಮ್ಮ ಜನಗಳು ಹೆಂಡ ಹಣದ ಹೊಳೆಯಲಿಮುಳುಗೆದ್ದರು , ಮೈಮರೆತರುಹಗಲು ಇರುಳುಗಳ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆನಮ್ಮವರು , ನಮ್ಮ ಜನಗಳು ಆಮಿಷವೋ, ಮತ್ತೊಂದೋಮತಗಳು ಬಿಕರಿ ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರುಚುನಾವಣಾ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿನಮ್ಮವರು, ನಮ್ಮ ಜನಗಳು ಯಾವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಟಈ ಹಾರಾಟ, ಮಾರಾಟತಮ್ಮತನವ ಅಡವಿಟ್ಟು ನಿಂತರಲ್ಲನಮ್ಮವರು, ನಮ್ಮ ಜನಗಳು ಮುಸುಕಿನೊಳಗಿನ ಗುದ್ದಾಟನಗೆಯ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಹಗೆಯಹೊಗೆಯಾಟಮನದೊಳಗೆ ಮತ್ಸರದ ಅಗ್ನಿಪರ್ವತದ ಪ್ರತೀಕವಾದರುನಮ್ಮವರು, ನಮ್ಮ ಜನಗಳು ಎಲ್ಲಿಂದ ಪಯಣವೋ ಮುಕ್ತಾಯವೂ ಅನೂಹ್ಯಸಮೂಹದೊಳಗೆ ಗೆದ್ದವರು ಇಲ್ಲ ,ಸೋತವರೂ ಇಲ್ಲಗೆದ್ದೆನೆಂದು ಬೀಗಿದವರಿಗೆಸೋಲಿನ ಅರಿವಿಲ್ಲಸೋಲು – ಗೆಲುವಿನ ಪಂದ್ಯದಲ್ಲಿನರಳುವರು ನಮ್ಮವರುನಮ್ಮ ಜನಗಳು *******************************

ನೆತ್ತರಿನ ಮಳೆ ಬಿದ್ದು…. ಅಲ್ಲಾಗಿರಿರಾಜ್ ಕನಕಗಿರಿ ನೆತ್ತರಿನ ಮಳೆ ಬಿದ್ದುಮೈ ಮನಸು ಕೆಂಪಾದವೋ. ಕಪ್ಪಾದ ಮೋಡದಲ್ಲಿಕೆಂಪಾದ ಮಿಂಚೊಂದು ಹರಿದು.ಊರು ಕೇರಿ ಕೆಂಪಾದವೋ. ಬಿಸಿಲುಂಡ ನೆಲದಾಗ ನದಿಯೊಂದುಕೆಂಪಾಗಿ ಕಾಡು ಮೇಡು ಕೆಂಪಾದವೋ. ಬರಗಾಲಕ್ಕೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಕೂಸುಎದೆಯ ರಕುತ ಕುಡಿದುತೊಟ್ಟಿಲೊಳಗಿನ ಹಾಸಿಗೆ ಕೆಂಪಾದವೋ. ದಿಲ್ಲಿ ಗಡಿಗಳಲ್ಲಿಕೊರೆಯುವ ಚಳಿ ಬಿಸಿಯಾಗಿರೈತರ ಹೊಲಗದ್ದೆಗಳು ಕೆಂಪಾದವೋ. ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಕವಿಯಅಕ್ಷರದ ಸಾಲುಗಳು ಹಸಿದವರದನಿ ಕೇಳಿ ಕೆಂಪಾದವೋಎಲ್ಲ ಕೆಂಪಾದವೋ……… **********************************

ಭಾಮಿನಿ ಷಟ್ಪದಿ ನಮ್ಮ ರೈತ ಅಭಿಜ್ಞಾ ಪಿ ಎಮ್ ಗೌಡ ಲೋಕ ಬೆಳಗುವ ದಿವ್ಯ ಮೂರ್ತಿಯುನಾಕ ಮಾಡುತ ಧರೆಯ ಮಡಿಲನುದೇಕುತಿರುತಿಹ ನಿತ್ಯ ಹೊಲದಲಿದಣಿದ ಜೀವವಿದು|ನೂಕು ನುಗ್ಗಲು ಜನರ ಗುಂಪಲುಬೇಕು ಬೇಡುವನರಿತು ಸಾಗುವಬಾಕಿಯುಳಿಸದೆ ಭುವಿಯ ಕಾರ್ಯವಮಾಡೊ ನಿಸ್ವಾರ್ಥಿ|| ಹಸಿರ ಸೇಚಿಸಿ ಚಂದ ಗೊಳಿಸುತನಸುಕು ಕಾಲದೊಳೆದ್ದು ದುಡಿಯುತಕೆಸರು ಧರಣಿಗೆ ಚೆಲುವ ಮಾಡಿನಿಂತು ನೋಡಿಹನು|ಸಸಿನೆಯಿಂದಲೆ ಹಸನು ಮಾಡಿಸಿಬೆಸೆದ ಬಂಧವ ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುತತಸಕುಗೊಳ್ಳುವ ಪಾಪ ರೈತನುನಿತ್ಯ ಮರುಗುವನು|| ಭವದ ಭಯವನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತದವನ ಸೂಸುವ ಬೆಳೆಯ ಬೆಳೆಯುತಸವಿದ ಭಾವದ ದಿವ್ಯ ಹೂರಣಮೆಚ್ಚಿ ನಡೆಯುವನು|ತವಕದಿಂದಲೆ ಕುಗ್ಗಿ ಹೋಗುವಬೆವರ ಸುರಿಸುತ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತಧವಸ ಧಾನ್ಯವ ಬೆಳೆದು ನಲಿದರುಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಪಣ್ಯ|| ಮಳೆಯ ಮಾಟಕೆ ಕುಸಿದು ಬೀಳುತಬೆಳೆದ ಬೆಳೆಗೂ ಬೆಲೆಯು ಸಿಗದೇಕಳೆಯು ಕುಂದಿದೆ ರೈತ ಮೊಗವದುಭಾರಿ ಭಂಗದಲಿ|ತೊಳೆಯಬೇಕಿದೆ ಮನದ ಕೊಳೆಯನುಬಳಕೆ ಮಾಡದ ವಸ್ತು ವಿಷಯದಹಳತು ಹೊಸತಿನ ಭವ್ಯ ಸಂಗಮಕೂಗಿ ಕರೆದಿರಲು|| ಅನ್ನ ನೀಡುತ ಜಗವ ರಕ್ಷಿಸಿತನ್ನ ಹೆಸರಲಿ ನೋವು ಬರೆಸುತಭಿನ್ನ ರೂಪದಿ ಮನವ ಗೆದ್ದು ನೋವಪಡುತಿಹನು|ಚಿನ್ನದಂತಹ ಬೆಳೆಯ ತೆಗೆದರುಕನ್ನ ಹಾಕುವ ಮಂದಿ ಮುಂದೆಯೆಮನ್ನದಿಂದಲೆ ಬದುಕ ಸವೆಸುತದುಡಿವ ಯೋಗಿಯಿವ|| *************************************************

ಕವಿತೆ ಆಲದ ಮರದ ಅಳಲು ನೂತನ ದೋಶೆಟ್ಟಿ ನಾನೊಂದು ಆಲದ ಮರ ಅಜ್ಜ ನೆಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲಬಿಳಲ ಬಿಟ್ಟು ಬೆಳೆದೆ, ಹರಡಿದೆ ಬಯಲ ತುಂಬ ನಾನು ಬೆರಳ ಚಾಚಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆಅದರ ದಿಕ್ಕು ಬಯಲಿನಾಚೆಗಿದೆ!ಆ ಬೆರಳ ತುದಿಯವರೆಗೆ ನೋಡಿದಿರಿ, ನಡೆದಿರಿಅಲ್ಲೇ ಗುಂಪಾದಿರಿಓಟವಿನ್ನೂ ಮುಗಿದಿಲ್ಲಇದು ದೂರದಾರಿ ಗೆಳೆಯರೆ ಗಡಿರೇಖೆಗಳ ಅಳಿಸಿದಾಗನಾನು ಒಬ್ಬನೇ ಇದ್ದೆಬುದ್ಧನಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾದೆಅವನೂ ಆಲೂ ತಾನೆ? ನಾನು , ಬುದ್ಧ ಕೇಳಬೇಕಿದೆ ನಿಮ್ಮನ್ನುನಮ್ಮ ಬಿಳಲುಗಳ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರಿನೀವೇಕೆ ಆಲವಾಗಲಿಲ್ಲ? ಸಂವಿಧಾನವ ಕೇಳಿ ನೋಡಿನಾನು ಹೋರಾಡಿದ್ದುಕರ್ತವ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಕಾಯಕ ದೇವರು ನನಗೆದೇವರ ಮರೆತ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಯಾವ ಲೆಕ್ಕ ? ಬುದ್ಧ ಬೋಧಿಸಿದಂತೆ ಬದುಕಿದಲೋಕ ಅವನ ಹಿಂದೆ ನಡೆಯಿತುಹೆಚ್ಚೇನು ಹೇಳಲಿ? ಇನ್ನೀಗ ಬಯಲಾಚೆ ಜಿಗಿಯಿರಿನಾನು, ಬುದ್ಧ ನಿಮಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತೇವೆ. *****************************************

ಅನುವಾದಿತ ಕಥೆ ಗೊಲ್ಲರ ರಾಮವ್ವ(ಭಾಗ- ಒಂದು) ಮಾಜೀ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಶ್ರೀ ಪಿ.ವಿ. ನರಸಿಂಹರಾವ್ ಅವರ ಕಥೆಯ ಕನ್ನಡಾನುವಾದ ಪಿ.ವಿ.ನರಸಿಂಹರಾವ್ ತಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯಾದ ತೆಲುಗಿನಲ್ಲೇ ಅಲ್ಲದೇ ಹಿಂದಿ, ಉರ್ದು, ಮರಾಠಿ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಣತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನ ಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ‌ ಪಡೆದ ವಿಶ್ವನಾಥ ಸತ್ಯನಾರಾಯಣ ಅವರವೇಯಿ ಪಡಗಲು (ಸಾವಿರ ಹೆಡೆ) ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿಗೆ “ಸಹಸ್ರ ಫಣ್” ಎಂಬ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಮರಾಠಿಯ ಹರಿನಾರಾಯಣ ಆಪ್ಟೆಯವರ ” ಪಣ್ ಲಕ್ಷ್ಯತ್ ಕೋಣ್ ಘೇತೊ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ತೆಲುಗಿಗೆ ತಂದಿದ್ದಾರೆ. ಒಟ್ಟು ೧೭ ಭಾಷೆ ಬಲ್ಲವರಾಗಿದ್ದರು. ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ರಮೇಶ್ ಬಾಬು ಚಂದಕ ಚರ್ಲ ಢಾಂ…..ಢಾಂ…..ಢಾಂ…! ಬಾಂಬುಗಳ ಸ್ಫೋಟದಿಂದ ಅರ್ಧ ರಾತ್ರಿಯ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣ ಕದಡಿತು. ಎಲ್ಲೆಡೆ ತುಂಬಿನಿಂತ ನೀರವತೆಯನ್ನು ಆ ಧ್ವನಿ ತರಂಗಗಳು ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಸಂಚಲನವನ್ನೆಬ್ಬಿಸಿ ಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನ ಮಾಡಿದವು. ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಗ್ರಾಮವೆಲ್ಲಾ ಒಮ್ಮೆಲೇ ತತ್ತರಿಸಿ ಹೋಯಿತು. ಮಕ್ಕಳಾದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲಾರೂ ಗೋಳಿಟ್ಟರು. ನಿದ್ದೆಯ ಮಂಪರಿನಲ್ಲಿ ಏನು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೋ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಏನೋ ನೋವು… ಏನೋ ಕಳವಳ… ಏನೋ ಹೆದರಿಕೆ. ಆದರೂ ಎಲ್ಲಾ ಅಗಮ್ಯಗೋಚರ. ಊರಿನವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಯಾವುದಾದರೂ ದುಃಸ್ವಪ್ನ ಬಿದ್ದು ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಎದ್ದು ಕೂತಿದ್ದಾರಾ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಗಲಿಬಿಲಿ ಯಾಗಿತ್ತು ಆ ಎರಡು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ…. ಇಷ್ಟು ಗೊಂದಲ ವಾದರೂ ಬಜಾರು ಮಾತ್ರ ನಿರ್ಮಾನುಷ್ಯ ವಾಗೇ ಇತ್ತು. ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಹೊರಗೆ ನೋಡಬೇಕೆನ್ನುವವರ ಕೈಗಳು ಸಹಿತ ಚಿಲಕ ಗಳ ಮೇಲೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೇ ಜಡವಾಗಿದ್ದವು. ಬೇಜಾರಿನಿಂದ ಆಚೆ ಈಚೆ ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಗುಂಪು, ಅವುಗಳ ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಪಟಪಟ ಸದ್ದು, ಊರಿನ ಎಲ್ಲ ಹಿತ್ತಲುಗಳಿಂದ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಾಯಿಗಳ ಬೊಗಳಿಕೆ, ದೊಡ್ಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೆಲಕು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ದನಕರುಗಳ ಸಪ್ಪಳ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬೇಲಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತುಳಿದು ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೋಣಗಳ ಗೊರಸುಗಳ ಘರ್ಷಣೆ- ಇವುಮಾತ್ರ ನಂತರ ಕೇಳಿಬಂದವು.  ಸದ್ದು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಗೋಳಿಟ್ಟ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರಾರೂ ಅದೇನೋ ದಿವ್ಯ ಜ್ಞಾನ ಬೋಧಿತರ ತರ ಕಿಮ್ಮೆನ್ನಲಿಲ್ಲ. ಕಿಮ್ಮೆನಲಿಲ್ಲ ನಿಜ. ಆದರೇ ಹಸುಗೂಸುಗಳೂ ಸೇರಿ ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಏನೋ ಗುಸು ಗುಸು .. ಏನೋ ಸಂಜ್ಞೆಗಳು.. ಏನೋ ಅಸಹಾಯಕ ನೋಟ… ಏನೋ ಕೇಳಿಸದಂಥ ಹರಕೆಗಳು. ತಾಯಿಗಳು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ “ಶ್ರೀರಾಮರಕ್ಷ” ಎನ್ನುತ್ತ ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆದರು. ಮಕ್ಕಳ ಹೆದರಿಕೆ ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು ಅವರ ಅಂಗಾಲಿನ ಧೂಳು ತೆಗೆದು ಅವರ ಹಣೆಗೆ ಹಚ್ಚಿದರು. ಬೆನ್ನು ನೇವರಿಸಿದರು. ಆದರೇ ಮಕ್ಕಳ ಹೆದರಿಕೆಗೆ ಉಪಾಯ ಹೇಳುವ ತಾಯಂದರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಹೆದರಿಕೆ ಹೋಗಲಾಡಿಸುವ ಉಪಾಯವೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಣೆಗೆ ಬೊಟ್ಟಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಗಳ ಬಳೆಗಳು ಗಲಗಲ ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು. ಕಾಲಿನ ಪಟ್ಟಿಗಳು ಕೂಡ ಕೊಂಚ ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು. ಅದೊಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಳಯ…ಅದೊಂದು ಕ್ಷಣಿಕ ಮೃತ್ಯು ತಾಂಡವ….. ಅದೊಂದು ಅಸ್ಥಿರೊತ್ಪಾತ….. ಒಂದು ಗಂಟೆ ಕಳೆಯಿತು.  ಎಂದಿನಹಾಗೇ ಸುತ್ತೂ ಅಂಧಕಾರ ಆವರಿಸಿತು. ಚಿಮ್ಮಂಡಿ ಹುಳಗಳು ಏಕಶೃತಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಎಂದಿನ ಹಾಗೇನೇ ! ಆದರೇ ನಿದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಊರಿನ ಹತ್ತಿರ ಸುಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೊಲ್ಲರ ರಾಮವ್ವ ತನ್ನ ಗುಡಿಸಲಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳ ಕೈಕಾಲುಗಳು ನಡುಗುತ್ತಿವೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಅವಳ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ, ಮತ್ತೆ ಸಲ್ಪ ಭಯದಿಂದ. ಅವಳ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗಿ ಹುದುಗಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ದಾಳೆ. “ಅವ್ವಾ! ಈಗ ಇದೇನ್ ಸಪ್ಪಳಾನೇ ?” ಮೆತ್ತಗೆ ಕೇಳಿತು ಆ ಹುಡುಗಿ. “ನಿನ್ಗ್ಯಾಕೇ ಮೊದ್ದುಮುಂಡೇ !ಇದೇನು ? ಅದೇನು?… ಬರೀಕೇಳೋದೇ ….ಏನೋ ಮುಳುಗಿಹೋದ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲಾ ನಿನಗೇ ಬೇಕು “ ಆ ಹುಡುಗಿ ಮತ್ತೆ ಮಾತಾಡುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲ  ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ಮುದುಕಿ ತನ್ನಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಗೊಣಗಲು ಶುರುಮಾಡಿದಳು. ” ಏನಂದ್ಕೊಂಡಿಯೇ ತಾಯೀ ! ಹಾಳು ಕಾಲ ಬಂತು. ನೀವೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಬದುಕ್ತೀರೋ ಏನೋ? ಈ ತುರುಕರ ಜತೆ ಒಳ್ಳೆ ಸಾವು ಬಂತು… ಮೊನ್ನೆ ನಾಲ್ಕು ಮಂದಿನ್ನ ಗುಂಡು ಹೊಡೆದು ಕೊಂದ್ರು. ಮತ್ತೆ ಇವತ್ತು ಕೂಡ ಅಂಥದೆ ಅಘಾಯಿತ್ಯ ಮಾಡ್ಯಾರೋ ಏನೋ ! ಅದೇನ್ ಹೋಗೋ ಕಾಲಾನೋ ಇವರಿಗೆ” ಮತ್ತೆ ನಿಶ್ಶಬ್ದ. ರಾಮವ್ವ, ಮಲ್ಲಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋದರು. ನಿದ್ರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಿಯಾಗಿತ್ತು. ಎಪ್ಪತ್ತು ದಾಟಿದ ರಾಮವ್ವನಿಗೂ ಜಾಗರೆಣೆನೇ. ಹದಿನೈದು ವಯಸ್ಸಿನ ಮಲ್ಲಮ್ಮನಿಗೂ ಜಾಗರಣೆನೇ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಿಟಿಕೀಯನ್ನ ಯಾರೋ ತಟ್ಟಿದರು. ಕಿಟಿಕಿ ಅಂದರೇ ಅದರದೆಷ್ಟು ತ್ರಾಣ ? ಬೆಳಕಿನ ಸಲುವಾಗಿ ಗೋಡೆಯಲ್ಲಿ ಕೊರೆದ ಒಂದು ತೂತಷ್ಟೇ. ಅದಕ್ಕೆ ಗೆದ್ದಲು ಹತ್ತಿದ ಯಾವುದೋ ಕಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಎರಡು ಚಿಕ್ಕ ಬಾಗಿಲು. ಅದೇ ಆ ಗುಡಿಸಲಿಗೆ ಕಿಟಿಕಿ. ಆ ಸದ್ದಿಗೆ ಇಬ್ಬರೂ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ಕುಳಿತರು. ಕೂತಲ್ಲಿಯೇ ಶ್ವಾಸ ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ಜಾಗ್ರತೆಯಾಗಿ ಕೇಳತೊಡಗಿದರು. ಕಿಟಿಕಿ ಬಾಗಿಲು ಗಾಳಿಗೆ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡವೋ ಅಥವಾ ಯಾವ ಬೆಕ್ಕೇನಾದರೂ ಅದನ್ನ ಸರಿಸಿತೋ ಅಂತ ! ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಸದ್ದು. ಈಸಲ ಸಂಶಯವೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೋ ಕಿಟಿಕಿ ಬಾಗಿಲು ಹೊಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜ. ಅದು ಗಾಳಿ ಅಲ್ಲ. ಬೆಕ್ಕಂತೂ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಏನು ಮಾಡೋದು? ಒಂದೂ ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು.ಈ ಸಲ ದೊಡ್ಡದಾಗೇ ಕೇಳಿಸಿತು. ಯಾವುದೋ ಸ್ಥಿರ ಸಂಕಲ್ಪದೊಂದಿಗೆ ತಟ್ಟಿದಹಾಗೆ. ಇನ್ನು ಲಾಭವಿಲ್ಲ. ಮುದುಕಿ ನಿದಾನವಾಗಿ ಏಳತೊಡಗಿದಳು. ಮಲ್ಲಮ್ಮನಿಗೆ ಎದೆ ಹೊಡೆತ ಜೋರಾಯಿತು. ಅವ್ವನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕಂಪಿಸುವ ದನಿಯಲ್ಲಿ “ನಂಗೆ ಭಯವಾಗ್ತಿದೆ ಅವ್ವಾ ” ಅಂತ ಮಾತ್ರ ಅಂದಳು. “ಹಾಗೇ ಇರು. ಅದೇನೋ ನೋಡೋಣ.” ಮುದುಕಮ್ಮ ದೃಢ ನಿಶ್ಚಯದಿಂದ ಎದ್ದಳು. ಅಭ್ಯಾಸ ಬಲದಿಂದ ಕತ್ತಲಲ್ಲೇ ಕಿಟಿಕಿ ಹತ್ತಿರ ಸೇರಿದಳು. ಒಳಗಿನ ಚಿಲಕ ತೆಗೆಯುತ್ತಾ ” ಯಾರು” ಅಂದಳು. ಅವಳ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೇ ಅವಳ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ತಕ್ಷಣ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆ ಇಕ್ಕಟ್ಟಾದ ಸಂದಿನಿಂದ ಅತಿ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ನುಸುಳಿ ಬಂದ. ಅವನ ಕಾಲು ನೆಲಕ್ಕೆ ತಾಗುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೇ ಒಳಗಿನ ಚಿಲಕವನ್ನು ಹಾಕಿದ. ಮುದುಕಮ್ಮ ಹಾಗೇ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಮಲ್ಲಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕತ್ತಿಯ ಇರಿತಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಳು. ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕಾಣ್ತಾಇಲ್ಲ. ಮುದುಕಮ್ಮನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಂಶಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಗತಾನುಭವವೇ ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ತಾ ಇತ್ತು. ಪೋಲೀಸರವನೋ ಅಥವಾ ರಜಾಕಾರ್ ತುರುಕುವರವನೋ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ. ಇನ್ನೇನಿದೆ ? ತನಗೆ ಸಾವು ತಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಮುದ್ದಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಮಾನ ಭಂಗ ತಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು ಯಾರು ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ….? ತಾನು ಗದ್ದಲ ಮಾಡಿದರೇ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರು ಕೇಳಿಸ್ಕೋತಾರಾ ? ಇಲ್ಲ. ಅದೆಲ್ಲ ಕನಸಿನ ಮಾತು. ಅವರವು ಮಾತ್ರ ಪ್ರಾಣಗಳಲ್ಲಾ ? ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯರಿಲ್ಲಾ ? ಆವತ್ತು ಶಾನುಭೋಗರ ಮಗಳ್ನ ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ ಹೊತ್ಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಯಾರಿಗೇನು ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು? ಯಾರಡ್ಡ ಬರಲಿಕ್ಕಾಯಿತು? ಈಗ ತನಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾರು ದಿಕ್ಕಾಗ್ತಾರೆ …? ಒಂದು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಮುದುಕಮ್ಮ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆಲೋಚಿಸಿದಳು. ಇನ್ನು ನಡೆಯೋದು ಅವಳಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿಯ ತರ ಕಾಣಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ತಾನು ಸತ್ತರೂ ಸರಿಯೇ… ತಂದೆ ತಾಯಿ ಇಲ್ಲದ ಈ ಮಲ್ಲಿಗಾದ್ರೂ ಮಾನಭಂಗ ತಪ್ಪಿದ್ರೇ… ತಾನು ಇಷ್ಟು ದಿನ ಸಾಕಿ ಸಲಹಿದ್ದು ಈ ರಾಕ್ಷಸನ ಕೈಗೆ ಕೊಡಲಿಕ್ಕಾ ? ಮುದುಕುಮ್ಮ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕುತ್ತಾ ಕೊರಡಿನ ತರ ನಿಂತಳು. ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದ ನಡುಗು ಸಹ ತಾನಾಗಿಯೇ ನಿಂತುಹೋಯಿತು. ಮುದುಕಮ್ಮನಿಗೂ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೂ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಗಜ ದೂರವಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಆತ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಎರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದ. ಕತ್ತಲಲ್ಲೂ ನೇರವಾಗಿ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅವಳಿಗೆ ಆಕಾಶವೇ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಂತಾಯಿತು. ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬದುಕು ಕೊನೆಗಾಣುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೆ ಮಲ್ಲಿ….! ಅತಿ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಮುದುಕಮ್ಮ “ಅಯ್ಯಾ ” ಎನ್ನುವವಳಿದ್ದಳು. ಆದರೇ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ದೇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೆನೆದಳು. ತನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗಳ ಸಲುವಾಗಿ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಗುಸುಗುಸು ಕೇಳಿಬಂತು ಮುದುಕಮ್ಮನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ” ಸದ್ದು ಮಾಡಬೇಡ. ನಾನು ಕಳ್ಳನಲ್ಲ. ರಜಾಕಾರನಲ್ಲ. ಪೋಲೀಸರವನೂ ಅಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮನ್ನೇನೂ ಮಾಡಲ್ಲ. ಸದ್ದು ಮಾತ್ರ ಮಾಡಬೇಡ. “ “ಅಬ್ಬಾ ! ಏನೂ ಮೋಸ ಇವರದು ! ನಂಬಿಸಿ ಕುತ್ತಿಗೆ ಕೊಯ್ಯಲು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಇವನು. ಸವಿ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಮುದಗೊಳಿಸಿ ಮಲ್ಲೀನ್ನ…. ಅಬ್ಬ ! ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಹೇಸುವುದಿಲ್ಲ ಈ ರಾಕ್ಷಸರು. ಮೊದಲು ಸಿಹಿ ಮಾತು. ಅದಾಗದಾದರೇ ಬೇರೇ ಉಪಾಯ. ಅದೇ ವರಸೆ ಅಲ್ಲಾ… “ ಯಾವುದಾದರಾಗಲೀ ಅಂತ ಮುದುಕಮ್ಮ ಅವನ ಎರಡೂ ಕಾಲು ಹುಡುಕಿದಳು. ದೀನವಾಗಿ ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು.  ” ನಿನ್ನ ಗುಲಾಮಳು ನಾನು. ನಿನ್ನ ಮೆಟ್ಟು ಹೊರ್ತೀನಿ. ನನ್ ತಲೆ ಬೇಕಾದ್ರೇ ತೊಗೋ. ಹುಡುಗೀನ್ನ ಮಾತ್ರ ಮುಟ್ಟಬೇಡ. ನಿನ್ನ ತಂಗಿ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೋ. ನಿನ್ ಕಾಲಿಗೆ ಬೀಳ್ತೀನಿ “ “ಇಲ್ಲವ್ವಾ ! ನಾನು ಹೇಳ್ತಿದ್ರೆ ನಂಬ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಯಾಕೆ ? ನಾನು ನೀನು ಹೇಳಿದ ಯಾವ ದುಷ್ಟನೂ ಅಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಹಾಗೇ ತೆಲುಗಿನವನು. ಹೌದು. ಶುದ್ಧ ತೆಲುಗಿನಲ್ಲೇ ಮತಾಡ್ತಾ ಇದಾನೆ. ಮುದುಕಮ್ಮನಿಗೆ ಇನ್ನುವರೆಗೋ ಇಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆ ತೆಲುಗು ಮಾತಾಡಿದ ರಜಾಕಾರ್ ಕಂಡುಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬರೀ ಬಂದೂಬಾರದ ತೆಲುಗು ಮಾತಾಡುವ ನಿಜಾಮಿನ ತುರುಕರನ್ನೇ ನೋಡಿದ್ದಳಾಕೆ. ಹಾಗಾದರೇ ಇವನು ರಜಾಕಾರ್ ಅಲ್ಲವೆಂದೇ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳಾಕೆ. ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳಾದರೂ ಸಾವು, ಮಾನಭಂಗ ತಪ್ಪಿದವು ! ಮುದುಕಮ್ಮನಿಗದೇ ಇಂದ್ರಜಾಲವೆನಿಸಿದವು. ಮಾನವನ ಹೃದಯಲ್ಲಿರುವ ಅಡಗಿರೋ ಅಜೇಯ ಆಶಾವಾದ ಶಕ್ತ ಆಕೆಗೆ ಆಸರೆಯಾಯಿತು. ಬಂದ ಮನುಷ್ಯ ಎಷ್ಟು ಹೊಸಬನಾದರೂ, ಆತ ಬಂದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಎಷ್ಟು ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದೇಕೋ ಮುದುಕಮ್ಮನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅವನನ್ನು ನಂಬಬಹುದೆನಿಸಿತು.  ಅದು ವಿಶ್ವಾಸವಲ್ಲ. ವಿಶ್ವಾಸೇಚ್ಛೆ. ವಿಪತ್ತಿನ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದ ಏಕೈಕ ಆಧಾರ. ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಿಟ್ಟಾಳು? ಬಂದ ಮನಷ್ಯನ ಕಾಲು ಹಿಡಿದ ಮುದುಕಮ್ಮ ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಏಳುತ್ತಾ, ಅವನ ಮೊಣಕಾಲು, ಸೊಂಟ, ಎದೆ, ಬೆನ್ನು, ಮುಖ, ತಲೆ ತಡವಿದಳು. ಮೈಮೇಲೆ ಒಂದು ಚಡ್ಡಿಮಾತ್ರವಿತ್ತು. ಅಂಗಿ ಇಲ್ಲ. ಮೈಯೆಲ್ಲ ನಾನಾ ತರದ ಹುಲ್ಲು, ಮಣ್ಣು ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ದೇಹದ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಗಾಯಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಕೆಲ ಕಡೆಯಿಂದ ಇನ್ನೂ ರಕ್ತ ಒಸರುತ್ತಿದ್ದು ರಕ್ತ ಮುದುಕಮ್ಮನ ಕೈಗಂಟಿತು. ಕೆಲವು ಕಡೆ ಯಾವಾಗೋ ಜಿನುಗಿ ಅಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿದ ರಕ್ತದ ಕುರುಹು ಕೈಗೆ ತಗುಲುತ್ತಿತ್ತು. ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಜ್ವರದಿಂದ ಕುದಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಖದ ತುಂಬಾ ಬೆವರು. ಉಸಿರು ಸಹ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗಿತ್ತು. ನಡುನಡುವೆ ಅವನಿಗರಿವಿಲ್ಲದ ಹಾಗೇ ನರಳುವಿಕೆ ಹೊರಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಎದೆಯಂತೂ ತಿದಿಯಂತೆ ಏರಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ತನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದಲೇ ಮುದುಕಮ್ಮನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಈ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಿಸ್ಸಹಾಯಕ. ಯಾವುದೋ ಆಪತ್ತಿನ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಶರಣಾಗತ ಅಂತ. ಇಷ್ಟು ತಿಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಮುದುಕಮ್ಮನ ಮನಃಸ್ಥಿತಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಯಿತು. ಕಾಯಕವು ಎದ್ದು ನಿಂತಿತು. ಅನಿರ್ವಚನೀಯವಾದ ಪರಿವರ್ತನೆ ಉಂಟಾಯಿತು. ಐದು ನಿಮಿಷದ ಕೆಳಗೆ ಮೊಮ್ಮಗಳ ಶೀಲ ರಕ್ಷಣೆಯ ಸಲುವಾಗಿ ಅವನ ಕಾಲು ಹಿಡಿದು “ನಾನು ನಿನ್ನ ಗುಲಾಮಳು. ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಬೀಳ್ತೀನಿ” ಎಂದು ಬೇಡಿದ ಮುದುಕಮ್ಮ ಈಗ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮತ್ತು ಸಹಾನುಭೂತಿ ಮಿಶ್ರಿತ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ” ಇದೇನ್ ಗತಿನೋ ನಿಂದು?

ಕವಿತೆ ಉಳಿದ ಸಾರ್ಥಕತೆ! ಸುಮನಸ್ವಿನಿ ನೀ ಅರ್ಧ ನಕ್ಕು ಉಳಿಸಿದಸಣ್ಣನಗು ನಾನು,ಸ್ವಲ್ಪ ಓದಿ ಕಿವಿ ಮಡಚಿಟ್ಟಹಳೇ ಪುಸ್ತಕ.. ನೀ ಅಷ್ಟುದ್ದ ನಡೆದು ಮಿಗಿಸಿದಕಾಲುಹಾದಿ ನಾನು,ಚೂರೇ ಅನುಭವಿಸಿ ಎದ್ದುಹೋದಸಂಜೆ ಏಕಾಂತ.. ನೀ ತುಸು ಹೊತ್ತೇ ಕೈಯಲಿಟ್ಟುನಲಿದ ಹೂ ನಾನು,ತೃಪ್ತಿಯಾದಷ್ಟು ಸವಿದು ಇರಿಸಿದದೇವಳದ ಪ್ರಸಾದ. ನಿನ್ನೇ ಧೇನಿಸುತ್ತೇನೆ ಈ ಕ್ಷಣಕ್ಕೂದಾರಿಬದಿಯ ಮೈಗಲ್ಲಿನಂತೆಮಿಕ್ಕುಳಿದ ಸಾರ್ಥಕತೆಯತುಂಬಿಕೊಳುವ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲಿ! ****************

ಅಂಕಣ ಬರಹ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಬದುಕಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕಿದೆ ಐದು ವರ್ಷದ ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮತ್ತು ಕೊಲೆ! ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಇಂತಹ ಅಸಂಖ್ಯ ಸುದ್ದಿಗಳು ಸರ್ವೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಎನಿಸುವಷ್ಟು ಬರುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಓದುವುದಕ್ಕೇ ಆಗದಂಥ ವಿಚಿತ್ರ ಸಂಕಟ… ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಏನಾದರೂ ಮಾಡುವಾ ಎಂದರೆ ಮಾಡಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆ… ಹಿಂದೆಯೇ ಇಂಥವನ್ನ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಅಂತ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎನ್ನುವ ಬೆಂಬಿಡದ ಪ್ರಶ್ನೆ… ಇನ್ನೂ ಅರಳದ ಮೊಗ್ಗನ್ನ ತಮ್ಮ ಕೆಟ್ಟ ದಾಹಕ್ಕೆ ಬಳಸಿ ಬಿಸಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲ, ರಕ್ತ ಕುದಿಯುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲೋ ಕೆಲ ಕಂದಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಸಂತಾಪವಾದರೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಸಂಖ್ಯ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದೂ ಇಲ್ಲ. ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೆನೆದು ನಾವಿಲ್ಲಿ ದುಃಖಿಸಿ ದುಃಖಿಸಿ ಅಳುತ್ತೇವೆ. ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇವೆ. ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗು ಕೂಗುತ್ತೇವೆ. ದೀಪ ಹಚ್ಚಿ ಅವರ ಆತ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ನಾವಿಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಕೋರುತ್ತೇವೆ. ಹೀಗೇ ಯಾರೋ ಎಂಥದೋ ಸಂಕಟದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ಯಾರೋ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾರು ಏನು ಎತ್ತ ಎಂದು ತಿಳಿಯದ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನಾವಿಲ್ಲಿ ಮರುಗತೊಡಗುತ್ತೇವೆ. ಸಧ್ಯ ಅವರು ಅದರಿಂದ ಹೊರಬಂದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ದೇವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಕೈಲಾದಷ್ಟು ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಹೊರಡುತ್ತೇವೆ. ಅದು ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಮನುಷ್ಯತ್ವ. ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಭೇದವೂ ಇಲ್ಲ, ಬೇಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಮನುಷ್ಯರು ಎನ್ನುವ ಒಂದೇ ಕಾರಣ ಸಾಕು. ನಮ್ಮ ಅದೆಷ್ಟೋ ಇಂತಹ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳು ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನರ ಬದುಕಿನ ಹಿಂದಿರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವು ಯೋಚಿಸಿಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಸ್ನೇಹಿತರು, ಪರಿಚಯದವರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಪರಿಚಿತರೂ ಆಪದ್ಭಾಂದವರಾಗಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಹೊಗಳಿಕೆ, ಗಮನ ಯಾವೊಂದನ್ನೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸದೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವ ಆ ಕೈಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಭಗವಂತನ ಆಶೀರ್ವಾದವೇ ಇರಬೇಕು. ಮತ್ತೆ ನಾವು ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವಿಚಾರಕ್ಕೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವವರೊಂದಿಗೆ ಮುನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ದೂರವಾಗಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಅವರ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿರುವ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೇ ಅರಿವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ಸುಖಕ್ಕೆ ಅವರದೊಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸದಾ ಸಲ್ಲುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವಳು ನನ್ನ ಗೆಳತಿ. ಆದರೆ ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲ. ಜಗಳ ಮನಸ್ಥಾಪ ಎಂತದ್ದೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಅದು ಹೇಗೋ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದ ನಿರ್ವಾತವದು. ಅವಳಿಗೆ ಮಕ್ಕಳೆಂದರೆ ಪ್ರಾಣ. ಆದರೆ ಅವಳ ಮಮತೆಯ ಮಡಿಲು ಮಾತ್ರ ಇನ್ನು ತುಂಬಿರಲಿಲ್ಲ. ಎರೆಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ದಿನ ತುಂಬಿದ್ದರೂ ಗರ್ಭದಲ್ಲೇ ಮರಣಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಮತ್ತೆರೆಡು ಬಾರಿ ಆದ ಗರ್ಭಪಾತಗಳು ಅವಳನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಕುಗ್ಗಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಈಗ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಅದು ತಿಳಿದಾಗಿನಿಂದಲೂ ಸದಾ ಒಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಅವಳಿಗಾಗಿ.ಪ್ರತಿದಿನ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಕೂತಾಗಲೂ, ಅವಳೇ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ, ಒಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ದೇವರ ಪಾದದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ, “ಭಗವಂತಾ ಇದೊಂದು ಮಗು ಅವಳ ಮಮತೆಯ ಮಡಿಲಿಗಿಳಿದು ಅವಳ ಮಡಿಲು ಜೀವಂತವಾಗಿಬಿಡಲಿ…” ಎಂದು ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಕೈಮುಗಿದು ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಅವಳಿಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವ ಸುದ್ದಿಯೂ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಾನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಂದು ಮಾತ್ರ ನನಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ! ಅವಳಿಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯೊಂದು ಅವಳ ಬದುಕಿಗಾಗಿ ಸಲ್ಲುತ್ತಿದೆ.. ಹಾಗೆಯೇ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿಗೂ ನಮಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಅದೆಷ್ಟು ಜನರ ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳು ಸಲ್ಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರಬಹುದು! ಇಲ್ಲದ ಇರುವ ಕೊರತೆಗಳನ್ನು ದೊಡ್ಡದು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬದುಕನ್ನು ಹಳಿಯುವ ಮೊದಲು ನಾವ್ಯಾಕೆ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಬದುಕಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾದರೆ ಖಂಡಿತ ನಾವು ಇರುವುದರಲ್ಲೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಬದುಕಬಲ್ಲೆವು. ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಈ ಬದುಕಿನ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಾಣದ ಕೈಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಇರುವುದು ತಿಳಿದರೆ ನಮ್ಮ ದುರಾಸೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ಅಂಜಿಕೆ, ಮುಜುಗರವಾಗಬಹುದು. ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳು ಸಿಕ್ಕಿದಳು. ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳು ಸಾವಿರ. ನಕ್ಕಿದ್ದೆಷ್ಟೋ… ಅತ್ತಿದ್ದೆಷ್ಟೋ… ಕೊನೆಗೆ ಅವಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ, “ನಿನ್ನ ಮೊದಲ ಹೆರಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ತೊಂದರೆ ಆಗಿತ್ತಂತೆ ಹೌದಾ..?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ನಾನು ನಗುತ್ತಾ “ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದು ಹೋದವು… ಈಗ್ಯಾಕೆ ಮಾರಾಯ್ತಿ ಆ ಮಾತೆಲ್ಲ…?” ಎಂದೆ. ಅದಕ್ಕವಳು, “ಏನಿಲ್ಲ ಅವತ್ತು ಯಾರೋ ನನಗೆ ಸುದ್ದಿ ಮುಟ್ಟಿಸಿದ್ದರು. ನನಗಾದ ಗಾಬರಿ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ, ಹೋಗಿ ದೇವರ ಮುಂದೆ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು, ದೇವರೇ ಎಲ್ಲ ಸಸೂತ್ರ ಆಗಿ ಅವಳು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿ ಮಗುವಿನೊಟ್ಟಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದುಬಿಡಲಪ್ಪಾ… ” ಎಂದು ಹರಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಮತ್ತೆ ನೀ ಮನೆಗೆ ಬಂದದ್ದು ತಿಳಿದ ಮೇಲೆ ದೇವರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹರಕೆ ತೀರಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದೆ ಎಂದಳು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಗಂಟಲು ಕಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಸುಮ್ಮನೇ ಅವಳನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡೆ. ಕಣ್ಣೀರು ಅವಳ ಭುಜವನ್ನು ತೋಯಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇಂಥದೊದು ಹರಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಬದುಕಿದೆನಲ್ಲ ಅನಿಸಿ ಅಂತಃಕರಣದ ಎಳೆಗಳು  ನಮ್ಮನ್ನು  ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಪೊರೆಯುವ ರೀತಿಗೆ ಸೋತುಹೋದೆ. ಹೀಗೆ ಬದುಕು ನಮ್ಮ ಹುಂಬ ನಡವಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಮಾಡುತ್ತಾ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಬದುಕಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕು ನಾವು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಾಮಾಣೀಕರಿಸಿ ತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ… **************************************************************** ಆಶಾ ಜಗದೀಶ್ ಶಿಕ್ಷಕಿ, ಗೌರಿಬಿದನೂರಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಮೊದಲ ಪುಸ್ತಕ ಮೌನ ತಂಬೂರಿ- ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಾಧಿಕಾರದಿಂದ ಪ್ರಕಟಹೊಂಡಿದೆ. ನಾದಾನುಸಂಧಾನ- ಅಂಕಣ ಬರಹದ ಪುಸ್ತಕ, ಮಳೆ ಮತ್ತು ಬಿಳಿಬಟ್ಟೆ- ಕಥಾ ಸಂಕಲನ ಮತ್ತು ನಡು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಕಣ್ಣು- ಕವನ ಸಂಕಲನ (ಅಚ್ಚಿನಲ್ಲಿದೆ) ಈ ವರ್ಷ ಹೊರಬರಲಿರುವ ಪುಸ್ತಕಗಳು. ಕರ್ನಾಟಕ ಲೇಖಕಿಯರ ಸಂಘದ ಗುಡಿಬಂಡೆ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ದತ್ತಿನಿಧಿ ಬಹುಮಾನ, ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ದೀಪಾವಳಿ ಕವನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಗಳಿಸಿದ ಕವಿತೆ, ಜೀವನ್ ಪ್ರಕಾಶನದ ಯುಗಾದಿ ಕವನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಹುಮಾನ, ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಲಲಿತ ಪ್ರಬಂಧ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಹುಮಾನ, ಸುಧಾ ಯುಗಾದಿ ಪ್ರಬಂಧ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ತೃತೀಯ ಬಹುಮಾನ, ಮುಂಬೈನ ಶ್ರೀ ಜಗಜ್ಯೋತಿ ಕಲಾಸಂಘ ನೀಡುವ ಸುಶೀಲಾ ಶೆಟ್ಟಿ ಕಥಾ ಪ್ರಶಸ್ತಿ… ಇನ್ನು ಮುಂತಾದ ಬಹುಮಾನಗಳು ಬಂದಿವೆ.