ಇರಬೇಕಿತ್ತು ನೀನು
ನನ್ನಾತ್ಮದ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ ದೂಳು ಕೂರದಂತೆ
ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಳದೊಳಗೆ ಅಹಮ್ಮಿನ ಮುಳ್ಳು ಬೆಳೆಯದಂತೆ
ನನ್ನ ಹೃದಯದಾಳದಲಿ ಪಾಪಿಷ್ಠ ಲಹರಿಗಳು
ಗುನುಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು.
ಜನರಹಿತ ರಾತ್ರಿಯ ಬೆತ್ತಲು ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ
ಸಂಜೆ ಉರಿಸಿದ ಚಿತೆಯ ಬೆಂಕಿ ಆರದ ಮಸಣಗಳಲಿ
ಗತದ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲ ಹಾವುಗಳಂತೆ ಹರಿದಾಡುವ
ಅಸಹನೀಯ ಕ್ಷಣಗಳ ಪಯಣದಲಿ.
ಎಂದೂ ಮಳೆಯಾಗದ
ಬೀಜ ಸಸಿಯಾಗದ
ಸಸಿ ಮರವಾಗಿ
ಮರ ಹೂವರಳಿಸಿ ಹಣ್ಣುಗಳ ಫಲಿಸಿ
ತಾಯಾಗಲಾರದಂತಹ ತೀರಗಳಿರದ
ರುದ್ರಭೀಕರ ಮರಳುಭೂಮಿಯ
ನಡುವಲ್ಲೂ ಹಸಿರು ಚಿಗುರಿಸುವ
ಛಲದೊಡತಿ ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು
ಮುಗಿದ ನನ್ನಿಷ್ಟಕಾಲದ ಜೊತೆಗೆ
ಆರಂಭಗೊಂಡ ಕಷ್ಟಕಾಲದಲಿ
ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು ನನ್ನಾತ್ಮದ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ!
******
ಕು.ಸ.ಮಧುಸೂದನ್
ಅದ್ಭುತ ಕಾವ್ಯ ಸರ್
ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಸರ್
ಮರುಭೂಮಿಯ ನಡುವಲ್ಲೂ
ಹಸಿರು ಚಿಗುರೊಡೆಸುವ
ಭಾವದಂತೆಯೇ ಇದೆ ಕವಿತೆ
ಅತಿ ಸುಂದರ
ಅಭಿನಂದನೆಗಳು ಸರ್
ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಮೇಡಂ
ಅದ್ಭುತ ಕವಿತೆ !
ಓಹ್, ವಿರಹವನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ದಾಖಲಿಸಿದ ಕವಿತೆ
ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ