ಕಾವ್ಯಸಂಗಾತಿ
ವಸಂತಿ ಕುಮಾರಿ
“ಮಗುವಿಗೆ ಕರೆ”

ಬಾ ಮಗುವೇ ಬಾ ಮಗುವೆ ನೀನು ದಿನವೂ
ಹೂದೋಟವೆಂಬ ಸಂತಸದ ಶಾಲೆಗೆ ಕ್ಷಣವೂ
ಜ್ಞಾನ ದೇಗುಲವೇ ನಿನ್ನ ಕೈಬೀಸಿ ಕರೆದಿಹುದು
ನೀ ಬರುವ ದಾರಿಯನೇ ಅದು ಕಾಯುತಿಹುದು//
ವಿದ್ಯೆ ಎಂಬ ಬಂಗಾರ ನೀ ಇಲ್ಲಿ ಪಡೆದು
ಸರ್ವರ ಪ್ರೀತಿಯನು ಬಾಳಲಿ ಗಳಿಸಿ ಮೆರೆದು
ಸುಜ್ಞಾನಿ ಎಂಬ ಮರವಾಗಿ ನೇರ ಬೆಳೆದು
ಸರ್ವರ ಬಾಳಿನಲಿ ನೆರಳಾಗಿ ಸದಾ ಉಳಿದು //
ಆಟದ ಜೊತೆಗೆ ಪಾಠವನೂ ಕಲಿತು
ಗುರುಗಳ ಮನದಲಿ ನಿತ್ಯವೂ ಕುಳಿತು
ತಾಯಿ ಶಾರದೆಯ ಒಡಲೊಳು ನಲಿದು
ಬಾ ಮಗುವೇ ಶಾಲೆಗೆ ನಿತ್ಯ ಕುಣಿ ಕುಣಿದು//
ಬರುವೆನು ಎಂದು ಬಳಪವ ಹಿಡಿದು
ಅಮ್ಮಾ ಎನ್ನುತ ಆಗಾಗ ಕರೆದು
ಓದಲು ಬರೆಯಲು ಆಸರೆ ಪಡೆದು
ಹಿರಿಯಗೂ ಕಿರಿಯಗೂ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೊಗೆದು//
ಮುಂದಿನ ನಾಯಕ ನೀನಾಗುವೆ ತಾಳು
ದೇಶದ ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರಜೆಯಾಗಿ ಬಾಳು//

ವಸಂತಿಕುಮಾರಿ



