ಕವಿತೆ

ನಂಜು ನಾಟುವ ಮನಗಳಿಗೆ

ಶರಶ್ಚಂದ್ರ ತಳ್ಳಿ ಕುಪ್ಪಿಗುಡ್ಡ

ಕದಲದೆ ನಿಲ್ಲದಿರು
ಕೊರಕಲು ದಾಟು
ಕೊಳಲ ಉಸಿರಿಗೆ
ಕಳವಳ ಕರಗುವುದು

ಮೂಕವಾಗದಿರು
ನಾಕದ ತೂಕವೂ ಸ್ಥಗಿತ
ಪಾದರಸವಾಗು
ಮುತ್ತಿನ ತಳ ಕಾಣುವೆ

ಕಲ್ಲಾಗಿ ಕರಗದಿರು
ಕಳೆಯುವೆ
ಮೆಲ್ಲನೆದ್ದರೆ
ಬೆಳೆಯುವೆ

ನಡೆಯುತ್ತಿರು
ನಿರಾಳವಾಗಿರುವೆ
ನಿನ್ನನು ತುಳಿದ ಗುರುತಿನಲ್ಲೇ ಲೋಕವು ಮರಳುವುದು

ಅಹಂಕಾರಿಯಾಗದಿರು
ಬಾಳು ಬಹು ಭಾರ
ಒಡವಳಿದು ಸಾಗು
ಬದುಕು ಹಗುರ

ಅತಿಯಾಸೆಯಿರೆ
ನಶೆಯಲಿ ಮುಳುಗುವಿ
ಸಹನೆಯಲಿ ಬೆಳಗು
ಚೆಂದ ತೋರುವಿ

ಕರಗದಿರು ಕತ್ತಲೆಯಲಿ
ಕಾಲ ಮೀರಿತು
ಬೆಳಕು ಬಿತ್ತು
ಜಗವು ನಿನ್ನದೆ

ಹುಸಿಯ ನುಡಿಯದಿರು
ಜೀವನದಲಿ ಸೋಲುವಿ
ಸತ್ಯಕೆ ಜೀವ ತುಂಬು
ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿರುವಿ

ಅಳಿಸು ಹಾಕು
ಅನುಮಾನದ ನಿಶಾನೆ
ಉಸಿರಿರುವರೆಗೆ
ಬಸವಳಿಯುವುದು ಸೋಲು

ಕನಸು ಕಾಣು
ನೆನಸಾಗುವ ಕಾಲವಿದೆ
ವಿಷ ಅಥವಾ ಅಮೃತ
ಬಯಸದಿರು

ಓಡಿ ಬಾ…ಬೆಳಕಿನತ್ತ
ನಿನ್ನ ದೂರುಗಳು-
ಕತ್ತಲೆಯಲಿ ಉಳಿಯಬಾರದು
ಪ್ರಾರಂಭವೀಗ ಬದುಕು

ಎಳೆದ ಗೆರೆಗಳು
ಗೀಚಿದ ಗಾಯಗಳೆ,
ಸ್ಥಾವರ ಬದಲಾಯಿಸು
ಅಮುಲ್ಯ ಸಮಯವಿದೆ

ಕಾಲದ ಹಾಗೆ
ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗದಿರು
ಕತ್ತಲೆಯಲಿ ಕನ್ನಡಿ ನಗುವುದು
ನಿನಗೆ ನೀನೆ ದೀವಿಗೆಯಾಗು

ಮನ್ನಿಸು,ದುರ್ಬಲರ
ಅವರೆದೆಗೆ ದೀಪ ಮುಡಿಸು
ನಂಜು ನಾಟುವ ಮನಗಳಿಗೆ
ಬೊಗಸೆಯಗಲ
ಅರ್ಥ ಕಾಣಲಿ

ನೀನೂ ಬೆಳೆ
ಮುಳುಗುವ ಹೊಳೆಯಲಿ
ಕಳೆಯುವವರ ಹಿಡಿದೆಳೆ
ಅವರೂ ಹೆಜ್ಜೆ ಮೂಡಿಸಲಿ

ತೊಳೆದು ಬಿಡು
ಒಳಬೇಗುದಿಯ ಬೆವರನು
ಹೆರಳ ಬಿಡಿಸಿ,
ನಾಳೆಗೆ ಉತ್ತರವಾಗುವಿ

ನೀನೀಗ-
ಎಲ್ಲರೊಳಗೂ ಒಂದಾಗು
ಹೊಸ ಹಾದಿಗಾಗಿ
ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ…..
ನೀತಿಗಾಗಿ…..
ಬೆಳಕಿಗಾಗಿ….

*************************

About The Author