ಕಾವ್ಯಯಾನ
ಮೂಕವೇದನೆ ಶಿವಲೀಲಾ ಹುಣಸಗಿ ಮೌನಕ್ಕೆ ನೂರು ಭಾವಲೇಪನದ ನಂಟುಹಕ್ಕಿ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾರಲಾಗದೆ ತತ್ತರಿಸಿದೆಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಕಂಬನಿಯ ಹನಿಗಳುತೊಟ್ಟಿಕ್ಕಿದಂತೆ ಸಂತೈಸದಾ ಮನವುಮೂಲೆಗುಂಪಾಗಿ ರೋಧಿಸುತ್ತಿದೆ.ಹೊದ್ದ ಕಂಬಳಿಯ ತುಂಬಾ ತೂತುಬಿತ್ತರಿಸಲಾದಿತೇ ಅಂತರಾಳದ ಹೊರತುಬರದ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಳೆದಂತೆ ನೆನಪುಕರಗಬಹುದೇ ಬುಗಿಲೆದ್ದ ಆಕ್ರೋಶದ ಕಂಪುಕಾದಕಬ್ಬಿಣವು ಕುಲುಮೆಯಲಿ ಪಳಗಿದಂತೆನಿನ್ನಾರ್ಭಟಕೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮೈ ಮರೆತಂತೆಹಾಯ್ದ ಹೊದ್ದ ಮನವರಿಕೆಗಳ ತೀಡಿದಾಂಗೆಹರಯವೊಂದೆ ಇಳೆಗೆ ಆಗಾಗಾ ಮೈತಳೆದಾಂಗೆಬರಿದಾದ ಒಡಲು ಬೆಸದು ಮಿಸುಕಿದಂತೆಕಣ್ಣು,ಮೂಗು ಕೈಕಾಲು ಮೂಡಿದ್ದಂತೆಯಾವ ಮೂರ್ತವೋ ಕೊನೆಗಾಲಕೆಕಡಲ ಸೇರದಾ ಮರ್ಮವನು ಬಲ್ಲವರಾರುತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಕರಗಿಸಿದ ಪಿಂಡದಂತೆ ಎಲ್ಲವುಮೌನವೊಂದು ಉತ್ತರವಾದಿತೆ ಕಂಗಳಿಗೆನಿನ್ನ ಎದೆಯ ಅಗ್ನಿಯಲಿ ಬೇಯುವಮೂಕವೇದನೆಯ ಹಸುಗೂಸಾದಿತೆ.ಇರಳು ಕರಗಿ ಹಗಲು ತೆರೆದರೂಮೂಡದಾ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲುಗಳುನೀರಿಗೆಗಳು ನೀರೆಯರಿಲ್ಲದೆ ಒದ್ದಾಡಿಕರಗಿದ ಮೇಣದಂತೆ ಕಮರಿ ಹೋಗಿವೆಗುಡಿಸಲೊಳಗೆ ಕೊಸರಾಡಿ ಸೋತಿವೆಹರೆಯದ ಹಂಗು ತೊರೆದ ಬಾಳಿಗೆತ್ಯಾಪೆಯಾಗಿ ಹೊಸೆಯ ಹೊರಟಂತೆಉಸಿರಾದ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಗರ್ಭದೊಳುಮತ್ತೆ ಮೂಡನೆ ನಭದಲಿ ಭಾಸ್ಕರಮೌನ ಮುರಿದು ತಾರೆಯಾಗಲುಮನ ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾರಲು ಅನುವಾಗಲು.
