ಕಾವ್ಯ ಸಂಗಾತಿ
ಇಮಾಮ್ ಮದ್ಗಾರ
“ಸಿಟ್ಯಾಕ ಸೆಡುವ್ಯಾಕ”

ನೀನಿಡುವ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದು
ಕಿವಿಗೀಗ ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ
ತಂಬೆಲರಿನ ತಂಗಾಳಿಯ
ಮಕರಂದದಲಿ ನಿನ್ನ ಮೈಯ್ಯ
ಬೆವರಿನ ಘಮವಿಲ್ಲ
ನನ್ನೆರಳ ದುಂಡುಮಲ್ಲಿಗೆ
ಕಂಪ ಸೂಸುತ್ತಿಲ್ಲ
ನನ್ನ ಎಡಗಣ್ಣಿನ ಕಾಡಿಗೆಗೆ
ನಿನ್ನ ಬಲಗಣ್ಣ ತುಂಟಾಟ
ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ
ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಹರಟುತ್ತಿದ್ದ
ಎದೆಯುಸಿರಿನ ಎರಿಳಿತಗಳು
ತಮ್ಮೊಡನೆ ಕುಶಲೋಪಚರಿ
ನಡೆಸುತ್ತಿಲ್ಲ
ಮನದ ಬಾಗಿಲಿನ ತೋರಣ
ಒಣಗುತಿದೆ
ಮನದಂಗಳದ
ರಂಗೋಲಿ ಮಾಸುತ್ತಿದೆ
ಹಸನಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ಮನದಂಗಳ
ಇಂದು ಅಮಂಗಳ
ಸಂದು ಗೊಂದುಗಳಲಿ
ಇಣುಕಿ ಕೆಣಕಿ ಕೆರಳಸಿ
ಅರಳಿಸಿ ಕೊಬ್ಬ ಕರಗಿಸಿ
ಬೆವರಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕತ್ತಲೆಗಿನ್ನೂ
ಬೆಳಕಾಗಿಲ್ಲ
ಬೆವೆತ ಬೆನ್ನಮೇಲೆ ಬೆರಳಾಡಿಸಿ
ಬಸವಳಿಸಿ
ಚಣಚಣದಿ ಚರಣ ಗಳನೇ ನುಡಿಸಿ
ಉಸಿರ ಎರಿಳಿತಗಳ
ಎರುಪೇರಾಗಿಸಿ ಮುಸಿ ಮುಸಿ
ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿಗ
ನಗುವಿನ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ
ಕಣಿವೆಗಳ ಎರಿಳಿತದಲಿ
ಕೊರಕಲು.ಕುರುಚಲು ಹುಲ್ಲು
ಆಳವಾದ ಕಂದಕ.ಇರುವಂತೆ
ಬದುಕಿನಲೂ ಕಂದಕ ಗಳುಂಟು
ಬಿಟ್ಟಾಕು ಜಗಳಗಳ
ಆರುಮೆಗೆ ಅಸೂಯೆಯೇ ?
ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಣತಿಯಲಿ
ವೈರತ್ವದ ಸೊಡರೇ ?
ಬೆಳಕಿಲ್ಲದ ಮನದ ದೀವಿಗೆ
ಪ್ರಕಾಶಿಸುವವದು ಹೇಗೆ ?
ಸಿಟ್ಯಾಕ ಸೆಡುವ್ಯಾಕ ನನರಾಯ
ಕಟ್ಯಾಕಿ ಬಿಡತೀನಿ ನಿನ್ನ ಕಾಯ
ಸಿಟ್ಟು ಸೆಡುವು ಕೋಪ ತಾಪ
ಆಗೋಗಿ ಬಿಡಲಿ ಮಟಮಾಯ
ಆರುಮೆಯ ಅರಿವಿನಲಿ
ನೂರಡಿ ನಡೆದೆ
ಆರಡಿಯ ಮನೆ ಆಹ್ವಾನ
ನೀಡುವ ಮುನ್ನ ಬಂದುಬಿಡು
ಒಮ್ಮೆ

———————
ಇಮಾಮ್ ಮದ್ಗಾರ



