ಅರ್ಪಣಾ ಮೂರ್ತಿ ಕಾವ್ಯಗುಚ್ಛ

ಅರ್ಪಣಾ ಮೂರ್ತಿ ಕಾವ್ಯಗುಚ್ಛ

ಕವಿತೆ-ಒಂದು

ಸದ್ದುಗದ್ದಲದ
ಬೀದಿಯ ಬದಿಯ
ಬೇಲಿಯ ಹೂ
ಅರಳುವ ಸದ್ದಿಗೆ
ಕಿವಿಯಾಗುವ
ಉತ್ಸುಕತೆ,
ಹೂ ಬಾಡಿದಷ್ಟೂ
ಚಿಗುರುತಿದೆ,

ಹರಿವ
ನದಿಗಳೆಲ್ಲದರ ಗಮ್ಯ
ಸಾಗರವೇ ಆಗಬೇಕಿಲ್ಲ,
ಸಮುದ್ರ ಸೇರುವ
ಮೊದಲೇ
ಭುವಿಯೊಳಗೆ ಇಂಗಿದ
ಅದೆಷ್ಟೋ ನದಿಗಳ
ಆರ್ದ್ರತೆಯ ಗುರುತುಗಳು
ಕಾಲ್ಮೆತ್ತಿವೆ,

ಮೈಸುತ್ತಿದ ನೂಲು
ತೆರಣಿಯ ಹುಳವ
ನುಂಗಲೇಬೇಕಿಲ್ಲ,
ರೇಷಿಮೆಯ
ರೆಕ್ಕೆಯಂಟಿಸಿಕೊಂಡ
ಚಿಟ್ಟೆ
ಹೂವಿನ ತೆಕ್ಕೆಯಲಿ
ನಾಚಿದ ಬಣ್ಣ
ಹೂದಳದ ಮೈಗಂಟಿದೆ,

ಕತ್ತಲಿಗಂಟಿದ
ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲ
ಕಣ್ಣೊಳಗುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ,
ಕನಸು ನುಂಗಿದ
ಅದೆಷ್ಟೋ ಹಗಲುಗಳು
ನನಸಿಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ
ನಿಂತಿವೆ….

---

ಕವಿತೆ-ಎರಡು

ನದಿ ತುಂಬಿ ಹರಿದರೆ
ಬಯಲಿಗೆ ನೆಲೆಯೆಲ್ಲಿ,
ಬತ್ತಬೇಕು
ಬರಿದಾಗಬೇಕು
ಬಯಲಾಗಬೇಕು,
ಬರದ ಬದುಕಿನ ಒಳಗೂ
ಇಳಿಯಬೇಕು,

ಧರೆ ಕಾದು ಕರಗದೆ
ಮಳೆಯ ಸೊಗಸೆಲ್ಲಿ,
ಕಾಯಬೇಕು
ಕಾದು ಕರಗಬೇಕು,
ಮುಗಿಲೇರಿ ಹನಿಕಟ್ಟಿ
ಹನಿಯಬೇಕು
ಇಳೆ ತಣಿಯಬೇಕು,

ಇರುಳು ಕವಿಯದೆ
ಹುಣ್ಣಿಮೆಗೆ ಹೊಳಪೆಲ್ಲಿ,
ಕಪ್ಪು ಕತ್ತಲ ನೆಪವು
ಕಣ್ಣ ಕಟ್ಟಬೇಕು,
ರೆಪ್ಪೆ ಮುಟ್ಟಬೇಕು
ಕನಸು ಹುಟ್ಟಬೇಕು…

---

ಕವಿತೆ-ಮೂರು

ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿದ
ಮರುಭೂಮಿಯಲಿ
ಬಿರುಗಾಳಿಯ
ಹುಡುಕುವ
ಬರಡು
ಮರಳ ಹಾಸು
ಚಿಲುಮೆ ನೀರನು
ಗುಟುಕಿಸಿ
ಉಸಿರ ಹಿಡಿದು
ತಂಪು ಗಾಳಿಯ
ಕಾಯುವುದೂ
ಒಲವೇ,

ಹಾಯಿದೋಣಿ
ಹಾಯಲಿಲ್ಲ
ನಿಂತ ನೀರ ಕಡಲಲಿ,
ಅಲೆಗಳ ನೆಪವೊಡ್ಡಿ
ಸೆಳೆದೊಯ್ಯುವ
ಕಡಲ ಸಂಚಿಗೆ
ನಿಂತು
ಮುನಿಯುವುದೂ
ಒಲವೇ,

ಬೆಳಕು ಮಲಗುವಾಗ
ಎಚ್ಚರಾದ ಇರುಳು,
ಚುಕ್ಕಿಗಳ ಬದಿಗಿರಿಸಿ
ಚಂದಿರನ ಹುಡುಕುವ
ಕತ್ತಲ ಮೌನದ
ನೀರವತೆಯೂ
ಒಲವೇ…….

*********************************