ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಅರ್ಚನಾ ಯಳಬೇರು
ಗಜಲ್
ಎದೆಯ ನಭದೊಳು ಸಿಡಿದೆದ್ದ ವ್ಯಥೆಗಳು ಹರಿವ ಕಣ್ ಪನಿಗಳ ಹೆಪ್ಪು ಗಟ್ಟಿಸುತಿವೆ
ಮನದ ಮಂಟಪದಿ ಬಿಡಿಸಿದ ಚಿತ್ತಾರಗಳು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಸಾವಿರ ಕಥೆಗಳ ಹೇಳುತಿವೆ
ಆಸ್ಥೆಯಲಡಗಿದ ಅಸ್ಮಿತೆಗೆ ಅಧಿಪತ್ಯ ಸಾಧಿಸುವ ಹಂಬಲವಿಹುದೆ ಹೇಳು ಮನವೇ
ಅರ್ತಿಯ ಅಬ್ದಿಯಲ್ಲಿ ಅಳುವ ಅಲೆಗಳು ಅಂತರಂಗದ ಕರ್ಣ ಪಟಲವ ಸೀಳುತಿವೆ
ಅದುರದೆ ಉದುರುವ ಪಕಳೆಗಳು ಪಾರುತ್ಯದ ಪರಮಾವಧಿಯ ಮೆರೆವುದುಂಟೇ
ಸ್ವಪ್ನಗಳ ಮರ್ಜಿಯಲಿ ಬೇಸತ್ತ ನೆನಹುಗಳು ಕಂಗಳಲಿ ನೆತ್ತರ ಓಕುಳಿ ಹರಿಸುತಿವೆ
ಆವರಿಸುವ ಆರುಮೆಗೆ ಆವರಣ ಕಟ್ಟುವ ಹುಂಬತನವ ಮಾಡುವೆ ಏಕೆ ಗೆಳೆಯಾ
ಒಲವ ಕ್ಷುಧೆಯಲಿ ದಣಿದು ನಿಡುಸುಯ್ವ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಪ್ರೇಮಾಲಾಪವ ನುಡಿಸುತಿವೆ
ಹೃದಯವಿದು ಪಾಳುಬಿದ್ದ ಭವ್ಯ ಬಂಗಲೆಯಲ್ಲ ಜೀವರಸ ಜಿನುಗುವ ಮಧುಶಾಲೆ
ಜ್ಯೋತ್ಸ್ನದ ಲಾವಣ್ಯದಲಿ ಝಗಮಗಿಸುವ ತೂರ್ಪನಿಗಳು ನಿನ್ನೊಲವನೆ ಬೇಡುತಿವೆ
ತಹತಹಿಸುವ ಚಿಂತೆಗಳ ನಿರಶನದಲಿ ಪ್ರಭವಿಸೀತೇ ಹಸನು ಲಾಲಿತ್ಯದ ರಸಗಾವ್ಯವು
ಮೌನದ ಮಾರ್ದನಿಯಲಿ ಮುದಗೊಂಡ ಪದಪುಂಜಗಳು ರಸದೌಣವ ಉಣಿಸುತಿವೆ
ಭಾವವೀಣೆಯ ನುಡಿಸುವ ವೈಣಿಕನಿಗಾಗಿ ಶಬರಿಯಂತೆ ಕಾಯುತಿಹಳು ‘ಅರ್ಚನಾ’
ತುಂಬು ಬಸಿರನು ಹೊತ್ತ ಭವ್ಯ ಭಾವಗಳಿಂದು ಹಿತವಾದ ರಸಗವಳವ ಮೆಲ್ಲುತಿವೆ
ಅರ್ಚನಾ ಯಳಬೇರು
