ಕನಸಿಗೂ ಇಲ್ಲ ಅಪ್ಪನ ನೆನಪು - ಸಾರ್ಥಕ ಬದುಕಿಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಗಾತಿ

ಕವಿತೆ

ಕನಸಿಗೂ ಇಲ್ಲ ಅಪ್ಪನ ನೆನಪು

ನಿಚಿಕಾ(ಕಾಂತರಾಜು

ತನಗಿದ್ದ ಇಷ್ಟಗಲ ನೆಲದಲ್ಲಿ
ದಿನವಿಡೀ ದುಡಿದರೂ
ಬೆವರು ಬಸಿದ ಅಪ್ಪನ ಮೈಗೆ ಅಂಟಿರುವ
ಬನಿಯನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಹಲವು ಭೂಪಟಗಳು…!
ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕ ಮತ್ತು ಶಾಲೆಯ ಮಾಸ್ತರು
ರೈತ ದೇಶದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು ಎಂದು ಚಪ್ಪರಿಸಿದ್ದಷ್ಟೇ…!
ಅಂತೂ ಸಾರ್ಥಕವಾಯ್ತು ಅಪ್ಪನ ಜನ್ಮ…!

ಅವನು ನನಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ
ಅಂಗೈ ಅಗಲದ ಬೀಡು ನೆಲವನ್ನು
ಅವನ ವಾರಸುದಾರನಾಗಿ ನಾನು
ಅರಿಯದ ಅರಿವಿನಿಂದ ಬೀಳುತ್ತೇಳುತ್ತಾ
ಹದಮಾಡಿ ನಡುಬಿದ್ದು ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುವೆ
ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತ ಖಾಲಿಯಾದ ಆಗಸದಂಗಳವನ್ನು…!

ಅಪ್ಪನಿಗೂ ಅಪ್ಪನಪ್ಪನಿಗೂ ಆಸರೆಯಾಗಿದ್ದ
ಮರದ ನೇಗಿಲು ಒರಲೆ ಹತ್ತಿದೆ
ಹಲುಬೆಯ ಹಲ್ಲು ಉದುರಿವೆ
ಕುಂಟೆಯ ಮೇಳಿ ಮುರಿದಿದೆ
ಕೂರಿಗೆ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿಹೋಗಿದೆ
ನೊಗವು ಉರುವಲಿಗೆ ಸಂದಿದೆ
ಇದ್ದೆರಡು ಹಸುಗಳ ಹಸಿವು ನೀಗಲು
ಕಟುಕರವನ ಸಂಗಡ ಕಳುಹಿಸಲಾಗಿದೆ…!

ಬೆವರು ಬಸಿಯದ ಪೇಟೆವಾಸಿಯ
ತುಂಬಿದ ಜೇಬಿಗೀಗ ನೂರಾರು ಹಸಿದ ಕಣ್ಣು
ಆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನನ್ನ ನೆಲದ ಮಣ್ಣು
ಬಹಳ ರುಚಿಕರವಾದ ಹಣ್ಣು…!
ನಾನೀಗ ಕೆಟ್ಟು ತೊರೆಯಬೇಕಿದೆ
ನನ್ನ ನೆಲ-ನೆಲೆಗಳನ್ನು, ಸೇರಲು ಪಟ್ಟಣವನ್ನು…!

ಸಂಗಡವೇ ಜನಿಸಿದ ಹಸಿವೆಯ ಹಸುಬೆಗೆ
ನಾಚಿಕೆ ಪದದ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲ
ಗೌರವದ ಗೊಡವೆಯೂ ಇಲ್ಲ
ಮರ್ಯಾದೆಯ ಎಲ್ಲೆಯಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ
ನಗರ ನಾಗರಿಕರ ಬದುಕು ನಿರುಮ್ಮಳ…!

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕನಸಿಗೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ
ಅಪ್ಪನ ನೆನಪು…!

***************************************