ಆರದೋ ಮೊಲೆಯುಂಡು ಯಾರನೋ ಸೇರಿದ ಜೀವ
ಯಾರ ಬಳಿ ಹೇಳಲಿ
ಮೂಕವಾಗಿಹೆನಯ್ಯ !

ಮುಖವನು ಮರೆಸುವ ಮುಖವಾಡ
ಮನವನೂ ಮರೆಸುವ ಮುಖವಾಡ
ತನ್ನದಲ್ಲದ್ದನ್ನು ಮೆರೆಸುವ ಮುಖವಾಡ

ಮೌನದಿ ಪದಗಳ ಜೋಡಿಸುತ್ತ
ಹೆಣೆದಿರುವೆ ಗೆಳೆಯ ನೀನು ಶ್ರಂಗಾರ ಗೀತೆ

ಬಾನಂಚಿನಲ್ಲಿ ಓಕುಳಿ ಚೆಲ್ಲಿ ಮಿಂದ ಅರುಣ
ಮೇಲೇಳುತ್ತಾನೆ ರವಿ ಹೊಮ್ಮುತ ಹೊಂಗಿರಣ

ಹುಚ್ಚೆದ್ದ ನದಿಯು ನರ್ತನವಾಡಿತ್ತು
ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳ ಝರಿಯನೆಲ್ಲ ಏಕ ಮಾಡಿತ್ತು

ಇನ್ನೇನು ಅವಳು ಬರುವ ಹೊತ್ತು
ಅದಾಗಲೆ ಮಳೆ ಬಂದು ನಿಂತು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತಾಯಿತು

ಪಯಣದುದ್ದಕ್ಕೂ ಭೇದ ತೋರದೆ ಸಾಗುವ ಹೂ…..
ಸಾರ್ಥಕತೆಯ ಮೆರೆಯುವುದು

ತಾಳಿ, ಕ್ಷೀಣ ಉಸಿರಿರುವ ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರವಲ್ಲ
ಸಧ್ಯ, ಸರ್ವ ಜೀವಜಾತಿಗಳ ಜೊತೆ ಸಹಜ ಮನುಷ್ಯರಾಗೋಣ

ನೀ ನಡೆವ ದಾರಿಯ ಪಕ್ಕ
ಹುಲ್ಲಿನ ದಳಗಳ ಮೇಲೆ ಇಬ್ಬನಿ ಕುಳಿತು ಕಣ್ಣ ಮಿಟುಕಿಸಿದಂತೆ
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಹಾಗೆ

ಆಷಾಢದ ಮುನಿಸಿಗೆ
ಶ್ರಾವಣದ ಸೋನೆ ರಮಿಸಲು
ಝರಿಯಾಗಿ ಹರಿದು
ಹಸಿರಾಗಿ ಉಕ್ಕಲು ನಾ
ಕಾಯುತಿರುವೆ…..!