ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲ
ಡಾ.ಡೋ ನಾ ವೆಂಕಟೇಶ
ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ
ಶ್ರೇಷ್ಠ ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲ
ದೇಹ ಮುಪ್ಪಿನೆಡೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುವೆಡೆ ,
ಮನ ಹಿಂತಿರುಗಿ
ನೋಡುವೆಡೆ
ಕಂದಾ ಪಯಣ ಸುಖಕರ
ಏಳುಬೀಳುಗಳ
ಗಿರಿ ಕಂದಕಗಳ ಕೆಳಗಿಂದ ಮೇಲೆ ಮೋಡಗಳ ಲಾಸ್ಯ
ಕಲ್ಪನಾ ಲಹರಿ ಅಷ್ಟೆ!!
ನಿನ್ನಷ್ಟದಂತಲ್ಲ ಬದುಕು.
ಬದುಕಿನ ತಿರುಳು
ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳ್ಮೆ ಸಹನೆ
ಬಹಳಷ್ಟು ವಿವೇಚನೆ ಅನುಕ್ಷಣದ ಅನುಸರಣೆ
ಇಲ್ಲದಿರೆ ಚಿನ್ನಾ ಈ
ಕ್ಷಣಭಂಗುರ
ಬದುಕು
ಏಳೇಳು ಜನ್ಮಕ್ಕೂ
ತದುಕು!!
ತದೇಕ ಚಿತ್ತನಾಗಿರು
ತನ್ಮಯನಾಗಿರು
ಅನುಸರಣೀಯನಾಗಿರು
ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯನಾಗು ನಶ್ವರಕ್ಕೆ !!
ಸಂದ್ಯಕಾಲದ ವರ್ಣನೆ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ..
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸೂರ್ಯ
“ಸಂದ್ಯಾಕಾಲ “ ಈ ಕವಿತೆ ನಮಗೆ ನವರಾತ್ರೀಯ
ಹಬ್ಬದ ಅತಿ ಸುಂದರ ಉಡುಗರೆ. ಧನ್ಯವಾದಗಳು
ತುಂಬಾ ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಮಂಜು ಪೈ ರವರೇ!
Very nice poem, Venkatesh. We are experiencing Sandhyakaala indeed.
We all are. And I believe this is golden period until ofcourse this gold mine is exhausted.
And thanks Usha!
ಸುಂದರವಾಗಿದೆ
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಆಶಾ!
Love it!!!!
Thanks Guddu!
All should face Sandhyakaala in their life time
Fact of life. It’s a golden period until ofcourse this gold mine is definitely gets to be get exhausted
Thanks Nagaraj!